Susan's Revenge

-13-

'Wou je me soms raken?!' vroeg hij verbouwereerd. Ik keek hem een beetje lachend aan 'nee, ik was bezig met een experiment!' giechelde ik. Ooh ik had in geen tijd zoveel kinderlijk plezier gehad. Eigenlijk wou ik sowieso eens mijn kamer verbouwen. Nicolas keek me verbaasd aan, blijkbaar had hij niet zo'n kinderlijk plezier verwacht.

Ik ging op het plafond zitten en keek hem lachend aan. Hij was blijkbaar toch even van zijn stuk gebracht. Opeens verscheen Leonie in mijn kamer en keek me met net zo'n verbaasd gezicht aan. 'Susan, gaat alles wel goed?' vroeg ze dan ook. Ik knikte en kwam weer overeind om vervolgens naar beneden te lopen.

Voor Nicolas keek ik hem aan 'ik voel me.... Anders. Bijna kinderlijk,' zei ik maar. 'Ik wil dingen proberen en dan vooral hier!' en greep de grote spiegel vast om mijn woorden kracht bij te zetten. Plots smeet ik die met zo'n grote kracht naar de muur toe dat hij in duizenden stukjes uit elkaar sprong. Ik keek Nicolas lachend aan en zag hem me observeren. 'Ik moet energie kwijt!' zei ik snel en keek de twee vampiers grijnzend aan.

'Waar is Liv, ik wil haar knuffelen!' riep ik uit en wilde me naar de deur toe begeven. 'Oh nee dametje! Jij gaat zo de deur niet uit. Ten eerste heeft Liv nu les en ten tweede zou jij met onvoorzichtig gedrag haar pijn doen,' zei Nicolas streng en hield me tegen.

Ik keek hem met grote verbaasde ogen aan 'maar ik wil mijn zusje zien, ik heb haar gemist!' Nicolas ogen werden zachter toen hij beter in mijn ogen keek. 'Je bent gewoon wat druk is het niet? Ik zie geen kwaad in je ogen alleen maar kinderlijk onschuld dat zich even op een gevaarlijke manier geuit wilt worden,' zei hij alleen. Ik knikte naar hem. Nu begon hij ook te lachen 'nu had je me bijna hoor Susan!' En nam me snel in zijn armen.

'Nicolas, mag ik proberen mijn bed op de het plafond te laten staan?' vroeg ik onverstoord. Nicolas keek me alleen lachend aan 'Susan dat lukt je echt niet!' en tikte zijn vinger tegen mijn neus aan. Ik keek hem beteuterd aan. Nicolas glimlachte met een warme vaderlijke blik op me neer 'nee meisje dat ga je echt niet doen. Daarbij gaan wij wat anders doen. Jij wilt je zusje zien? Dan zullen we er maar eens voor zorgen dat jij je toonbaar aan je zusje kunt laten zien,' zei hij aardig en liet me los.

'Hoe bedoel je?' vroeg ik direct. 'We gaan dat mooie mensen gezichtje van je weer tevoorschijn laten komen,' glimlachte hij. Toen ik dat begreep keek ik hem met een grote glimlach aan, waarschijnlijk zag het er niet uit. In ieder geval zag Nicolas dat het een glimlach was en greep mijn kin vast 'ik ben blij dat jij je jezelf hebt terug gevonden Susan. Welkom terug.' Het klonk zo oprecht dat ik het er warm van kreeg.

'Bedankt voor de voorzichtigheid Leonie, maar ik denk dat je kunt gaan. Susan en ik redden het hier wel weer,' zei Nicolas tegen haar. Mevrouw Stevens knikte naar Nicolas en keek mij glimlachend aan 'Nicolas had gelijk toen hij zei dat je een sterke vrouw was. Het karakter van Francus kunnen overwinnen vergt veel kracht Susan, het zou fijn zijn je nader te leren kennen zodra de tijd er klaar voor is,' ze knikte naar me en liep toen de kamer uit.

Ik keek vragend naar Nicolas. 'Ze heeft op haar manier aangegeven dat ze jou nu accepteert als een losstaand individu. In haar ogen ben je nu een waardig lid van onze maatschappij, omdat jij de kracht van je maker kon weerstaan,' legde hij uit. 'Oh, op die manier. Ben ik er echt vanaf?' vroeg ik zachtjes.

Nicolas glimlachte naar me 'ja, je bent er van af, je bent van hem af. Hij zal gegarandeerd naar hier toe komen om te kijken of met hem mee wilt, maar hij kan jou niet meer voelen, hij kan je niet keer opeisen. Je bent er van af lieve Susan. Je bent nu een volwassen lid van onze maatschappij en je mag je eigen keuzes maken zonder enige voogd.'

Ik keek hem even aan en dacht er even over na 'moet ik nu nog naar school toe?' vroeg ik dus maar. Nicolas begon luid te lachen 'als je dat niet meer wilt hoef jij dat niet meer te doen. Maar ik denk dat een zusje dat niet zo leuk zou vinden als je hier weg gaat.'