Susan's Revenge

-20-

'Susan wakker worden!' riep Liv luid. Ik voelde ze dan ook hard op mijn bed springen en ik kreunde luid. 'Wat doe je?' mopperde ik kreunend. Liv werkte zich naast me in mijn grote kingsize bed en ging op haar zij liggen. Haar pretoogjes stonden groot toen ze me beter aan keek.

'Heeft Nicolas jou nooit verteld dat het wekken van een vampier gevaarlijk is,' zei ik droog. Liv haalde haar schouders op 'natuurlijk wel, maar jij zou me geen haar pijn doen, daar ken ik je goed genoeg voor,' zei ze breed glimlachend. 'Je weet niet wat instincten kunnen doen als het rationeel denken nog niet is ingeschakeld zusje. Of was je vergeten hoe Nico op je reageerde toen we terug kwamen van de kermis, hij had je toen bijna behoorlijk pijn kunnen doen. Je hebt geluk dat ik al tussen het waken en slapen in was,' zei ik vermoeid.

'Susan je zeurt! Ik weet dat allemaal wel, kom uit je bed er gaan vanavond meer gasten aan komen vertelde tante Cathy net toen ze me wakker maakte,' zei Liv vrolijk. Ik ging overeind zitten en keek haar fronsend aan 'en dat is leuk nieuws?' vroeg ik niet begrijpend. Liv zuchtte theatraal en sprong van mijn bed af.

'Kom nu maar gewoon uit bed Suus. Ohja van tante Cathy moest ik zeggen dat je iets chics moest aan trekken,' zei Liv terwijl ze richting de deur liep. 'Sinds wanneer noem jij Cathy tante?' vroeg ik haar storend aan het feit dat ze die vrouw nu al tante noemde.

'Dat vroeg ze of ik dat prettig zou vinden aangezien Nico voor een tijdje niet meer ons zorgd,' zei Liv alleen en liep de deur uit. Lekker zeg, vandaag dus weer een dag waarin ik me moet geforceerd moet bewegen. Drie dagen in dit huis maakte er niet makkelijk op om je te bewegen tussen allemaal oudere volbloeden die je toch maar aanstaren aangezien ze in geen honderd jaar een nieuweling hadden gezien.

Ik trok mezelf uit bed en liep naar de kast toe. Ik had mezelf niet voorbereid op het feit dat we ons hier meer in avondkleding moesten bewegen toen we snel onze koffers moesten inpakken. Ik trok de kast open en zocht dus maar weer tussen de jurken, nette bloesjes en rokken die Catheleine voor ons laten brengen. Ik zocht toch iets comfortabels, iets waarvan ik wist dat ik niet steeds mijn rok naar beneden moest trekken of moest uitkijken dat het witte blousje geen bloedvlekken zou krijgen als ik me moest voeden, fout die ik gisteren namelijk maakte.

Ik vond een zwart kol truitje met korte mouwen van tricot en vond het best wel chic als ik het op een hoog aansluitende kokerrok met een rits langst van voren in de kleur van pruimenvlaai zou dragen. Die twee dingen nam ik uit de kast en zocht even naar een zwarte panty die niet zo verhullend was zoals het truitje. Maar ik weigerde mezelf op stelten neer te zetten. Koppig zoals ik was koos voor een paar stoere enkel hoge Doc Martens die het geheel iets uitdagends gaf. Vooral om Cathy dan toch uit te dagen.

Ik ontwarde mijn haren, keek in de spiegel of het nodig was voor enige make-up. Ik besloot toch maar even een beetje mascara op te doen. Ik moest niet teveel met foundation of zelfs met leuke kleurtjes van lippenstift gaan spelen of ik zou er al heel snel clownnesk uit zien. Nadeel van het vervloekte leven, alles met een beetje kleur op de huid straalde af alsof je aan neon reclames deed.

De enige kleuren die mijn huid niet leken te vloeken waren donker getint, ik begon dus ook goed te begrijpen waarom ze hier zo graag die kleuren droegen... als je besloot om een licht roze truitje aan te trekken zag je er uit alsof je twee keer gestorven was, nadat je eerst onder invloed van teveel radioactiviteit was geweest. Behoorlijk ziek dus.

Ik liep snel naar beneden en zag zoals gewoonlijk Catheleine beneden aan de trap staan wachten. 'Susan waar bleef je nu?' vroeg ze ze streng. 'Liv zei dat ik er netjes uit moest zien voor je nieuwe volk,' zei ik alleen. Catheleine trok een bedenkelijk gezicht toen ze mijn outfit controleerde. Toen ze mijn schoenen zag zuchtte ze hoorbaar maar maakte er geen woorden van vies.