Game of Love

Chapter 23 <> Absence pt. 2

Chapter 23 <> Absence pt. 2

         July 18

         The day started out fine, no hassles and stress, everything was normal.  So normal na para bang inaasar na ako.  I look fine pero sa loob piling ko mababasag na ako.  Pero today, I promised not to think of him besides mukhang missing in action pa rin naman siya.  It’s unfair na lagi ko siyang naiisip samantalang hindi ko alam kung may halaga ba ako sa kanya.  But still, here I am, iniisip pa rin siya.  Phew.  I decided to follow my heart ayan tuloy I’m in such a mess.

                This is why I hate walking, hindi ko kasi mapigilang hindi mag-isip.  Hmm . . . focus, Euna.  Tinuon ko na lang ang isip ko sa paligid para mas safe. But still I wondered kung anong sasabihin ko sa kaniya kapag bumalik na siya.

                Why don’t you just ask him?

                Naalala ko tuloy ang sinabi ni Marie kahapon.  Ano naman ang itatanong ko?  Ask him kung may feelings siya sa akin?  Ready na ba ako sa mangyayari kapag natapos na ang laro.? Am I prepared to accept the consequences?  What if I lose?  What if . . . he won’t catch me and just let me fall?  Anong gagawin ko?  Will I change again or will I break?

                Arrrgh! Kaya ayaw ko mag-isip eh, masyadong maraming tanong but too little answers.

                “Euna!” may sumigaw bigla.

                Napatingin ako bigla sa paligid pero wala naman akong nakita na ibang tao.  Hmmm . . . sino kaya iyon?

                “Euna! Dito!” may sumigaw ulit kaya nilingon ko agad.  This time nakita ko na kung sino.  Si Yumi lang pala na nakaupo sa bench malapit sa field kaya hindi ko siya agad nakita.

                Pinuntahan ko siya at naki-upo sa bench habang sinasalubong niya ako ng ngiti.

                “Vacant mo, Yumi?” tanong ko sa kaniya.

                “Yep, kaya nagre-relax muna ako rito,” reply niya sa tanong ko while staring at a distance.  I decided to ask her something na kahapon pa umiikot sa utak ko.

                “Yumi, naalala mo iyong sinabi mo kahapon na ‘he reminds me of someone I know’?” I asked.

                “Ahh . . . yes.  Bakit?” she said puzzled my question.

                “Is it Allen?” alanganing kong tanong sa kaniya.

                Biglang umasim ang mukha ni Yumi at nagsabi,“ Sino iyon?”

                “Haha! I’ll take that as a yes!” natatawa kong sabi sa kaniya.

                “Bakit mo pala natanong?” curious niyang sabi.

                “Ganoon din ba ang ginawa niya sayo?  Do something sweet then run?” natanong ko rin sa wakas.

                “Yes, hit and run nga ang tawag ko sa ginagawa niyang ganoon dati,” she said.

                “Hit and run? Bakit?” naguguluhan kong tanong.

                “Because just like an idiot driver takot siya sa damages, he’s afraid of what might happen next.  He’s always been a coward,” Yumi said bitterly.