Uyumak.
Unutmak için uyumak. Belki bir şeyler değişir umudu ile uyumak.
Uyandığın an, değişmediğini fark etmek.
Yeniden uyumaya çalışmak,belki değişir umudu ile...
Nefes alışımı zorlaştırıyorsun.
Oradan,buraya.
Yazmak, Konuşunca bir şeyin değişmediğini bilmek.
İçine atmak, sayfalara anlatmak.
Ama hiçbir zaman anlatamamak.
Çevrene karşı yabancı olmak.
Rol yapmak. Bu, yalnızlık.
Acı nasıl olur biliyor musunuz ?
İlk defa bu kadar çok ağladığını söylemek. Ama diğer gün, dünden daha çok ağlamak.
Geçecek deyip, geçmemek.
Bu, tam olarak acı.
Birini unutmak için aylarınızı veya yıllarınızı ona harcayabilirsiniz.
Ama birinden vazgeçmek için ise sadece bir gece yeterlidir.
Ben senden vazgeçemiyorum,
Sanki her şey seni unutturmamaya yemin etmiş gibi.
Hemen unutsaydım değer miydi, sevdiğime?
Sanmıyorum. Çok sevdim, zor unutmalıydım.
Gerçekten seven insanlar böyle yapar. Bende öyle yaptım.
Seni herkes; sevebilir, aşık olabilir veya senin için saatlerce ağlayabilir. Ama seni kimse benim beklediğim kadar beklemez. Bunu unutma.
Bende anlatmak isterdim. Onu özlediğimi, kafamda birçok soruların olduğunu, neden beni sevmediğini sormak isterdim. Ama olmuyor işte.
Yaptığım hiçbir şey ne kendimi anlatmaya ne de beni anlamana yetmedi, ben sevdim sen sevildin.
Sana yazmak, boş kağıtlara yazmaktan farksız.
Umudumu yitirmeme az kaldı.
