I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 20

Hoofdstuk 20
Kayla p.o.v

Een uur later draaf ik het dorp in. Het begint ondertussen donker te worden en loop richting Jacob's huis. Ik verander terug in mensen vorm en wil aanbellen, maar Jacob doet al open. 'Hoe wist je dat ik er was?' Vraag ik verbaasd en loop naar binnen. Jacob grinnikt zachtjes. 'Ik kreeg een bericht over een meisje die agressief drie bomen heeft omgegooid.' Zegt hij en leunt tegen de deur aan. Mijn wangen worden rood en ik bijt op mijn lip. Jacob begint te lachen. 'Er staat overal bewaking en met overal, bedoel ik óveral.' Vertelt hij en trekt me aan m'n heupen naar zich toe. 'Blijf je slapen?' Vraagt hij.

Ik kleur rood en haal mijn schouders op. Jacob grinnikt zachtjes en ik draai me om. 'Ja is goed, maar ik heb geen kleding bij me.' Zeg ik blozend en Jacob laat me los. Grijnzend drukt hij een korte kus in mijn nek. 'Dan slaap je toch naakt?' Fluistert hij zacht. Nog roder dan ik al was, duw ik hem bij me vandaan. 'Jacob!' Roep ik ongemakkelijk. Met een brutale grijns kijkt hij me aan. 'Sorry babe. Ik laat wat kleding ophalen.' Zegt hij. Ik knik, nog steeds rood. Jacob drukt een kus op mijn wang. 'Ik ga het even regelen.' Zegt hij en wilt naar boven lopen, maar ik houd hem tegen.

'Euhm... Waar slaap ik?' Vraag ik, terwijl ik langs Jacob heen kijk. Oh god, waarom weer zo ongemakkelijk? Jacob kijkt me even aan. 'Dat kan je zelf bepalen toch. Je kan bij mij op de kamer of je kan in één van de logeerkamers.' Zegt hij simpel. Ik knik langzaam en Jacob loopt door naar zijn kantoor, om te zorgen dat iemand wat kleding op kan halen.

Ik twijfel even en loop dan naar boven. Is dat onbeleefd? Het is toch niet onbeleefd om in het huis van je mate rond te kijken? Of wel?
Langzaam open ik de een grote deur, duidelijk de kamer van Jacob. Zijn geur is overal.

Ik moet zeggen, zijn kamer is prachtig. Één van zijn muur is volledig van glas, waardoor je precies uitzicht hebt in het bos en het meer. Aan de andere muur zit de deur richting het balkon en een deel van het dak boven Jacob's plafond boven zijn bed is van glas, zodat je naar de sterren kan kijken. Hij heeft een groot, modern bed van een soort metaal. Ik bijt op mijn onderlip en loop naar zijn kast. Een inloopkast. Correctie: een reusachtige inloopkast, waar zijn kleding netjes in opgehangen en gevouwen is. Ik loop weer terug zijn slaapkamer in en loop naar een kast met lades erin, waar dingen zoals deo, parfum, haargel, een paar fotoalbums  en andere dingen in liggen. Ik open de laatste la.

Fijn. Condooms.

Met een ongemakkelijk gezicht pak ik het op en haal er één uit. Heel eerlijk gezegd, heb ik nog nooit een condoom in het echt gezien of überhaupt de verpakking vast gehouden. Ik zie dat het doosje waarin de condooms zitten open is geweest en ik bijt jaloers op mijn lip. Een naar gevoel bekruipt me. Met wie zal hij...-

'Lukt het?' Met een ruk draai ik me om en kijk recht in de donkere ogen van Jacob. Ik bijt beschaamd op mijn onderlip. Ik had hem niet naar boven horen komen.

Jacob wilt achter me kijken, wat ik in m'n handen heb, maar ik draai met hem mee. Jacob kijkt me even aan en in een flits staat hij achter me. Hij pakt het pakje met de condoom uit mijn hand en staat, binnen een seconde, weer voor m'n neus. 'Is het netjes om in iemands kasten te snuffelen?' Vraagt hij serieus, maar ik zie een kleine glinstering in zijn ogen, die verraad hoe grappig hij het vindt. Ongemakkelijk schud ik mijn hoofd en Jacob gooit het terug in de lade.

'Waar ga je slapen?' Vraagt hij, alsof er niks is gebeurd. 'Euhm...' Ik ben even stil. Ik wil hem geen verkeerd beeld geven, als je begrijpt wat ik bedoel. Jacob glimlacht en loopt dichter naar me toe. 'Je hoeft je nergens verplicht voor te voelen.' Zegt hij serieus. 'Slaap anders in de logeerkamer. Geen probleem.' Zegt hij, als ik geen antwoord geef. Ik knik langzaam en Jacob kijkt richting de deur. Ik spits mijn oren en hoor voetstappen van buiten. 'Ze komen je kleding brengen.' Zegt Jacob. 'Ik ga wel.' Zeg ik en loop naar beneden.

Als ik de deur open, loopt net één jongen met een paar tassen naar me toe. 'Ah, daar is de nieuwe Luna.' Zegt de jongen en geeft de tas aan mij. 'Ik ben Jeffrey.' Ik glimlach verlegen. 'Ik ben geen Luna.' Zeg ik en pak de tassen aan. 'Ik blijf maar één nacht.' Zeg ik als ik in de volle tassen kijk. 'De Alpha zei dat ik wat extra's voor u moest meenemen.' Zegt hij. 'Je kan gewoon jij zeggen hoor.' Zeg ik verlegen. Ik ben pas zestien en Jeffrey is waarschijnlijk ook ouder dan mij, dus vanwaar dat ge-u?

'Ik moet verder. Fijne avond nog verder.' Zegt hij en loopt weg. Jacob loopt ook naar beneden en ik sluit de voordeur. 'Hij gaat niet stoppen om je met u aan te spreken.' Zegt hij. Ik frons. 'Hoezo dat? Het is raar.' Zeg ik. Jacob grinnikt. 'Je spreekt de Luna of Alpha aan met u. Het is gewoon een regel.' Zegt hij. 'Maar ik ben geen Luna.' Zeg ik. Jacob kijkt me even aan. 'Je bent mijn mate.' Zegt hij. Ik frons. 'Dus?' Jacob is opnieuw even stil. 'Je komt hier toch over een tijd wonen?' Zegt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet niet. Hoezo?' Jacob trekt zijn wenkbrauwen op. 'De mate van de Alpha komt altijd naar een roedel toe.' Zegt hij. Ik zeg even niks. 'Maar ik weet niet of ik naar in een roedel wil leven, Jack.' Zeg ik zacht. Jacob loopt naar me toe. 'Wat ga je doen? Als mens in de stad wonen?' Fronst hij. Ik doe een stap naar achter en Jacob komt voor me staan. 'Jackson heeft het ook gedaan.' Zeg ik zacht. 'Jackson wordt gezien als de zwakke van een roedel, weet je waarom? Omdat hij het niet volhoudt in een roedel.' Ik grom naar Jacob. 'Grom niet naar me Kayla.' Waarschuwt Jacob me. Ik grom opnieuw en Jacob duwt me tegen de deur aan. 'Grom nog een keer naar me. Dan kunnen we kijken wat er gebeurd.' Zegt hij. 'Wat ga je doen, Jacob? Ga je me slaan?' Vraag ik. Alsof hij me ooit zou slaan. Jacob gromt gefrustreerd en laat me los. 'Ik wil dat je hier komt wonen.' Zegt hij. Ik schudt mijn hoofd. 'Ik wil het zelf bepalen.' Jacob's blik schiet naar mij en hij staat in een flits weer voor me. 'Dan zeg ik het zo: je komt bij me wonen.' Ongelovig kijk ik hem aan. 'Ik ben zestien, Jacob.' Zeg ik. 'Niet nu. Nadat ik je gemarkeerd heb.' Vertelt hij. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Wat is gemarkeerd?' Jacob is even stil en zoekt duidelijk een manier om het te vertellen. 'Jacob?' Jacob schudt zijn hoofd. 'Ik vertel je het later.' Zegt hij en is in een flits verdwenen.

__________________________

Yay hoofdstuk twintig is behaald, maar ik heb pas het gevoel of het boek nét begint. :D
Hopelijk was het leuk!

Liefs,
Wolflovex