Bir sürü anı,binlerce gülüş,yüzlerce ağlama,herşey hep beraber.
Bazıları için geç bazıları için erken ama hep yeniden.
Gülümselerimiz,kahkalarımız,içtenliğimiz,masumiyetimiz,hep yeniden..
Ağlamamız,destek olmamız,başka acılarda,buruklarda,hep yeniden..
Bazen bir gülüşte bazen bir ağlamada hep yeniden..
En güzel sevgi,en güzel aile,en güzel kardeşlik.
Ben şansın bizde olduğuna değil,şansı biz yarattığmıza inanıyorum.
Ben sizi buldum,milyonlarca kişi içinden sadece siz.
Bazılarını lisede,bazılarını doğarken buldum.
Ben şansı kendim yarattım.
Bir gülüşte içimizdeki nefreti attık,bir ağlamada hep beraber,sımsıkı tutunduk birbirimize,ayrılmadık.
Belki küsücez birbirimize,belki hiç konuşmicaz ama en güzel anıları beraber geçirmiş olucaz.
Geçmişimizi silemicez,geleceğimizi beraber yazıcaz.
Bizi bizden başka kimse üzemicek.
Çünkü birbirimiz en değerlimiz olucaz,hiçbir erkek,hiçbir dost bilmicez kendimizden başka.
Birbirimize pansuman olucaz.
Mutluyum,gerçekten mutluyum.
Çok şey yaşadık aramızda ama hep tutunduk birbirimize. Mutluyum,size sahibim,mutluyum ağladığımda bana destek olduğunuz için. Mutluyum beni sevdiğiniz için.
sizi ne kadar sevdiğimi anladınız mı?
Anlatabiliyormuyum,hissedebiliyor musunuz?
Şimdi söyleyin bana bizi kim ayırabilir?
