TESADÜFEN AŞK(TAMAMLANDI)

"24. Bölüm Canımı yakma"

Ne demekti bu? Ne yani annem bildiğim kadın benim annem değil miydi? Boğazımı temizleyip kendimi konuşmaya zorladım.

"Baba... Annem ne diyor?" Daha fazla konuşamadım ağlamaktan. Babamsa
"Kızım bak biz sana her şeyi anlatacaktık." Dedi.

"Neyi? Annemin olmadığını mı? Bu zamana kadar beni kandırdığınızı mı?" Dedim ağlayarak sonra anneme yaklaşıp devam ettim.

"Şimdi her şeyi anlıyorum... Neden bana kötü davrandığını... Neden bir kere bile bana seni seviyorum demediğini... Neden bana sarılmadığını... Meğer annem değilmişsin sen... Ben her gece ağlardım küçücükken biliyor musun? Neden dedim, neden annem beni sevmiyor diye... Küçüktüm daha, anne sevgisine ihtiyacım vardı... Ama sen benden tiksinirdin... Seni memnun etmek için elimden geleni yapmıştım... Ama sen beni hiç sevmedin... Şimdi anlıyorum neden sevmediğini..." Deyip arkamı döndüm babam kolumdan tutunca hemen geri çekildim.

"Sakın! Sakın dokunma bana!" Diye bağırdım ve koşarak çıktım evden, koşmayı bırakmadan... Koştum, hem ağladım hem koştum... Geçeceğini düşünerek koştum, koştum ve yine oraya geldim...

Denize... Daha hızlı koşup kendimi kumların üzerine bıraktım. Dizlerimin üzerinde oturmuş denizin dalgalarının bacaklarıma gelmesini izleyerek ağlamaya devam ettim... Demek tüm hayatım bir yalan üzerine kuruluydu... Her şey yalandı... Babam... Annem(!)... Hepsi bana yalan söylemişti... Daha da ağlamaya başladım. Bütün hayatımdan isyan edercesine ağladım.
"Neden!" Diye bağırdım. "Neden ben!" Diye daha çok bağırdım ve ellerimi yere dayayarak ağlamaya devam ettim, sanki ağlayınca her şey geçecekmiş gibi ağlamaya devam ettim. Bu sırada telefonum çalmaya başladı cebimden çıkardığımda Emir'in aradığını gördüm. Açtığımda Emir'in neşeli sesi geldi kulağıma.

" hayatım ne yapıyorsun? " Dedi bense hıçkırıklarımı tutamayıp delicesine ağlarken
"Emir." diyebildim, Emir ise ağladığımı anlayarak telaşla konuşmaya başladı. "Derin, ne oldu niye ağlıyorsun?"

"Çok kötüyüm Emir... İçim acıyor..."

"Neredesin çabuk söyle geliyorum." Dedi telaşla bende nerede olduğumu söyleyip telefonu kapatıp sahili izlemeye devam ettim. O sırada biri yanıma oturdu başta Emir olduğunu düşünsem de kafamı kaldırdığımda bunun Cenk olduğunu gördüm.
"Cenk? " Dedim şaşkınlıkla.
"Merhaba." Dedi hafif gülümseyerek.
"Senin burada ne işin var?"
"Senin için geldim."
"Ne?" Dedim daha da şaşırarak.

"Özür dilerim... Tüm yaptıklarım için... Sana çektirdiğim acılar için özür dilerim... Merak etme bir daha size asla bulaşmayacağım... Sadece buraya senden özür dilemek için geldim, umarım beni affedersin." Dedi saçımı geriye atarak, bense hala şaşkınlıkla ona bakıyordum.

"Ne? Seni nasıl affedeceğimi düşünürsün? Az daha ölüyordum ben... Nasıl seni affetmemi beklersin?"

" biliyorum... Seni az daha öldürüyordum... Ama sana kendimi nasıl affettireceği mi biliyorum yakında sende bunu göreceksin... Görüşürüz... Ve... Ağlama... Ağlama ki canımı yakma." deyip kalkarak gitti, bense şaşkınlıkla peşinden baktım... Bu da ne demekti şimdi? O sırada arkadan ayak sesleri gelmeye başladı. Kafamı o tarafa çevirdiğimde Emir olduğunu gördüm. Hemen ayağı kalkıp ona sarıldım ve kokusunu içime çekerek sakinleşmeye çalıştım o da bana sımsıkı sarılı vermişti hemen.

"İyi misin sevgilim?" Dedi daha da sararak beni. Bense dudağımı ısırarak hıçkırığımı geri gönderip derin bir nefes aldım.

"Değilim." dedim ağlamam artarken.

"Lütfen beni götür buradan." Dedim o da beni hiç bırakmadan kucağına aldı ve ilerlemeye başladı...

Bende ona daha sıkı sarılıp kafamı boyun girintisine koyarak kokusunu içime çektim. Kokusuyla beni sakinleştiren adam. Yine beni acı çektiğim andan çekip kurtarmıştı. Sıcak kollarıyla da sararak bana güveni tattırmıştı...
Gülüşüne öleceğim adam kollarıyla yine beni cehennemden çekip kurtarmış kendi cennetini sokmuştu...

Merhaba arkadaşlar! Umarım beğenmişsinizdir. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum iyi okumalar ::)))

Multi = Emir Sert
Şarkı = Murat Dalkılıç- Kördüğüm

15.11.15
S.K.