I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 17

Hoofdstuk 17

Ik sta buiten, als wolf. James en Jacob konden niet mee, vanwege Jacob.

Jackson scant heel mijn lichaam. 'Wat is er?' Vraag ik. Jackson schudt zijn hoofd. 'Niks... Ik had alleen nooit verwacht dat ik je zo zou zien. Als wolf, bedoel ik.' Zegt hij. 'Ik heb jou ook nog nooit gezien als wolf.' Zeg ik. Jackson grinnikt. 'Ik ben niet vaak in wolven vorm, zelden eigenlijk.' Zegt hij. 'Hoezo niet?' Jackson haalt zijn schouders op. 'Gewoon. Ik leef liever als mens en heb ook geen roedel of iets dergelijks.' Zegt hij en stopt zijn handen in zijn zakken. 'Toen ik klein was en jij nog niet geboren was, heb ik wel in een roedel gezeten. De roedel van Jacob's vader. Ik herinner me er niet veel meer van.' Verward kijk ik hem aan. 'Maar met wie was je bij die roedel dan?' Jackson zucht. 'Mama is een wolf, toen papa daar achter kwam, zijn ze gescheiden en een paar jaar later, heeft mama het contact verbroken, omdat papa het niet goedkeurde dat ik opgevoed zal worden als een wolf.' Vertelt hij en kijkt me aan. Mijn ogen worden groot. 'Wat?' Vraag ik boos. De tranen schieten in mijn ogen en ik veranderd terug. 'Al een paar jaar lig ik wakker, waarom mama zomaar weg ging en jij wist het al die jaren!' Schreeuw ik boos. 'Sssh, Kayla doe rustig. Je gevoelens zijn versterkt door het veranderen. Ik begrijp...-' Probeert hij en pakt mijn pols vast. Kwaad ruk ik me los. 'Donder op, Jackson!' Roep ik boos en wil weglopen, maar hij trekt me terug. 'Rustig nou. Wat wou je dat ik had gezegd? "Oh ja trouwens, mama is een weerwolf, papa verbied het haar om contact met ons te zoeken, want anders verteld hij alles over haar wolf-kant"? Wat had ik moeten zeggen?' Vraagt hij. Ik kijk hem aan en zie dat hij het even moeilijk vindt als ik. 'Heeft papa haar dat echt verboden?' Vraag ik zacht. Jackson knikt. 'In een roedel leven is niet altijd makkelijk. Als Alpha of beta, kan je eigenlijk alles maken, maar als lager in de rangorde staat, moet je je altijd onderdanig stellen aan iedereen die boven je staat. De roedel van Jacob, bestaat uit twee helften. Het is één roedel, maar omdat zijn moeder een eigen roedel had en zijn vader ook, zijn die samen gevoegd. Het is dus één roedel, maar je ziet duidelijk grenzen. De kant van Jacob's vader, Lamar, is veel meer gericht op hun wolf kant. Papa wilde mij en misschien later ook jou, zo laten opgroeien.' Vertelt hij. Ik schud mijn hoofd in onbegrip. Jackson knijpt zachtjes in mijn hand en ik kijk hem aan. 'Luister, ik ga mama morgen bellen en ga haar vertellen over dat je veranderd bent. Dan kijken we morgen verder ja?' Vraagt Jackson. Ik knik langzaam. Jackson glimlach. 'Mooi, dan gaan we nu jagen.'

Jacob p.o.v

Het is een paar dagen later en ik voel me steeds zwakker worden. Lopen is moeilijk, rennen onmogelijk. Mijn moeder komt mijn kamer binnen en glimlacht zwakjes naar me. Ze drukt een kus om mijn wang. 'Je kan dadelijk naar school.' Verbaasd kijk ik haar aan. 'Je begint om tien uur. Het ontbijt is klaar, dus je kan mee eten.' Zegt ze blij. Ik zucht opgelucht. God zij dank.

*op school

'Jacob!' Kayla omhelst me blij. 'Hee babe.' Glimlach ik en druk een korte zoen op haar lippen. 'Hoe voel je je?' Vraag ik. Kayla haalt haar schouders op. 'Jackson wilt met mijn moeder bellen, maar elke keer als hij belt, neem ze niet op.' Vertelt ze en bijt op haar lip. Ze kijkt even in de verte, alsof ze nadenkt. Ik trek haar aan haar heupen tegen me aan. 'Wat is er?' Vraag ik. Ze draait zich naar me om. 'Jackson weet nu niet of ze nog bij een roedel zit, maar ze heeft vroeger bij jullie roedel gezeten, bij je vader's kant.' Ik grinnik. 'Je weet heel de familie geschiedenis dus.' Zeg ik. Kayla grinnikt zacht. 'Jackson heeft me alles vertelt, ook over toen hij klein was en bij jouw roedel zat. Weet jij of mijn moeder nog bij jullie roedel zit?' Vraagt ze serieus. Ik haal mijn schouders op. 'Als het bij mijn vader's kant was, denk ik van wel. Er gaat nooit zomaar iemand weg. Het mag wel, maar het is niet echt geaccepteerd. Je kan niet zonder reden naar een andere roedel gaan.' Vertel ik. 'Kan je het nakijken? Ik wil echt met mijn moeder praten.' Zegt ze. Ik knik. 'Ik wil voor je kijken, maar je kan ook zelf meegaan?' Vraag ik. 'Bij jou?' Ik grinnik. 'Ja, bij mij ja. Op het territorium.' Lach ik. 'Ik weet niet, Jack...' Zegt ze zacht. Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Ben je bang?' Vraag ik verbaasd. Kayla haalt haar schouders op en kijk naar de grond.

Ik pak haar bij haar kin vast, zodat ze me aan moet kijken. 'Voor wat ben je bang?' Kayla haalt opnieuw haar schouders op en ik laat haar los. 'Niemand daar doet je wat hoor.' Zeg ik. Ze kijkt me twijfelend aan. 'Hoe weet je dat?' Ik frons. Denkt ze nou echt dat de wolven uit de roedel haar wat aandoen?

'Schat, het zijn geen uitgehongerde moordbeesten hè? Ik word over een paar dagen Alpha en wil dat je mijn roedel een beetje kent.' Ze knikt. 'Ik ga mee.' Zegt ze. Ik glimlach en druk een kus op haar lippen.

Kayla p.o.v

De bel gaat en ik laat Jacob los, maar hij trekt me weer terug. 'Jack, ik heb les.' Zeg ik lachend. Hij drukt een zoen in m'n nek. Ik trek me opnieuw los. 'Jacob, gedraag je!' Zeg ik met een rood hoofd. Jacob bijt grijnzend op zijn lip. 'Niet zo verlegen, babe.' Grijnst hij. 'Niet iedereen hoeft dat te zien.' Zeg ik ongemakkelijk. Jacob trekt me opnieuw tegen hem aan. 'Dan gaan we naar mijn huis.' Zegt hij. 'Maar ik heb les.' Frons ik. Jacob begint te lachen. 'Dan ga je niet. Ik bel je wel ziek.' Zegt hij lachend. 'Maar...-' Jacob pakt zijn telefoon uit zijn zak en typt een nummer in. 'Jacob! Niet doen!' Sis ik.

'Ja hallo. Ik wil Kayla Daniëls ziek melden. Ja ja, ziek naar huis ja.' Ik probeer zijn telefoon uit zijn hand te trekken, maar hij drukt me met één hand tegen de muur aan. 'Ja oké, dank u wel. Dag.' Zegt hij en hangt op.

'Kom, je gaat met mij mee.'