I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 24

Hoofdstuk 24
Jacob p.o.v

Verdomme... Wat een hoofdpijn. Ik kreun en ga rechtop zitten. Ik lig op de bank in m'n huis. Mijn woonkamer is een grote pestzooi.

'James?' Vraag ik verbaasd, als hij naar binnen loopt. 'Goedemorgen schone slaper. Ik heb croissantjes laten brengen, aangezien ik dacht dat je waarschijnlijk geen zin zal hebben om te jagen.' Zegt hij en ploft op de bank naast me.

Ik wrijf over mijn slaap. 'Je hebt gister flink wat alcohol naar binnen gegooid.' Zegt James en neemt een hap van zijn croissantje. 'Ik wordt niet dronken...' Mompel ik en wrijf over m'n slaap. 'Nah, je hebt drie flessen Bacardi achterover gegooid, een fles wodka en nog wat bier. Je hebt je lichaam flink vergiftigd, daarom was je dronken.' Zegt James. Ik laat me achterover vallen. 'Jezus James. Had me dat wat eerder verteld.' Mompel ik. James grinnikt. 'Hoe moest ik nou weten dat jij zoveel zal drinken. Een mens was in coma geraakt.' Zegt James.

'Breng me een croissantje...' Kreun ik en wrijf over mijn slaap. James schudt zijn hoofd. 'Je pakt zelf maar.' 'Maar ik ben je Alpha!' Roep ik uit. James grinnikt. 'Nee hoor, voor mij zal je altijd het verwende zoontje van de Alpha blijven.' Ik steek mijn middelvinger naar hem op en James grijnst. 'Het is al bijna drie uur.' Zegt hij en gooit een fles water naar me, waar ik een paar flinke slokken van neem.

'Goeie start om te beginnen met je eerste dag als Alpha.' Zegt James. Ik grinnik zacht en voel mijn kater al minder worden. 'M'n lichaam heelt al.' Zeg ik en sta op. Eerst even Kayla bellen.

Kayla p.o.v

'Hee babe.' Ik glimlach. 'Hee Jack! Hoe was je verjaardag?' Vraag ik. 'Ja was gezellig. Hoe gaat het met je been? Al geheeld?' Ik maak een instemmend geluid. 'Ja, helemaal. Ik kan weer lopen.' Zeg ik en sta op.

'Maar Jack, hoe zijn die jagers het territorium opgekomen? Ik dacht dat je overal bewakers had staan.' Vraag ik. 'Hebben we ook, maar ze hadden iets anders gehoord en zijn erachter aan gegaan.' Verbaasd frons ik. 'Hoe bedoel je?' Jacob zegt even niks.

'Ze denken dat Maaike ergens op het territorium rondliep. Wat haar doel is weet ik niet.' Zegt hij. 'Hm, maak je geen zorgen.' Zeg ik en ga weer op de bank zitten.

'M'n ouders hebben je nog steeds niet leren kennen.' Zegt Jacob. Ik knik. 'Weet ik. Anders kijken we even voor morgen?' Vraag ik. 'Ja is goed. Kom je dan...-'

Ik hoor de deur dichtslaan en een bekende geur komt mijn neus in. 'Wacht is.' Zeg ik tegen Jacob en leg mijn telefoon neer.

'Kayla?' Hoor ik mijn vader roepen. Verbaasd kijk ik naar de woonkamerdeur, die mijn vader opent doet. 'Wat doe jij hier?' Vraag ik blij en sta op. Hij ziet er bezorgd uit. 'Jackson heeft me alles verteld.' Zegt hij en sluit de deur achter zich. Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Dus? Vraag ik en ga rechtop zitten.

'Ook over Jacob.' Zegt hij en loopt naar me toe. Ik bijt op mijn onderlip. 'Dus?' Zeg ik fronsend. 'Hij is een hybride, Kayla.' Zegt mijn vader verontwaardigd. 'Hij heeft hele groepen mensen uitgemoord.' Zegt hij. Ik bijt harder op mijn onderlip. Ik kan niks ontkennen, dat is het erge nog.  'Fijn.' Zeg ik en sta op. 'Ook hallo trouwens, fijn om je te spreken na een paar maanden.' Zeg ik gekwetst en loop de woonkamer uit.

Ik heb nooit een echte band gehad met mijn vader. Helemaal niet sinds hij zijn bedrijf is begonnen. Het extra geld is leuk, maar ik mis mijn vader. Een echte vader.

'Kayla! Het spijt me lieverd. Ik...-'

'Babe?' Hoor ik uit de telefoon komen. Oh ja, Jacob. 'Hai, sorry.' Zeg ik en bijt opnieuw op mijn onderlip, deze keer proef ik bloed. Verdomme, die tik ook.