Fotoğrafına uzun uzun kim bakıp böylesine iç çeker söylesene. Sana kim dokunmadan sarılabilir ben gibi?
Kim uzaktan hisseder nefesini?
Kim gülümser adın her geçtiğinde benim gibi ?
Canımı yaktığında bile sana sığınmak, senin yanında ağlamak istedim ama sen, benden başka herkesle gülüşmüşsün. Bak bunu unutamam.
Bak ben unutmasına unuturum ama onca çabanın sonucu bu olsun istemiyorum.
Eskilerde kalma istiyorum.
Hep beraber değilde sımsıkı olmak istiyorum.
İçimdeki yaralar kabuk bağlasın istiyorum.
İyileşmek mi?
Ama ben hasta değilim ki, kırık döküğüm.
Aynı şey değil, anlıyor musun?
Biraz dalgın,fazlasıyla dağınık,içim fazla dağınık...
Ama bazen durup dururken içime bir sıkıntı çöküyor, hiç gibi hissediyorum. Koca bir hiç.
Rüzgar çıksa uçucam,denizde olsam dalgara kapılıcam.
Artık daha ne olabilir ki? Ne kadar eksik kalabilirim ve ne kadar doldurabilirim boşlukları?
Her ismin geçtiğinde nasıl silebilirim seni beynimden ?
Kayboluyorsun be adam. Her geçen gün, biraz daha yitiriyorum içimdeki umutları.
Daha fazla uzaklaşıyorum senden,daha fazla gidiyorsun benden.
Kaybettim.En çok ihtiyacım olanları, en önce.
