Susan's Revenge

-7-

Zoals verwacht had Maaike liggen klagen over het feit dat ik mijn namiddernacht pauze bij de directeur door bracht, wist zij gelukkig niet wat Nicolas en is zoal bespraken tijdens dat kwartiertje dat ik even kon vluchten van mijn leeftijdsgenoten.

Maar wat ik niet had verwacht op weg naar mijn les kunstgeschiedenis was dat Maartje me op stond te wachten in de gang waar mijn lokaal was. Ik probeerde haar gewoon voorbij te lopen om zo bij mijn lokaal te geraken. Ik had alleen niet verwacht dat ze mijn arm vast greep zodat ik tot stilstand werd gebracht.

Ze keek me doordringend aan 'Susan als je nog eens tegen anderen zegt dat ik iets verzin zorg ik er voor dat jij de komende dagen niet op twee oren zal kunnen slapen,' zei ze dreigend. Ik keek haar droog aan en trok een wenkbrauw op 'is dat een dreigement?' vroeg ik sarcastisch. Ik kon er niets aan doen, ik voelde me echt niet bedreigd door deze blondine. En ik had sowieso de laatste tijd last van sarcastische buien.

Maartje kneep haar ogen samen en ik kon nog net zien dat haar ogen geheel zwart werden, wat er duidelijk op wees dat ze zich kwaad aan het maken was. 'Ik waarschuw je Susan, iets zegt me dat jij iets met die open staande deur te maken hebt. En ik ben er op gebrand om er achter te komen wat jij zo geheid achter probeert te houden.'

'Nou succes er dan maar mee,' lachte ik droog en trok mijn arm uit haar hand, haar scherpe vingers deden niet goed aan mijn huid en ik kon nu niet meer ontkennen dat er een rilling over mijn rug heen ging. Wat wist die meid allemaal nog meer? Ik beende van haar weg en liep het lokaal binnen. Wat een kreng.

Ik ging stilletjes naast Maaike zitten, ze keek me fronsend aan 'waar bleef je nu?' fluisterde ze. Ik keek haar aan 'heb jij tegen Maartje gezegd dat ik had gezegd dat ze uit haar nek lult?' was mijn wedervraag. Maaike staarde me geschrokken aan. 'Ze hield me namelijk tegen op de gang om me te bedreigen,' vervolgde ik stilletjes. Maaike bleef me verbaasd aan staren.

Ik zuchtte diep en richtte me richting de docent. Ze mocht dan wel mijn vriendin zijn, ze wist niet wanneer ze haar mond moest houden. De les begon en ik negeerde voor de rest van de les Maaike gewoon, ze zou zo dadelijk toch wel een hele reeks uitspraken maken en excuses voor hoe het tot Maartje was te oren gekomen.

.

'Susan, geloof me nu! Het komt deze keer echt niet van mij uit!' riep Maaike uit nadat de lessen gedaan waren. School was voor vandaag over en het enige wat ik nu nog wilde was lekker in de bank gaan hangen en met mijn zusje tv gaan kijken.

Ik keek haar vermoeid aan 'Maaike, het interesseert me geen reet. Ik heb het de laatste tijd moeilijk en complicaties zoals dreigementen van andere leerlingen hoef ik echt niet bij de miserie die ik nu al heb. Hoe het ook bij haar terecht is gekomen, ik wil het gewoon niet meer. Neem me niet kwalijk, maar ik wil nu echt even weg van deze snert school.' Ik stond daarbij op en wilde het lokaal uit lopen toen Maaike me verraste door naast me op te doemen.

'Susan, ik heb heus wel door dat je niet goed in je vel zit, je weet toch dat je me alles kan vertellen?' zei ze bezorgd. Ik stopte direct en keek haar recht aan 'als ik het al aan iemand wil delen zal het vrees ik niet jou zijn, je ziet nu toch wat de gevolgen zijn van wat ik je daarnet heb verteld,' zei ik hard. Maaike keek me gekwetst aan, misschien was ik toch iets te hard voor haar.

'Sorry Maaike, zo bedoelde ik het niet. Maar wat er nu speelt is te belangrijk en te gevaarlijk om ook maar te vertellen, je zou het toch niet begrijpen. Misschien.... Misschien dat ik het je ooit vertel, als alles voorbij is en we wat ouder zijn. Je moet me daarin vertrouwen,' zei ik zachtjes. Maaike keek me bezorgd aan 'Susan, het is wel goed. Ik vertrouw je er in, en misschien heb je wel gelijk. Ik ben een flapuit, als het echt zo belangrijk is moet ik je daarin vertrouwen.'