Tell me the truth

Part 28

  Αφησα τους γονεις μου μαζι με τον Niall στο σαλονι και πλησιασα ξανα την πορτα. Δεν υπηρχε περιπτωση να ανοιξω. Δεν θα χαλασω τη βραδια, ειναι 2016 τωρα και ο νεος χρονος με τιποτα δεν περιμενα να ξεκινησει ετσι. Γαμωτο. Πιανω στα χερια μου του κινητο μου και πληκτρολογω τον αριθμο απο εναν body-guard που βρισκεται στην εισοδο. Περιμενω και στο δευτερο μπιπ μου απανταει.

~Συνομιλια~

?: Παρακαλω?

Ε: Εγω ειμαι.

?: Γεια σας, εγινε κατι?

Ε: Που εισαι?

?: Στην εισοδο.

Ε: Αφησες καποιον να περασει ομως...

?: Μου ειπε οτι τον ειχατε καλεσει και μου εδειξε και ενα μνμα που ελεγε οτι τον περιμενετε σημερα το βραδυ.

Ε: Οχι,οχι δεν τον περιμενουμε. Σε παρακαλω ελα να τον βγαλεις εξω.

?: Ενταξει-

Ε: Να προσεχεις, ειναι επικινδυνος.

?: Μην ανησυχειτε.

~Τελος κλησης~

Ν: Ποιος ηταν?

Τι να του πω τωρα? Σκεψου μια δικαιολογια, σκεψου μια δικαιολογια-

Ε: Τιποτα, εμ- χαλασε το κουδουνι και χτυπουσε μονο του.

     Φωναξα. Τι ειπα? Με το χερι μου παραμερισα τα μαλλια μου απο το προσωπο μου και εβαλα το αυτι μου στην πορτα. Δεν ακουγοταν τιποτα. Κοιταξα απο το ματακι. Ηταν εκει. Ηταν ακομα εκει. Μα που ειναι ο body-guard? Τον ξανακαλεσα. Ο ηχος του κινητου του ακουστηκε ακριβως εξω απο την πορτα. Μα τι συμβαινει? Κοιταξα ξανα απο το ματακι. Δεν ηταν κανεις εξω -ουφ, παλι καλα- σκεφτηκα και εκανα το σταυρο μου. Το κινητο ομως? Ακουγεται ακριβως απο εξω. Πλησιασα για ακομα μια φορα το ματακι.

     Ηταν εκει. Και με κοιτουσε κατευθειαν στα ματια, τρομαξα και απομακρυνθηκα. Ειχα ξεχασει ομως οτι δεν ειχα κλεισει το κινητο μου και μια φωνη απο την αλλη γραμμη ακουστηκε.

~Συνομιλια~

?: Ανικανος ο φυλακας σου μικρη, οπως ακριβως και ο φιλος σου.

Ε: Τι- τι του εκανες?

?: Τιποτα, απλως τον εστειλα στον κατω κοσμο.

Ε: Τερας...

?: Ωωω μην ανησυχεις...θα τον συναντησεις συντομα. Δεν μπορεις να γλυτωσεις μικρη.

Ε: ...

?: Ουτε εκατο φυλακες δεν θα με εμποδισουν να παρω αυτο που θελω...