Hiç vazgeçmeyeceğim, adına gülümsemekten.
Bazen zor olsada hep gülümsedim.
Bu bile fazla aslında sana.
Unutmam seni, belki seni sevmekten vazgeçerim ama unutmam.
Hep ilklerimde,adın hep orda kalacak.
Kollarıma sardığım,dudaklarımı paylaştığım,kalbimi ortak kullağım insan olarak hep orda kalacaksın.
Solyanım,
Hatırladın mı sana hep bunu derdim.
Senin yanında nasıl utanırdım.
Beni her öpüşünde,daha çok kızarırdım.
Kavga etsekse sonunda hep seni seviyorum derdin.
Ne çabuk unuttuk o günleri.
Geri dönülmeyecek hatalar yaptık.
Pişman mıyız ? Evet pişmanız.
Ama bu parçalarımı toplamaya yetmiyor.
Tekrar ben olmaya yetmiyor.
Hep yarımım ben.
Nasıl bu hala geldik ?
Seni bidaha görmek istemiyorum.
Tekrar ölmek istemiyorum.
Sesini ne kadar özlesemde,duymak istemiyorum.
Tekrar sana bağlanmak istemiyorum.
Tekrar eskiye dönmek istemiyorum.
Keşke hep ilk sevdiğim gibi kalsaydın.
Sana baktığımda ela gözlerini görmek yerine, geceleri ağladığım günleri görmeseydim.
Adın her geçtiğinde keşke demek yerine,iyiki var demek isterdim.
Bu hale biz nasıl geldik ?
Aşık olduğum adam derken,nefret ettiklerimin arasına nasıl geldin ?
Zamansız karşılaştık belkide....
Umut varmı hala 'BİZ' olmak için?
