Susan's Revenge

-15-

Nadat ik wat water in mijn gezicht had gespoeld en had afgedroogd, ging dan eindelijk op pad met de brieven. Ik moest zeggen dat de docenten me ook vrij vreemd aankeken toen ik de brieven kwam overhandigen maar bestede er geen aandacht aan. Ik wist ondertussen dat hun ook wel wisten wie Liv en ik in werkelijkheid waren.

Met de laatste brief in mijn hand keek ik naar de naam. Ah ja, eens een docent waarvan ik les kreeg. Miss Youke, nou ik ben wel eens benieuwd of zij het vreemd zou vinden als ik plots als boodschappenmeisje voor haar neus sta.

Ik klopte op de deur en wachtte netjes op een antwoord. 'Binnen,' hoorde ik de docente zeggen. Langzaam deed ik de deur open en liep naar binnen. Fuck, vergeten dat dit het uur was dat wij normaal van haar les hadden. Heel de klas staarde me ongeneerd aan. 'Ik kwam een brief brengen van de directeur,' zei ik alleen en gaf haar de brief aan. Miss Youke keek me een poosje nieuwsgierig aan toen ik even naar haar glimlachte en me terug wilde draaien.

Alleen voelde één van mijn onzichtbare voelsprieten dat iemand mijn lichaam duidelijk op de proef wilde stellen dus keek ik op. Ronald keek me grijnzend met zwarte ogen aan en gaf Cynthia die naast hem zat een elleboog stootje met de duidelijke hint het zelfde te doen. Cynthia grinnikte even en deed het zelfde.

Ik keek Miss Youke benauwd aan en zei benepen 'ik moet gaan.' Juist op dat moment glipte mijn controle er tussen uit. En sloeg beschaamd mijn twee handen voor mijn mond waarna ik me snel naar buiten begaf. Hoe konden mijn oude klasgenoten me zo in de steek laten? Ik beende snel de gang door en verstopte me in de dichtstbijzijnde nis. Het was misschien maar goed dat ik niet meer aan de lessen mee deed.

Ik had alleen niet verwacht dat Mis Youke me achterna zou lopen. Ze verscheen in mijn blikveld en keek me beteuterd aan. 'Gaat het Susan?' vroeg ze met haar zware accent. Ik knikte kort en sloeg mijn ogen neer. 'Susan het spijt me dat je klasgenoten geen begrip voor jou situatie kunnen opbrengen, zij zijn niet meer opgegroeid in een maatschappij waar jonge makelingen bij het dagelijkse beeld hoorde. En van de oudere makelingen hoor je niets meer omdat ze zich stilletjes en onzichtbaar in de maatschappij hebben gemengd.

Ze zien niet meer het verschil tussen de ouderen, en nu het blijkt dat er twee illegale makelingen bij hun op school zitten weten ze zich niet hoe ze zich moeten gedragen,' zei ze. Het was een aardige boterham. Ik haalde alleen mijn schouders op, wat had ik daar nu weer aan? Ik zag toch wel dat ze er niet mee konden omgaan.

'In mijn tijd toen ik nog een jongeling was, waren er leeraren die jonge sterke makelingen er tussen uit haalde om ze te leren hoe ze zich konden beheersen. Jammer genoeg zijn deze leraren er al lang mee gestopt nu en geen makelingen meer verschijnen. Ik weet niet wie je maker is Susan, maar aangezien je zijn of haar karakter hebt kunnen overtreffen neem ik aan dat je mentaal een hele sterke makeling bent,' zei Miss Youke.

Ik keek haar alleen aan 'Francus is mijn maker,' zei ik alleen. Miss Youke haar ogen verwijdde geschrokken 'meen je dat?' Ik knikte 'hij is degene die mijn menselijke familie heeft vermoord en Livian en mij gemarkeerd achterliet. Nicolas is degene die ons heeft opgevangen en ons heeft opgevoed,' gaf ik toe. Waarom ik dat zei tegen deze vrouw wist ik niet.

'Nicolas is een goede man, het tegenovergestelde van zijn jongere broer. Als je een volbloed was geweest was je waarschijnlijk met zo'n sterk karakter ooit een goede leidster geweest,' zei Miss Youke. Ik keek haar niet zo goed begrijpend aan. 'Het is niets Susan. Je bent nog jong en de wereld buiten deze schoolmuren moeten je nog verteld worden,' zei ze geruststellend.

'Ik wil jou iets vertellen en daarna wat voorstellen, mits met toestemming van Nicolas uiteraard,' zei ze uiteindelijk. 'Moet u geen les geven?' vroeg ik haar droog. Miss Youke begon te lachen 'ze zullen me niet missen,' lachte ze nog na. Ja daar had ze waarschijnlijk wel gelijk in.