Susan's Revenge

-19-

We waren ondertussen weer terug in het gigantische huis van Catheleine wat we nu ook ons tijdelijke huis konden noemen. Liv had ook nog even gedag kunnen zeggen tegen Nicolas, en dat ging niet zonder de enige tranen en tuiten. Dat ze bang was was zwak gezegd. Ze had me verteld hoe ze haar test hadden afgenomen en wat ze moest doen. Het waren vooral fysieke testen geweest en een lijst met verschillende vragen.

Volgens mij waren die vragen vooral om haar karakter te pijlen en in te schatten hoe sterk haar karakter was. De fysieke testen waren dan weer om te pijlen hoever ze was met haar verandering. De uitslag zouden we over een dag tot twee krijgen via een brief. Als er werk was aan haar karakter zou daar ook in worden vermeld waar we aan moesten werken en hoe we dat het beste konden doen.

Hopelijk zouden er geen middeleeuwse en pijnlijke technieken en rituelen tussen zitten want dat wou ik mijn zusje echt niet aan laten doen. Liv en ik zaten mee in de grote woonruimte van het huis, we waren niet de enigen die in deze ruimte zaten. Liv had net haar tweede maaltijd van de nacht op en zat even wat te uitbuiken op de bank. Ik moest wel zeggen dat ze verwent werd, deze keer had ze keus uit drie gerechten en daaruit kon ze niet kiezen dus had ze van alle drie de dingen wat gegeten.

'Heb je nog wel plek voor straks?' vroeg ik haar lachend toen ze lang uit op de bank ging liggen en op haar buik klopte. 'Dat komt wel goed,' zei ze kreunend. Ik was blij dat we uit het gerechtsgebouw waren, maar ik was wel bang voor onze toekomst, of vooral Liv haar toekomst. Die van mij was in zekere zin veilig.

Op dat moment kwam Catheleine binnen en keek ons glimlachend aan 'Aah, jullie zijn lekker aan het bank hangen. Susan er zijn een aantal vampiers die je willen ontmoeten, wil je even mee komen?' vroeg ze me. Ik keek Liv even aan en haalde mijn schouders naar haar op omdat ze me vragend aan keek.

'Ik zie je zo weer Liv, als je het leuk vind kunnen we zo in de tuin gaan wandelen?' stelde ik Liv voor. Liv ging overeind zitten en knikte vrolijk 'ja lijkt me leuk.' Ik knikte naar haar en liep met Catheleine mee. Toen we de deur uit waren kon ik mezelf niet meer inhouden en vroeg 'wie wilt er mij ontmoeten Cathy?'

Catheleine draaide zich even om en glimlachte, ze ging naast me lopen. Haar kuitlange jurk van deze avond die ze had gedragen bij het hof had ze verwisseld voor een lange donkergroene avondjurk die een beetje over de grond sleepte langst achteren. 'Mijn vader en grootvader willen je graag persoonlijk ontmoeten, uiteindelijk ben je een lid van de familie die ze nog nooit gezien hebben,' zei ze glimlachend.

'Waarom willen ze Livian dan niet ontmoeten, uiteindelijk is zij toch ook familie?' vroeg ik haar. Ik vond eerlijk gezegd dat er gaten in haar verhaal zaten namelijk. Catheleine keek me even aan en keek toen weer recht vooruit 'omdat ze nog niet volgroeid is Susan, ze willen haar nog niet ontmoeten als er nog geen zekerheid is dat ze haar bestaansrecht mag behouden,' gaf ze uiteindelijk eerlijk toe.

Het kwetste me wel, het werd me nu duidelijk zichtbaar dat Liv niet behandelt zou worden als een individu. De woorden van Nicolas die hij vertelde over mevrouw Stevens schoten weer door mijn hoofd heen. Het zou voor haar nog jaren duren voordat ze dus echt opgenomen zou worden. Was het maar zoals voor mijn verandering, toen niemand wist dat we maar gewone mensen meisjes waren, toen behandelde ze ons in ieder geval normaler dan zoals het er nu aan toe ging.

We liepen verschillende trappen op en uiteindelijk stonden we in een slecht verlichte gang voor een deur die Catheleine open deed, ze liet me voorgaan. Daar zag ik de twee heren die ik eerder alleen op een afstandje had bekijken in twee hoge victoriaanse zetels.

Ik wist niet wie van de twee de vader of grootvader van Catheleine was aangezien ze even oud leken, wel degelijk een nadeel van het vampier volk. Je kon niet inschatten hoe oud iemand was. Op een gegeven moment hield je op gewoon met lichamelijk ouder te worden.