Tell me the truth

Part 20

Ε: Σου ειπα δεν φευγω.

Του ειπα ηρεμα. Με κοιταξε και μπορουσα να δω στα ματια του τον πονο που του ειχα προκαλεσει.

Ν: Γιατι? Γιατι το εκανες αυτο? Νομιζα πως με αγαπουσες και ηθελες να ειμαι ο πρωτος σου.

Ε: Μα δεν εκανα κατι μαζι του. Τιποτα!

Ν: Γιατι να σε πιστεψω?

Ε: Niall πρεπει να με πιστεψεις! Σε παρακαλω δωσε μου μια ευκαιρια.

Ν: Γιατι? Για να μου πεις παλι ψεμματα?

Με κοιταξε και σηκωθικε ορθιος με μισος στο βλεμμα του. Εφερα τα γονατα στο στηθος μου και εκλεισα τα ματια μου. Μπορουσα να τον ακουσω να κλαιει. Γαμωτο.

Ν: Ηρθες στη ζωη μου σαν ενας αγγελος απο τον Θεο και εγω σε αγαπησα. Σε πιστεψα. Σε εμπιστευτηκα. Αλλα εσυ με κατεστρεψες. Σε παρακαλω φυγε.

Ε: Γιατι δεν με πιστευεις? Γιατι πιστευεις οτι εκανα κατι μαζι του?

Ν: Γιατι-..εγω- Απλως φυγε Eliza!

Ε: Εισαι παραλογος! Δεν εχεις ουτε μια δικαιολογια γιατι να μην με πιστεψεις.

Εσκυψε το κεφαλι του και κοιταξε το πατωμα. Καταλαβα.

Ε: Με βαρεθηκες? Αυτο ειναι? Δεν με αγαπας πια? Γιαυτο θες να φυγω?

Ν: Οχι...οχι! Εγω σαγαπαω αλλα- Γαμωτο με πληγωσες! Φυγε!

Ε: Οχι δεν φευγω Niall! Μ'ακους? Δεν φευγω!

Ενιωσα ενα τρανταγμα. Καποιος να με ταρακουναει. ''Σταματα Niall! Σταματα! Δεν φευγω σου λεω! Δεν φευγω! Μ'ακους? Θα μεινω! Οχι,οχι! Δεν φευγω! Δεν φευγω σου λεω!'' Φωναζα αλλα η φωνη του ηταν πιο δυνατη απο εμενα.

N:Eliza! Eliza? Εισαι καλα?

Ε: Δεν φευγω- Δεν θα φυγω- ποτε! Εγ- εγω σ'αγαπαω...

Ν: Και εγω σ'αγαπαω.

Ε: Δεν φευγω σου λεω!

Ν: Τι λες Eliza? Γιατι να φυγεις?

Και τοτε ξυπνησα.

Niall's pov:

Ε: Niall!

Την εσφιξα στην αγκαλια μου και της χαιδευα τα μαλλια. Αρχισε να κλαιει.

Ε: Μην φυγεις...

Ν: Δεν θα φυγω.

Ε: Υποσχεσαι?

Ν: Υποσχομαι.

Μειναμε αγκαλια και συνεχιζε να κλαιει. Γιατι? Γιατι πιστευει οτι θα φυγω? Αφου την αγαπαω. Εκλαιγε και δεν μπορουσα να την ηρεμισω με τιποτα.

Ε: Συγνωμη, συγνωμη, συγνωμη...

Μουρμουρουσε ολη την ωρα και την πηρε ο υπνος ετσι... Τα ματια της ειναι κατακοκκινα και η μπορω να νιωσω την καρδια της να χτυπαει δυνατα. Τι εχει συμβει?

Ξαφνικα ο ηχος απο το κινητο της με εκανε να τρομαξω. Ειχε μνμα. Μα τετοια ωρα? Γυρναω στο ρολοι και παρατηρω οτι η ωρα ειχε παει 9 το πρωι. Αφου δεν ειχα κοιμηθει ολο το βραδυ ξαναπεφτω για υπνο.

Eliza's pov:

Νιωθω τον Niall να κοιμαται και ανοιγω σιγα-σιγα τα ματια μου. Παρατηρω τον χωρο. Ολα ειναι τα ιδια. Ο Niall κοιμαται ηρεμος διπλα μου και με εχει αγκαλια. Σηκωνομαι χωρις να κανω πολυ θορυβο, παιρνω το κινητο μου και παω στο σαλονι. Ειχα δυο μνματα. Ενα απο την Gella και ενα απο τον Liam. Δεν τα ανοιγω. Πεταω το κινητο μου με αδιαφορια στο καναπε και φευγω για την κουζινα. Βαζω λιγο καφε και κουρνιαζω σε μια πολυθρονα.

Αναμνησεις απο το προηγουμενο βραδυ μου ερχονται στο μυαλο και βαζω τα κλαματα. Θα με παρατησει. Θα φυγει. Δεν θα με θελει στη ζωη του. ''Ηρθες στη ζωη μου σαν ενας αγγελος απο τον Θεο και εγω σε αγαπησα. Σε πιστεψα. Σε εμπιστευτηκα. Αλλα εσυ με κατεστρεψες.'' Αυτα ηταν τα λογια του. Γαμωτο? Γιατι να ειμαι τοσο ηλιθια?

Μολις το μαθει θα με διωξει. Δεν θα με θελει στη ζωη του.

Οποτε καλυτερα να φυγω απο μονη μου.