I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 22

Hoofdstuk 22
Kayla p.o.v

Ik laat mijn vingers over de mark glijden en bijt op mijn onderlip. 'Waarom heelt het niet?' Vraag ik en kijk Jacob via de spiegel aan. 'Omdat ik een hybride ben. Doet het pijn?' Vraagt hij en pakt mijn heupen vast. Ik haal mijn schouders op.

Ja héhé, tuurlijk doet het pijn.

Jacob lacht even. 'Niet zo bijdehand, schatje.' Grijnst hij en drukt een kus op mijn wang. 'Wat?' Vraag ik verward. 'Ik voel je emotie's. Je bent sarcastisch aan het doen.' Lacht hij en laat me los. Ik grinnik zacht. Jacob druk een kus in mijn nek, rond mijn mark. 'Kijk uit, het bloed.' Zeg ik en wil weg, maar Jacob trekt me opnieuw tegen zich aan. 'Ik ben niet zo vies van bloed.' Grinnikt hij.

Oh ja, hij heeft een vampier kant.

'Niet doen.' Lach ik en probeer me los te trekken, maar Jacob houdt me stevig. 'Ik ga niet van je drinken.' Lacht hij. Ik zucht opgelucht en Jacob draait me met mijn gezicht naar hem toe.

'Er wordt vannacht een feest geven, om m'n verjaardag te vieren.' Zegt hij. 'Waarom vannacht?' Vraag ik. Jacob haalt zijn schouders op. 'Ik word morgen achttien, dus vannacht om twaalf uur is er een feest. Kom je ook?' Vraagt hij. Ik knik. 'Tuurlijk, het is je verjaardag.' Zeg ik en druk een kus op zijn lippen.

'Ik ga een ontbijt maken, wil je ook?' Vraag ik. Jacob begint te lachen. 'Je bent zo... menselijk.' Zegt hij. Ik frons. 'Hoezo dat?' Vraag ik. 'Grotendeels van mijn roedel jaagt. Ga je mee of niet?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Vorige keer was de eerste en laatste keer. Het idee maakt me misselijk.' Grinnik ik. Al dat bloed en alle ingewanden... Gadver!

'La, kom nou schatje. Als je Luna wordt moet je kunnen jagen.' Grijnst Jacob. Ik rol met mijn ogen. 'Ik word geen Luna.' Zeg ik en wil weglopen, maar Jacob trekt me terug. 'Kom nou, schatje. Je bent een weerwolf, geen mens. Ga mee jagen.' Probeert hij. Ik zucht. 'Best. Ik kom eraan.'

~~

Rustig staan Jacob en ik aan het randje van het jachtveld. Jacob kijkt me even aan, alsof ik iets door moet hebben. 'Wat is er?' Vraag ik onzeker. 'Ruik.' Zegt hij. Ik steek mijn snuit in de lucht en begin te ruiken. Ik ben even stil. Herten... 'Herten?' Vraag ik. Jacob knikt. 'Wat nog meer?' Vraagt hij en kijkt me aan. Opnieuw ruik ik. 'Andere wolven.' Jacob knikt. 'Je moet echt meer aan je zintuigen doen, toen we hier naartoe rende, waarin overal wolven om ons heen, allemaal uit mijn roedel.' Zegt hij. Ik knik langzaam. Serieus, ik heb niks doorgehad.

'Zie je ze daar?' Jacob knikt naar een stuk of zeven wolven, die langzaam dichterbij de grote groep herten sluipen. 'De herten ruiken ze niet omdat ze de wind tegen hebben.' Legt hij uit. Ik knik opnieuw. 'Dadelijk gaan we ook achter de herten staan. Dan draait het groepje zich om vóór de herten, waardoor ze geroken worden. De herten vluchten en we grijpen ze.' Zegt hij. Ik knik. 'Of we rennen gewoon...' Mompel ik, waardoor Jacob grinnikt. 'Doe nou maar.' Grinnikt hij en draaft zachtjes naar zijn plek, met mij achter zich aan.

We staan klaar en ik zie het groepje van zeven wolven ook hun plek innemen. Precies zoals Jacob had gezegd, rennen ze snel onze kant op. Jacob wilt op één van de herten afrennen, maar blijft dan stil staan. Hij spits zijn oren en kijkt snel om zich heen. De herten rennen met een grote bocht om ons heen. 'Jacob, wat is er?' Vraag ik bezorgd.

'Rennen.' Verward kijk ik hem aan. 'Hoe bedoel je?' 'Ren!' Roept hij en seint naar de groep, die snel voor Jacob uitrent.

Jacob duwt me hard met zijn snuit, waardoor ik begin te rennen, met Jacob naast me. 'Jacob wat is er..-'

Ineens hoor ik een harde knal en voel ik mijn bovenbeen branden. Bloeden. Ik val op de grond en piep luid. Ik hoor geroep en meer schoten. Schoten van geweren. Jacob en een deel van het groepje stopt met rennen.

Jacob p.o.v

Bezorgd kijk ik naar Kayla. Verdomme, waarom heeft niemand gewaarschuwd voor jagers! Ik laat een luide wolven huil horen. Als ik voor me kijk, zie ik een grote jeep met een paar mannen erin schieten. Kayla piept luid en ze veranderd terug, iets wat alleen gebeurt als een weerwolf extreem veel pijn heeft en veel bloed verliest. Ik grom agressief richting de mannen, die stil gaan staan en uitstappen om te schieten.

Binnen een paar seconde, rennen paar bewakers op de mannen af. Om een lang verhaal kort te maken, binnen enkele seconde waren alle jagers dood.

Ik verander terug en kniel naast Kayla neer. De tranen lopen over haar wangen. 'Schat, wat is er?' Vraag ik. 'Been...' Kreunt ze. Haar ademhaling is onregelmatig en ik voel mijn wolf onrustig en agressief worden. Ze is mijn mate. Welke debiel had het lef om dit te doen?

Ik zie een grote bloedvlek in haar jeans komen. 'Luister, probeer rustig adem te halen.'

'Kayla!' Hoor ik iemand huilen. Haar moeder knielt naar haar neer. Ik laat een agressieve grom naar haar horen en haar moeder staat direct op. Ik sein naar een van de wachters. 'Haal een auto en bel de pack dokter.'

______________________________
Hee hee!
Sorry dat ik zes dagen geen hoofdstuk meer heb geplaatst. Eerlijk gezegd loop ik een beetje vast. Niet dat ik ga stoppen of zo, zeker niet! Maar ik weet niet zo goed hoe ik er een beetje spanning in krijg, wat ik naar mijn idee een beetje mis... Ik had denk ik liever Kayla als mens gehouden.
Nogmaals sorry voor dat ik niet hebt geüpload!

Als jullie nog leuke ideeën hebben, laat het dan zeker achter! Als ik je idee eruit kies, of er inspiratie van krijg, zal ik uiteraard je naam erbij zetten!

Liefs,
Wolflovex