I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 2

Hoofdstuk 2
Kayla p.o.v

Ik plof op het bankje naast m'n broer neer. Oh my god, eindelijk pauze! 'Hoe gingen je lessen?' Vraagt hij en neemt een trek van zijn sigaret. Ik haal mijn schouders op. 'Ik zit gelukkig bij Alice in de klas.' Zeg ik en leun tegen de leuning van de bank aan. De zon voelt warm op mijn huid. Iedereen zit buiten vandaag.

'Waar is ze eigenlijk?' Vraagt de jongen met het zwarte haar, het vriendje van Alice, genaamd Damon. Ik haal m'n schouders op. 'Ze zal een patatje gaat halen.' Zeg ik en zet m'n zonnebril op. 'Gewoon in de kantine?' Vraagt Damon. Ik schud mijn hoofd. 'Bij de patatkraam.' Zeg ik en sta op. 'Ik ga ook even een patatje halen. Willen jullie ook?' Vraag ik. Iedereen schud zijn hoofd. Ik knik en loop richting de patatkraam, die net buiten het schoolplein staat.

Alice is precies aan bestellen, als ik aan kom lopen. 'Oh en nog een patatje voor haar!' Zegt ze snel en wijst naar mij. Ik glimlach als ik de patat aanpak. 'Thanks.' Zeg ik en neem een patatje. Als ik me omdraai, loop ik tegen een blonde jongen aan.

'Zal je niet even uitkijken?' Zeg hij arrogant. Ik kijk naar de grond en loop snel weg.

'Wat doe je zo stoer dan?' Verdomme Alice! Ik kijk om. Alice staat tegenover de blonde jongen, die twee koppen groter is en een stuk gespierder. De jongen begint te lachen, net als zijn vrienden een stukje verderop. 'Zal jij niet gewoon lekker je patatje gaan eten, schatje?' Lacht de jongen minderwaardig. Alice fronst zelfverzekerd. 'Je moet niet zo stoer doen.' Zegt ze simpel. De jongen fronst ook. 'Hou je bek nou maar gewoon.' Ik trek aan Alice mouw. 'Kom nou, Alice.' Mompel ik. 'Luister naar je vriendin.' Zegt de jongen. Alice trekt zich los.

Precies op dat moment komt Jackson aanlopen. 'Alice?' Vraagt hij. Alice kijkt om. Jackson lijkt de jongen te kennen, aangezien zijn blik veranderd. 'Kom, laat die jongen lekker met rust...' Mompel ik. 'Valt hij je lastig?' Vraagt Jackson aan Alice, mijn negerend.

'Ik val haar lastig? Volgens mij is het andersom!' Roept de jongen uit. 'Jezus man, stel je niet aan.' Zegt Alice. Een andere jongen komt aanlopen. Hij is ook gespierd en heeft donkerbruin haar en bijna zwarte ogen. 'Laat die hoer lekker met rust.' Lacht hij. Alice trekt haar wenkbrauwen op. 'Wát zeg je?'

Pats! Binnen nog geen halve seconde, valt het bakje patat van zijn gezicht, op de grond. De jongen's gezicht zit onder de ketchup en er zit patat in zijn haar. Ik schiet in de lach, net als Jackson.

Een luide grom komt van de jongen af.

Een grom van een... Wolf...

Jackson gaat voor me staan. 'Kayla, ga naar Damon.' Bang kijk ik naar de jongen. Wat?

Ineens komt er nog een jongen aangelopen. Iets ouder dan mij, ik schat rond de zeventien of achttien. Hij legt zijn hand dwingend op zijn vriend's schouder. 'Mick, hou je...-' Ineens valt hij stil en kijkt mij aan. Verward kijk ik hem aan. Zijn ogen zijn prachtig en mysterieus, dat is het eerste wat me opvalt. Hij kijkt nog steeds, wat me een tikkeltje ongemakkelijk maakt. Jackson kijkt van hem naar mij en weer terug. Hij duwt me, niet al te hard naar achter, waarna hij zich op de jongen met de mooie ogen richt. 'Je blijft bij haar uit de buurt.' Sist hij, waarna hij me mee trekt.

Verbaasd kijk ik hem aan. 'Jackson?' Vraag ik geschrokken. Wat was die grom? En wat doet Jackson? Ik ruk me los. 'Je gaat niet met hem om, begrepen?' Zegt hij en kijkt me doordringend aan. 'Maar...-' 'Begrepen?' Ik kijk hem verbaasd aan. 'Ken je hem?' Jackson knikt. Hij ziet er een beetje paniekerig uit. 'La, je bent vijftien. Je luistert naar me oké?' Vraagt hij. Verward kijk ik hem aan. Hij lijkt zo gestrest, dat ik er zelf gestrest van raak. Snel knik ik maar. Alice komt ook aangelopen. 'Excuses namens Jacob.' Zegt Alice. 'Welke jongen is dat?' Vraag ik. 'De jongen waarvan Jackson wilt dat jij niet met hem omgaat.' Ik knik. Wacht is even...