Kızlar Çetesi (Düzenlemede)

KÇ - 28

SEYHAN

Endişeyle bişeyler anlatan çocuğu dinliyorduk ama erkelere baktığımda oldukca  rahat olduklarını gördüm.Bişeyler dönüyordu ortalıklarda , ama biz ne olduğunu bilmiyorduk .Ben böyle sinsi sinsi erkeklere bakarken ,bir elin beni sarsmasıyla düşüncelerimden sıyrılıp ,elin olduğu yöne doğru döndüm. Tabi bu  hayvancıl   sarsma şeklini burçinden  başka kimsenin yapabileceğini sanmıyodum .

" Neden kolumu delmeye çalışıyorsun ? " dedim ona döndüğümde halde , koluma parmağını sokup beni sarsan burçine .

" Ha döndün mü? Bak gidiyoruz , hadi ! " dedi burçin ve yürümeye başladı .

" neden bunun için kolumu deldin  " diye bağırdım arkasından . Gerçi aryayı uyandırmak için , attığı tokatlar göz önünde bulundurulursa beni az sarsmıştı yine . Tabi   ben yine böyle  boş boş düşünürken , bizimkilerin iyice uzaklaştığını  gördüm .

" LANN !! Beni de bekleyin !! "

***

Çocuğun peşinden , Tarlabaşını ortalarına gelmemizle hepimiz donup kaldık .Balonlar ,renkli süs kağıtları ,gülümseyen insanlar  tam bi fiyaskoydu  yaşadıklarımız .Sanırsam birinci dereceden renk zehirlenmesi yaşıyorduk.Kulağıma  gelen gürültülü bir ses ile  irkilem  bir oldu. Asıl olay olan ; sesin ne söylediğiydi.

Etrafımızda herkes "İYİKİ DOĞDUN AYLİN "diye bağırıyordu . Bir dakika ! Nolur ben yanlış duymuş olayım ! Son bir umut , kafamı çevirip kızlara baktım . Kızların hepsi de benim gibiydi ; şaşkın. Jeton sonunda düştüğünde  kızların baktığı gibi kafamı çevirip ayline baktım ve  aylinin ağladığını gördüm . İşte şimdi sıçtık.

" Bu kadar sevinicegini bilsek , yapmazdık  " dedi anıl . Eminim ki ; bu ağlama sevinçten değil .

" NASIL BÖYLE BİRŞEY YAPARSINIZ ! ACI ÇEKMEM HOŞUNUZA MI GİDİYOR?  " diye bağırdı ,  Aylin sinirli bir şekilde.

" Galiba sevinçten değil ,  sonuçta kimse sevinçten kükremez  dimi " dedi anıl kıvançın kulağına , hemen yanlarında olduğum için bende duymuştum. Kıvançla aynı anda kafasına vurup " salak " dedik ve ayline döndük .  Sinirle  etrafına bakıp  " KİM YAPTI LAN BUNU" diye soruyordu . İnsanlar şaşkınlıkla ayline  bakıp  hepsi aynı  yeri gösteriyorlardı. Parmakları sonu ; erkeklere varıyordu.  Zaten birşeyler oldugu belliydi ama ,  bu gerçekten sürpriz oldu.  Yıllardır aylinin doğum günü kutlanmazdı ki . Keşke bize sorsalardı.  İşin buralara gelmesini engelllerdik.

Tabi şimdi sizde şaşırdınız, ben anlatıyım; Aylin hiçbir zaman doğum günü kutlamaz,  kutlamaz. Çünkü ; anne ve babası onu doğum günündeyken terk etmişler . Daha küçücükken ,doğum günü hayali kurarken ,kendini bir anda sokakta bulmuştu . Bu yüzden Aylinin yanında doğum günü lafını ağzımıza zor alırız .Kızması normeldi ben olsam ben daha fazlasını yapardım. Aylinin sesiyle düşüncelerimden ayrıldım .

"  NASIL ? NASIL YAPARSINIZ LAN !HİÇ Mİ ACIMADINIZ ?! CANIM YANIYOR , KALBİM ACIYOR BE !TEKRAR YAŞIYORUM ZATEN HER YIL BU LANET GÜNÜ,  BUNU YAPMIYCAKTINIZ !! " dedi ve koşarak uzaklaştı aylin . Arkasından hıçkırıklar ve göz yaşı bırakarak . Erkekler ve çağırdıkları  misafirler şok olurken , bizde koşmaya başladık . Sonuçta ayline yetişmemiz  lazımdı !

Bir yerden sonra ayline yetişip ,  biraz arkasından ilerledik.  Sonunda evlenmeden önce kaldığımız eve gelmiştik. Aylin kapıyı açtı içeri girdi ama kapatmadı , arkasından geldiğimizin farkındaydı demek ki . İçeri girdik . Aylin  depoya çıkmaya başladı . Bu depo bizim anı sandığımız gibi bir odaydı . Ailelerimizle ilgili herşey bu odadaydı. Bu eve ilk geldiğimizde bu odayı kitlemiştik.  Hepimizde anahtarı vardır. Uzun zamandır buraya girmemiştik.  İçeri girince bir tuhaf oldum . Bu odada az ağlamamıştık. İçeri girince kutusunu alıp kendisini yere bıraktı aylin ve  ağlamay  başladı. Evin tavan arasındaki bi odaya geçmişimizi ve ortada hiçbir zaman olmayan ailemizle ilgili bütün şeyleri saklamıştık biz ,  bütün kirli anılarımızı buraya kilitlemiştik  ve  7 yıl sonra bu  odaya ilk girişimizdi  aylin kutuyu açıp annesinden ona kalan tek şey olan ay şeklindeki kolyeyi eline almıştı. Salya sümük ağlıyordu. Bu odaya zaten her girdiğimizde en az birimiz ağlardık.  Bizde yanına oturup onu teselli etmeye çalışıyorduk her zamanki gibi. Biraz daha duygusal moda girdik ki  muhteşem ötesi  fikirleriyle  araya   eylem girdi  "HADİ ŞU 10   YAŞIMIZDAYKEN  HAZIRLADIĞIMIZ YAPILICAKLAR LİSTESİ VARYA ORDAKİ ŞEYLERİ YAPALIM  "  dedi  ve  bi sandığın  içinden   üstü tozla kaplı bir kağıt  çıkartarak ,   hepimizi sürükleyerek salona götürdü. Bu listeyi şimdi hatırlıyorum . İlerde yaparız demiştik , ama hiçbirimizin aklına gelmemişti . Eylem kağıdı hepimize tek tek gösterip geri oturdu .