Susan's Revenge

-22-

'Waar neem je me mee naartoe Susan?' vroeg Liv terwijl ik haar een kussen in haar armen duwde. 'Zie je zo wel,' zei ik en liep met wat spullen onder mijn armen vrij snel door de gang heen. Liv trippelde achter me aan. We stonden al snel voor de grote twee deuren van de zaal en deed snel een deur open. Ik zag Liv nieuwsgierig kijken en liet haar ook snel naar binnen.

'Wow dat is echt groot hier!' zei ze tegen me. Ik grijnsde breed en sloot de deur achter haar en liep verder de zaal in, Liv volgde me op de voet. 'Geef je kussen maar even hier,' zei ik tegen haar en nam haar kussen over. 'Wacht heel even,' zei ik en sprong weer naar het geheime hoekje. Ik keek snel naar beneden en zag Liv met open mond naar me staren. 'Wat? Wist je niet dat ik dat kon?' vroeg ik haar. Ze schudde haar hoofd en bleef me verbaasd aanstaren.

Ik legde de kussen in het hoekje en rolde de mat mooi over de vloer heen en keek even naar het hoekje, het begon er nu al gezelliger uit te zien. Ik keek weer over de rand en zag Liv nog steeds mijn richting uit staren. 'Ik kom weer naar beneden,' zei ik alleen en sprong soepeltjes naar beneden.

'Dat is zo cool!' zei Liv enthousiast. Ik schudde grijnzend mijn hoofd 'kom op miss cool, je weet heus wel dat vampiers hier in staat zijn. Klasgenootjes genoeg die het je hebben voorgedaan. Zo hou me nu stevig vast dan spring ik je omhoog,' zei ik lachend en greep haar vast bij de taille. Ze sloeg haar armen stevig om me heen en ik keek even op haar neer. 'Klaar?' vroeg ik, Liv knikte snel en grijnsde breed.

Ik zette me nu iets minder gracieus af maar toch nog met genoeg kracht om ons beide makkelijk omhoog te krijgen. Liv maakte een klein gilletje toen de vloer onder haar verdween maar begon te giechelen toen we weer lande. Ik liet haar voorzichtig los en keek haar lachend aan. 'Dat was echt leuk!' zei ze enthousiast 'waarom heeft oom Nico dat nooit bij ons gedaan?' vervolgde ze. Ik haalde alleen mijn schouders op. Liv keek naar het hoekje wat ik snel had gemaakt.

'Word dit soms ons geheime plekje?' vroeg ze aan me. 'Dat was wel de bedoeling, als je een geheim kunt houden,' zei ik lachend en ging op de kussens zitten. Liv kroop naast me en keek nieuwsgierig rond. 'Ik denk nog wat boeken naar hier toe te smokkelen en misschien een leeslamp voor jou, het mag ook wel een beetje properder maar ik vind het wel een goede spot om aan Cathys observerende ogen te ontkomen,' vertelde ik. 'En van die van je verloofde,' spotte Liv.

Ik grijnsde gekweld 'ja dat dus, even een klein familie plekje voor ons alleen. Dus daarbij, je houd het geheim?' Liv knikte naar me. Ik keek ook even rond en was blij dat deze plek ook echt ontrokken was van het oog. De nis was groot genoeg voor een paar personen en nu met de kussens zag het er een gezellige zithoek uit, de ramen gaven een mooi uitzicht op de tuinen. Echt een spot om weg te kunnen dromen.

.

Ik gooide een stukje brood in de vijver en keek toe hoe de eendjes er snel vaar zwommen om het te verorberen. Ze zagen er uit alsof ze hier nooit brood gaven, wat goed kon zijn aangezien pas sinds Liv haar aankomst ook daadwerkelijk brood gekocht werd. Alleen at ze niet zoveel en hadden ze nog niet begrepen dat je brood kon invriezen, dus hadden ze vrij snel al droog brood hier.

Ik had hem al eerder horen aankomen maar geen van beide had eigenlijk nog niets gezegd, ik had ook geen behoefte om een gesprek aan te gaan met iemand waar ik mee gedwongen werd de rest van mijn bestaat mee samen te leven. Ik hoorde hem zuchten, maar negeerde hem verder.

'Susan kun je in ieder geval wel doen alsof je van mijn bestaan weet en me niet grondig haat,' zei hij. Ik draaide mijn hoofd naar hem 'ik doe niet alsof, ik weet van je bestaan af en ik haat je niet. Ik kan niet iemand haten die ik niet ken, maar dat geld ook voor trouwen, ik kan niet met iemand trouwen die ik niet ken,' en draaide me weer naar de vijver toe.

'Susan kom op, doe nu niet zo koud. Ik weet dat je niet zo koud bent aangelegd. Laten we op zijn minst kennis maken met elkaar,' probeerde hij en ging naast me staan. 'Zodat ik in het plannetje van Catheleine en jou ouders trap? Nee bedankt. Sil, ik geloof graag dat je een aardige jongen bent, en ik had er ook geen probleem mee gehad om je beter te leren kennen. Maar het walgt me gewoon dat jou aanwezigheid zo aan me word opgedrongen, ik heb hier geen zin in en volgens mij jij diep in je hart ook niet,' zei ik koud. Ik had op het moment geen andere toon.