Tell me the truth

Part 24

Niall's pov:

Χωρις να χασω αλλο χρονο, αρπαξα το μπουφαν και τα κλειδια μου και ανοιξα την πορτα για να φυγω. Αγνωοντας πληρως τις φωνες των αγοριων την εκλεισα και με γρηγορα βηματα προχωρησα προς το αυτοκινητο. Τα συναισθηματα μου ηταν...περιεργα. Ισως κενα. Δεν αισθανομουν κατι συγκεκριμενο. Ισως να φταιει που δεν εχω επεξεργαστει ακομα τι συμβαινει. ''Niall ελα να με παρεις απο εδω, δεν ειμαι καλα, σε παρακαλω.'' Το μυνημα βουιζε στο κεφαλι μου. Κι αν εφτανα πολυ αργα? Και αν με χρειαζεται τωρα?

Χωρις να το καταλαβω ειχα φτασει στο σπιτι. Ηταν γεματο μεθυσμενους που πηγαιναν περα δωθε. Που ειναι?

?: OMG! NIALL!

Γυρισα και ειδα μια κοπελα που ερχοταν κατα πανω μου. Μια directioner. Δεν μπορουσα να την αποφυγω. Ποτε δεν απεφευγα τις θαυμαστριες. Τις αγαπώ όλες παρα πολύ, θα έδινα τα παντα για να μπορουσα να τις γνωρίσω όλες.
Η κοπελα με αγκάλιασε σφικτά και ένιωθα τα δάκρυα της να μουσκευουν το πουλόβερ μου. Δεν έχω χρονο για αυτό τώρα σκέφτηκα αλλά δεν μπορουσα να την αφήσω.
Ν: Μην κλαις, σ'αγαπω πολύ το ξέρεις?
?: Και εγω σ'αγαπω Niall, σε ευχαριστώ για όλα.
Ν: Θελεις να βγάλουμε μια φωτογραφία? Ποιο είναι το όνομα σου?
?: Lexie.
Μου είπε δίνοντας μου το κινητό της για να βγάλουμε μια φωτογραφία. Για μισο λεπτο! Lexie?
N: Lexie, ξέρεις που είναι η Eliza?
L: Ξέρεις την Eliza? Μην μου πεις! Αυτή είναι η κοπελα σου? Αυτή είναι?
Ν: Ναι... Μπορείς να μου πεις που βρίσκεται?
L:Νομιζω πως είναι στον επανω όροφο σε ενα δωμάτιο. Δεν αισθανόταν καλά, λιποθύμησε και την ανεβασσμε πανω.
Ν: Λιποθύμησε?
Την κοίταξα φοβισμένος καθώς άρχισα να τρέχω στις σκάλες με προορισμό τον πανω όροφο. Άνοιγμα μια μια τις πόρτες μέχρι να την βρω. Ώσπου άνοιξα μια και την είδα. Καθόταν στο κρεβάτι και έκλαιγε. Δίπλα της η Gella προσπαθουσε να την ήρεμισει, ενω ο Alex φαινόταν τόσο θυμωμένος που ήταν έτοιμος να κανει φόνο.
Ν: Eliza, τι έγινε?
Την ρωτησα.
Με κοίταξε με ματια κόκκινα απο το κλάμα. Τα στόμα της είχε ξεραθεί. Τα δάκρυα της ατέλειωτα. Την κοιτούσα και δεν ήξερα τι να κάνω.
Ν: Eliza-.
Σηκώθηκε απότομα απο το κρεβάτι και με αγκάλιασε σφικτα. Δεν ειπε τιποτα στην αρχη, ούτε εγώ βεβαια. Απλως καθομουν εκει και την κρατουσα γερα. Ηταν τοσο αδυναμη και ευάλωτη εκεινη την στιγμή που ενιωθα πως αν την αφηνα θα επεφτε κατω.
Μυριζα πανω της το άρωμα της. Έντονο...αλλά γλυκό όπως ακριβως είμαι σίγουρος πως είναι και αυτή βαθιά μέσα της.
Ν: Τι συμβαίνει Eliza? Ανησυχω.
Της ψιθυρισα.
Ε: Απλως πάρε με απο εδώ. Σε παρακαλώ. Δεν αντεχω άλλο.
Τα λογια της με ταρακουνησαν αλλα εκανα ακριβως οτι μου είπε. Την σηκωσα στα χέρια μου και την εβγαλα εξω από αυτό το σπίτι. Την έβαλα να κατσει στο αυτοκινητο και κατευθυνθηκα προς τους αλλους δυο.
Ν: Τι έγινε εδώ? Γιατί κλαίει?
Α: Ο Jake, αυτός ο μαλάκας τα έκανε όλα. Αυτός!
Είπε και με γοργά βήματα έφυγε. Γύρισα το βλέμμα μου προς την Gella.
N: Ποιος είναι ο Jake? Τι της έκανε?
G: Είναι ενα άτομο απο το παρελθον της. Στην αρχή όλα ηταν τέλεια. Μετα όμως της έκανε κακό. Την αναγκασε-
Είπε και πήρε μια βαθιά ανάσα. Δυσκολευόταν να μιλήσει. Με κοίταξε στα ματια.
G: Της έκανε κακό Niall. Της δημιούργησε μια ανεπανόρθωτη ζημιά. Χρειάστηκαν χρόνια για να ξεπεράσει το γεγονος και τώρα εμφανιζεται απο το πουθενά και όλες οι αναμνήσεις επιστρέφουν.
Ν: Ναι αλλά τι της έκανε?
G: Θα σου πει η ίδια οτι είναι έτοιμη.
Ν: Ανησυχω Gella! Δεν μπορείτε να με έχετε στο περιθώριο για σοβαρά θέματα! Τι θα πει όταν είναι έτοιμη? Γιατί κλαίει, γαμωτο?
G: Niall ηρέμησε, θα σου πει αυτη. Καταλαβαίνω οτι ανησυχεις αλλά δεν μπορω να σου το πω εγω.
Ημουν έτοιμος να αρχίζω να φωναζω αλλά συγκρατηθηκα. Άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και έφυγα. Η Eliza είχε κοιμηθεί, φαινόταν ήρεμη αλλά μέσα μου ήξερα οτι κάτι την βασανίζει. Τι έχει κανει αυτός ο Jake?

Φτάσαμε σπίτι και παιρνοντας την αγκαλιά σε στυλ νύφης την έβαλα μέσα. Τα αγορια ειχαν φυγει φαινεται αλλα ειχαν αφησει ανοιχτα ολα τα φωτα οι βλακες. Αυτη είχε ξυπνήσει και επέμενε να περπατήσει αλλά δεν την άφησα. Την άφησα πανω στο κρεβάτι και βγήκα απο το δωμάτιο για να της φέρω λίγο νερό.
Ε: Δεν διψαω.
Ν: Πιες λίγο, θα σου κανει καλό.
Ε: Καλά.
Ν: Θες κατι άλλο?
Ε: Μονο να κοιμηθώ.
Ν: Εντάξει. Μπορείς να ξεντυθεις?
Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.
Ν: Εντάξει.
Πήρα τις πιτζάμες της απο την ντουλαπα και κατευθύνθηκα προς αυτήν. Πήγα να της βγάλω την μπλούζα αλλά με σταμάτησε. Την κοίταξα απορημένος. Τα ματια εδειχναν φοβο. Σχεδον ετρεμε.Φοβόταν? Εμένα?
Ν: Μην ανησυχεις, δεν θα σου κάνω κακό.
Δεν ήξερα καν γιατί το ελεγα αυτό. Γιατί να με φοβόταν? Γιατί να φοβόταν μήπως της εκανα κακο? Τι στο διαλο της ειχε κανει ο Jake?
Επιασε χερι μου σφικτά και με κοίταξε στα ματια.
Ε: Φοβαμαι.
Ν: Ποιον?
Ε: Αυτον.
Ν: Γιατί?
Την ρωτησα με ανησυχία. Γιατί? Αυτό ήθελα να μάθω μονο. Γιατί τον φοβόταν τόσο πολύ? Τα ματια της βουρκωσαν. Άνοιξε το στόμα της να μιλήσει αλλά κάτι την εμποδιζε.
Μετα απο μερικά λεπτα σιωπής και των δυο μας ξανά άνοιξε το στόμα της αυτή τη φορά αποφασισμένη να μου πει.
Ε: Με βίασε.
Είπε και ενα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της.

Heyyy there! 900+ λέξεις, εύχομαι να σας αρέσει! Έβαλα τα δυνατά μου για να σας ευχαριστήσω!! Περιμένω τα σχόλια σαςςς!
Love xx
Mrs. Horan here❤❤❤