I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 6

Hoofdstuk 6
Jacob p.o.v

Kayla staat, nadat ze heeft gegeten, op om de borden weg te zetten. 'Ga je dadelijk mee zwemmen?' Vraagt ze. Verbaasd kijk ik haar aan. 'Zwemmen? Waar?' Vraag ik. 'In het meer.' Zegt ze en draait zich om, waarbij ze vol tegen de dichte keukendeur aan knalt. Het bord en glas klettert op de grond. Ik sta op. 'Kayla? Gaat het?' Vraag ik bezorgd. Kayla knikt met een rood hoofd. 'Ja, sorry. Ik ben zo onhandig...' Mompelt ze. Ik hurk en pak de scherven met haar op, als een geur mijn neus binnenkomt.

Bloed.

'Euhm... Je hand.' Slik ik. Kayla staat op en kijkt naar haar rechter hand, waar een enorme snee in zit. 'Kut...' Mompelt ze en loopt de keuken in. Ik haal diep adem en sta op. Het is zo dubbel... Mijn wolf wilt haar beschermen, word helemaal gek van het feit dat ze pijn heeft, maar mijn vampier-kant vermoord haar het liefst, puur voor haar bloed.

'Jacob, er zit glas in mijn hand. Ik krijg het er niet uit.' Zegt ze, vanuit de keuken. Geweldig. Ik loop de keuken in en negeer mijn vampier-kant, die me flink begint te irriteren.

Ik haal diep adem en pak Kayla's hand vast, waar een klein stukje glas heel diep in haar hand zit. 'Heb je een pincet?' Vraag ik, een tikkeltje nerveus. Kayla knikt. 'In die kast moet ergens een EHBO-kit liggen.' Zegt ze en wijst naar een keukenkast, die ik open. Zoals Kayla zei, ligt er een groen kistje, die ik open. Ik pak een pincet eruit en pak haar hand vast. 'Je zegt het als het pijn doet, hè?' Vraag ik, terwijl ik met het pincet in de snee zit te pulken, om het stuk glas eruit te vissen. Ik pak met het pincet het stuk glas eruit, waardoor het direct erger begint te bloeden.

'Euhm, Jacob? Je ogen...' Ik draai me direct om. 'Ja, er zit wat in mijn oog.' Zeg ik en adem diep in en uit. Waarom worden in vredes naam heel mijn ogen rood, als ik bloed ruik? Wie heeft dat überhaupt bedacht! 'Gaat het?' Vraagt ze en wilt voor me komen staan, maar ik draai mee. 'Jacob? Wat doe je?' Vraagt ze verbaasd en draait opnieuw voor mijn gezicht. Uiteraard draai ik opnieuw weg. Ik voel mijn hoektanden groeien, door de geur van haar bloed. 'Jacob?' Zegt ze ongeduldig en gaat voor me staan. In een flits sta ik uit de keuken. Ik kan haar reactie niet zien, maar ik hoor haar hartslag versnellen. Verdomme! Waarom moest ik nou weer zo snel!

'Jacob...' Hoor ik haar bang zeggen. Ik haal diep adem, maar het werkt niet. Elke cel in mijn lichaam schreeuwt om bloed. Kayla is even stil en loopt dan achter me aan. Ze legt haar hand op mijn schouder. 'Wat deed je...-' Hard duw ik haar tegen de muur aan, mijn ogen bloedrood en mijn hoektanden lang en scherp. Kayla kijkt me met grote ogen aan. Haar hartslag versneld en ik hoor haar bloed door haar aderen stromen.

Net als ik mijn tanden in haar nek wil zetten, lopen de tranen over haar wangen. Ik sluit mijn ogen voor twee seconde en schiet dan achteruit van Kayla vandaan, die geshockeerd en huilend tegen de muur aan staat.

Mijn hoektanden krimpen en mijn ogen gaan terug naar hun normale kleur. Kayla slaat haar hand tegen haar mond om het gesnik tegen te houden. Ik loop naar naar toe, maar ze loopt direct bij me vandaan. Mijn soulmate is bang voor mij.

'Kayla... Het spijt me.' Mompel ik. Ze schudt alleen huilend haar hoofd, ze weet duidelijk niet wat ze moet doen. Ik haal diep adem en loop naar haar toe. De tranen beginnen sneller te stromen en ze duwt zichzelf dichter tegen de muur aan. Ik ga voor haar staan. 'Ga alsjeblieft weg...' Huilt ze. Ik schud mijn hoofd langzaam en kijk haar aan. 'Ik ga je alles uitleggen...' Zeg ik. Ze kijkt me wantrouwend en bang aan. 'Ik... Ik...-' Snikt ze. 'Het spijt me.' Het spijt me is niet genoeg, sukkel. Je hebt haar geprobeerd te vermoorden! Hoe gaat "het spijt me" alles oplossen? Sist mijn wolf. Mijn wolf is de enige reden dat ik haar niet heb gebeten, zonder hem, was Kayla er niet meer.

Kayla kijkt me bang aan en zegt niks. 'Ik wil dat je dit aan niemand verteld, snap je dat?' Zeg ik duidelijk. Ze kijkt naar de grond en bijt op haar lip, terwijl ze haar tranen binnen probeert te houden. 'Kayla?' Vraag ik bezorgd en pak haar kin zachtjes vast, zodat ze me aan kijkt. De tranen lopen over haar wangen en haar make up is volledig uitgelopen. 'Ik doe je niks...' Zeg ik. Mijn wolf piept. Mijn eigen mate is bang voor me. Ze is bang... 'Wat gebeurde er?' Snikt ze huilend.

Ja wat zeg je nu? Eerlijk zijn? Liegen? Niks zeggen? Ik zucht en ga op de bank zitten. Ik kijk even voor me uit, niet wetend wat ik ga zeggen. Kayla komt eindelijk los van de muur, trillend kijkt ze me aan. 'Ben je een vampier...?' Snikt ze. Ik haal mijn hand door mijn haar. 'Ja. Nou, ja... soort van.' Zeg ik maar en sta op weer op. Ik wil niet dat ze bang voor me is. Ik wil haar niks vertellen.

'Ik kan het je beter laten zien.' Zeg ik. Ze kijkt me even aan en knikt dan. Ik pak haar hand vast en neem haar mee naar hun grote tuin. Haar handen trillen en haar hartslag versneld.

'Dit mag je aan niemand vertellen? Oké?' Vraag ik bezorgd. Kayla doet even niks, maar knikt dan. Ik laat haar hand los en doe een paar stappen naar achter. Diep haal ik adem. Mijn huid begint te tintelen en een paar seconde later kom ik, als wolf, op vier poten voor Kayla neer.