Tell me the truth

Part 32

Holding on and letting go -  Ross Copperman

Eliza's pov:

Ξυπνισα απο ενα ηχο γυαλιου να σπαει. Τι στο καλο?

Κοιταξα γυρω μου. Ημουν ξαπλωμενη στον μαλακο καναπε του σαλονιου. Αποκοιμηθηκα εδω?

Ε: Gella?

Φωναξα καθως σηκωθηκα ορθια. Προχωρησα προς τη κουζινα, δεν ηταν εκει. Ουτε στο μπανιο. Μπηκα στο υπνοδωματιο μου.

Ε: Gel- Gella?

Σηκωθηκε γρηγορα απο το κρεβατι μου και περπατισε προς το μερος μου.

Εκλαιγε.

Ε: Gella τι-

G: Ο Alex.

Ε: Ο Alex τι? Δεν καταλαβαινω.

G: Παμε.

Και με επιασε απο το μπρατσο οδηγωντας με προς την εξοδο. Πηγα να διαμαρτυρηθω αλλα το μετανιωσα. Καθισα στο αυτοκινητο και περιμενα. Η διαδρομη ηταν ησυχη. Αυτη η σιωπη με σκοτωνει. Τι εγινε παλι? Γιατι εκλαιγε? Ειναι καλα o Alex? Που θα παμε?

Απο τις σκεψεις μου με εβγαλε το αποτομο φρεναρισμα του αυτοκινητου.

Ανοιξα την πορτα βγαινοντας εξω. Παλι εδω? Σκεφτηκα καθως εβλεπα για ακομη μια φορα την προσοψη του παλιου κτηριου που στεγαζε το νοσοκομειο. Το γαλαζιο χρωμα των τοιχων ειχε ξεθωρισει και οι τοιχοι του ισογειου ηταν γεματοι ''ζωγραφιες''. Αθλια κατασταση για νοσοκομειο-

G: Κουνησου Eliza! Μην μου σπας τα νευρα!

Ε: Γιατι ειμαστε παλι εδω?

Συνεχισε να με τραβαει προς το εσωτερικο του κτηριου και εγω δεν μπορουσα να κανω τιποτα παρα να τη ακολουθω. Ανεβηκαμε τα σκαλια και φτασαμε στο τριτο οροφο. Ειχα λαχανιασει οταν ειδα την Gella να τρεχει προς ενα δωματιο.

Την ακολουθησα και με δυσπιστια μπηκα μεσα. Ειχε καθισει στο κρεβατι και αγκαλιαζε καποιον. Μαλλον ηταν καποιο αγορι, απ'οτι μπορουσα να καταλαβω.

Ξεροβηξα νευρικα και η Gella εκανε χωρο με σκοπο να δω και εγω το αγορι.

Ε: Al- Alex?

Α: Eliza.

Ε: Τι κανεις παλι εδω?

Α: Τιποτα το σοβαρο, απλως εμ δινω αιμα για καποιες εξετασεις.

Ε: Αα οκευ τοτε.

Του ειπα χαμογελοντας του. Με ειχε τρομαξει αρκετα, νομιζα οτι κατι κακο του ειχε συμβει. Ευτυχως που ειναι καλα.