Game of Love

Chapter 26 <> Game Over

Chapter 26 <>  Game Over

                Euna’s PoV

            It was still the same.

                Nothing has changed in this place.  Nakikita ko pa rin iyong bench na inupuan namin.  I can still picture the time noong kumain kami roon. Naalala ko rin noong tumatakbo kaming parang mga bata habang umuulan.  Sa dami ng nangyari, feeling ko sobrang tagal na ng pagyayaring iyon.

                I let out a sigh.

                We’re the ones who changed.  Parang gusto kong matawa kasi I was just a clueless girl back then.  My only goal is to make him fall in love with me then break his heart.

                Sino bang mag-aakala na ako pala ang magkakagusto sa kaniya?

                Sino bang magsasabi na two years ago when I first met him ay sobrang mahuhulog ako sa kaniya?

                Fall enough to make me forget my revenge against them.

                Kaya heto ako ngayon, sobrang kabado dahil dalawang taon na ang nakalipas simula noong huling nagconfess ako sa isang lalaki.  Hindi ko rin ide-deny na sobrang hoping ako na sana may feelings din siya sa akin.  At mas lalong hindi ko itatanggi na maraming beses ko ring inisip kung anong gagawin ko kapag rejected ako.  Pero dahil, I’m trying to think positively ayaw ko naing i-replay ang mga scenarios na iyon. 

                Gininaw ako bigla ng umihip ang hangin.  Napatingin ako sa ulap at pansin ko nga na papadilim na, parang uulan pa ata.

                Nasaan na kaya siya?  Aaarrrgh! Bakit ba kasi ako nagpunta ng maaga?  Mas nakaka-tense pala kapag ganito. 

                I felt his presence bago ko siya nakita.  Sounds weird pero naramdaman ko lang.  Woman’s intuition o sadyang nagmamahal lang?  I don’t know pero sobrang kinakabahan na talaga ko.  I almost don’t want to confess.  I repeat almost kasi ayaw kong magkaroon ng regret kapag hindi ko tinuloy ito. 

                Easy to say , right?  Pero sobrang tensiyonado ako habang  unti-unting umikot para harapin siya.  As always, hindi pa rin ako maka-get over tuwing nakikita ko siya.  Seeing him always make me feel complete.

                Ngumiti ako sa kaniya para kahit papaano hindi gaano mabigat ang atmosphere sa aming dalawa pero parang walang epekto.  Expressionless pa rin ang mukha niya pero iba ang sinasabi ng mata niya.  There’s  panic in his eyes again like last night.

                “Euna—“ He started to say pero I cut him off dahil baka mawala ang resolve ko magconfess kapag nagsalita pa siya.

                “Lady’s first,” sabi ko.  Napangiti ako sa kaniya kasi parang ayaw pa niya since he was nodding reluctantly.

                “Uhmm . . . where should I start?  Siyempre sa simula,” parang ewan na sagot ko rin sa sarili ko, “ I mean naalala mo pa iyong sinabi mo sa akin noong nasa library tayo dahi tinu-tutor mo ako sa math?  You said I might fall in love with you.  Well, you were right, I fell in love with you.  I guess this mean na talo ako sa bet pero I’m really hoping na may nararamdaman ka sa akin so I want you to answer this question honestly.  Do you feel the same?”  I said sincerely while praying with all my heart that the answer will be yes.

                Pero I guess that’s too much to ask . . .

                Ryuu’s eyes suddenly widened kaya nagtaka ko until someone spoke.