Susan's Revenge

-18-

We waren sneller bij het gerechtsgebouw dan dat ik had verwacht. Liv had zich ondertussen aan mijn arm gekleefd. Dat ze bang was was zwak uitgedrukt. Ik zelf was ook aardig zenuwachtig en liep dan ook zenuwachtig achter Catheleine aan. De deuren werden voor ons open gedaan en degene die er achter stonden bogen respectvol voor Catheleine terwijl ze ons eerder argwanend op namen.

We liepen verder de gang in en ik zag steeds meer vampiers die ons met nieuwsgierigheid opnamen, sommige keken niet zo aardig. Blijkbaar waren we in hun ogen dan ook niet echt welkom. Liv plakte nu helemaal angstig aan mijn romp, ik moest ook toegeven dat al die volwassen vampiers best wel intimiderend over kwamen, daarbij waren Maartje en haar vrienden niets in vergeleken.

Ik sloeg dan ook beschermend mijn arm om Liv mee en bleef zo goed als mogelijk Catheleine volgen. Uiteindelijk werd er een grote deur voor ons geopend en liepen we een ronde zaal binnen, tegen de ronde muren stonden houten stoelen opgesteld die hoger boven de grond uitkwamen als balkonnen van een theater.

Ik zag dat er al wat volk was aangekomen, maar mijn blik bleef hangen op de zachte ogen van Nicolas die ons geruststellend aankeek. Hij zat net als zijn broer op een losse stoel vast gebonden op een balkon verder verwijderd van de andere balkonnen. Francus keek ons alleen gemeen grijnzend aan, alsof hij wist dat hij deze zaak zou winnen.

Catheleine draaide zich naar ons om 'kinderen, vannacht zal er worden besloten of  jullie mogen blijven bestaan en wie jullie tijdelijke voogd zal worden. De hoorzitting van Nicolas en Francus zal een andere keer doorgaan. Ze aaide even over Liv haar hoofd en legde een hand op mijn schouder. 'Succes kinderen, ik moet me nu bij de andere royalty's zetten.' Met die woorden liep ze van ons vandaan en verscheen ze even later op een balkon dat iets rijker was versierd dan de andere balkonnen.

Daar zag ik op de andere twee stoelen naast Catheleine twee mannen zitten. Een vage les geschiedenis ging even door mijn hoofd maar ik kon toch net niet bedenken wie die twee mannen moesten voorstellen. Één ding was zeker, ze waren heel belangrijk.

Liv en ik stonden midden in de ruimte en we keken toe hoe de zaal steeds meer voller liep en dat alle balkonnen zo goed als gevuld waren. Op het laagste balkon recht tegen over de deur en ook recht tegenover ons kwam een man en een vrouw te zitten. Ik had ze nog nooit gezien maar ik wist dat zij uiteindelijk over ons lot zouden beslissen.

Toen hun zaten werd de zaal dood stil en voelde ik de zenuwen alleen maar erger en erger worden. 'Goedenavond, welkom dames en heren bij de hoorzitting waar we over het lot van de mensen meisjes Susan en Livian zullen beslissen. Als ik hier de informatie goed lees is Susan twee weken terug volgroeid. Dus stel ik voor dat we twee meisjes eerst uit elkaar halen om hen los van elkaar de screening af te nemen,' zei de mannelijke vampier.

Mijn ogen verwijdde angstig en ik trok Liv dichter tegen me aan 'toe alsjeblieft niet,' zei ik zachtjes. Liv hoorde ik sniffen. Twee grote vampiers kwamen op ons af en trok ons met een vakkundige manier uit elkaar. Liv begon nu helemaal te huilen 'Susan laat me niet los!' huilde ze en reikte haar hand naar me. Ik deed het zelfde maar de grip van de vampier was te sterk waardoor we steeds verder van elkaar geraakte 'Liv wees sterk,' zei ik toen ik merkte dat we elkaar niet meer konden bereiken.

Liv knikte met een nat gezicht en ik moest toe kijken hoe ze uit de zaal werd gebracht. 'Wat gaat er met haar gebeuren?!' vroeg ik wanhopig aan de twee vampiers. Ze leken enorm gefascineerd hoe Liv en ik ons gedroegen, maar ik kreeg wel antwoord.

'Ze zal in een veilige ruimte haar test ondergaan met geen andere toeschouwers. Voor jou geld dat immers niet, voor jou screening hebben we namelijk toeschouwers nodig Susan,' zei de vrouw naast de man. Ik keek naar de grond toen ik begreep wat ze bedoelde. Ik knikte even en keek hen weer aan 'goed, laten we dit alsjeblieft snel doen. Ik wil niet dat mijn zusje te lang bang moet zijn,' zei ik sterk en keek de twee vampiers krachtig aan.