Susan's Revenge

-31-

'Goedemorgen Susan,' hoorde ik de zachte stem van mijn zusje. Ik draaide mijn gezicht naar haar toe en ontmoette haar warme bruine ogen. Ik glimlachte toen ik haar zo zag, ze zat mee op mijn bed en keek me wakend aan. 'Hoe voel jij je nu?' vroeg ze voorzichtig.

'Het begint beter te gaan Livian, maar als je dat nu eens niet om de twee uur vraagt maar eens een flinke nacht wacht dan kan ik je vertellen als het ook daadwerkelijk beter gaat,' zei ik zachtjes. Liv perste haar lippen op elkaar en keek me moeilijk aan. 'Je moet naar bed toe Liv, het is namelijk al negen uur in de ochtend en jij moet nodig gaan slapen, en ik ook,' zei ik zachtjes.

Livian keek me fronsend aan 'maar ik wil je niet alleen laten, mag ik bij je slapen alsjeblieft?' Ik moest er even om grinniken en glimlachte breed naar haar 'vooruit, maar dan moet je echt wel stil liggen hoor.' Liv begon te stralen toen ik dat zei en begon direct haar schoenen en broek uit te trappelen om vervolgens heel voorzichtig mee onder de dekens te kruipen.

Ze keek naar me en ik sloeg voorzichtig een arm om haar heen. 'Net zoals vroeger he?' zei ze zachtjes. Ik knikte 'inderdaad, net zoals vroeger.' Ze bleef me vragend aan staren dus vroeg ik 'wat? Wat wil je vragen?'

Liv leek even na te denken hoe ze haar woorden moest kiezen en zei vervolgens 'hoe kan het dat ik nog steeds haar herinneringen heb Susan? Ik ben toch nu weer Livian, Aryanne is toch uit me weg nu?' Ik zuchtte even, het was iets waar ik ook nog steeds geen volledig antwoord op had, vooral omdat het nog geen acht uur geleden was dat ze me van het strand hebben afgesleurd, dus veel kans op antwoorden had ik ook nog niet.

'Ik denk, maar ik weet het niet zeker Liv, dat Aryanne nooit meer van je weg zal gaan, dat je haar altijd met je mee zal dragen. Sterker nog, ik denk dat Aryanne altijd een deel van je is geweest en nu pas wakker is geworden in je en dat dat mijn schuld is, omdat ik hen opriep in een moment van nood. Als ik dat niet had gedaan waren ze waarschijnlijk altijd slapende geweest in ons,' zei ik voorzichtig. Ik wist echt niet of het waar was, het was ook nog te vroeg om te weten wat waar en onwaar was.

'Maar als jij ze niet had op geroepen was je nu echt dood geweest Suus, en dan waren Luna en Aryanne nooit wakker geworden,' zei Liv alleen. Ze keek met die woorden ook niet erg blij. Ik glimlachte even en knikte 'maar lieve Liv, ik ben echt toe aan slaap, laat me alsjeblieft rusten. Morgen komen de antwoorden wel.' Liv knikte jammerlijk en legde haar hoofd mee op mijn kussen.

'slaap wel Liv,' zei ik zachtjes en drukte een nachtkus op haar voorhoofd, vervolgens sloot ik mijn eigen ogen om eindelijk de moeheid die in me broeide te kunnen omarmen.

.

Me rustig aankleden met herinneringen die door me hoofd schoten die soms niet de mijne waren was niet erg handig. Blijkbaar was een dag slaap niet genoeg geweest om een nacht vol horror en een volledig leven van een ander persoon te verwerken, ik voelde hoe mijn linker oog een zenuw tik had en geregeld aan het trillen ging van de spanning die nog steeds door mijn lichaam heen trok.

Ik stond van mijn bed op en liep naar de spiegel waar ik eerst mijn nek bestudeerde, hij was echt super goed genezen, de rode bobbelige plek die er nog zat, gaf wel duidelijk aan dat er een wond had gezeten die zich niet in een paar momenten had kunnen genezen. Maar met rust en nieuw bloed zou die plek ook weer mooi glad en egaal worden. Voor de rest zag ik er rommelig maar uitgeslapen uit, mijn haar stond alle kanten op en de trek om mijn mond verried dat ik nog steeds met dingen zat, maar dat was niet zo vreemd ook.

Mijn ogen stond rond en wakker, met af en toe een trilling aan het linker oog die nog steeds de brui aan gaf om fatsoenlijk te willen functioneren. Ik liet toe dat er een paar herinneringen voorbij me kwamen die niet de mijne kwamen, het was vreemd om een wereld te herinneren die ik niet herkende. Alles leek net wel uit een kostuum film te komen, waar de vrouwen lange kleden droegen met onmogelijke en soms wel lelijke hoeden, en de mannen precies in kousenbroeken rond liepen die het precies kinky vonden hun geslacht juist in de kijker te zetten door er een giga tok op te dragen.