I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 7

Hoofdstuk 7
Kayla p.o.v

Even voelt het of mijn hart stopt met kloppen. Jacob, die ik net zag veranderen in een grote zwarte wolf, staat voor me en kijkt me met zijn donkere, bijna zwarte ogen aan. Ik weet niet wat ik moet doen. Rennen? Gillen? Stil staan? Praten?

Jacob loopt naar me toe en kijkt me met een schuine kop aan. Hij is ruim twee meter hoog, maar ziet er verder uit als een normale wolf. Ik doe een stap naar achter en voel mezelf lichter worden.

'Ik doe je niks.' Zegt hij zacht. Hij wacht even en zet dan weer een stap naar me toe. Hij doet zijn kop naar beneden en ik laat mijn handen langzaam door zijn dikke, zwarte vacht gaan.

Na een minuutje, zet hij weer een stap naar achter en veranderd terug, in dezelfde jongen die een paar minuten geleden me nog probeerde te vermoorden.

'Wat ben je?' Zeg ik trillerig en kijk naar de grond. Jacob grinnikt, zonder een greintje humor en stapt naar voren. 'Een hybride.' Zegt hij. Ik kijk hem verward aan. 'Een kruising tussen een weerwolf en vampier.' Zegt hij. Ik voel mezelf weer trillerig voelen en tranen opkomen. Deze jongen kan me zo vermoorden als hij dat wil. Ik kijk weer naar de grond en probeer rustig te ademen.

Jacob pakt mijn kin zachtjes vast, zodat ik hem aan moet kijken. 'Ik wil niet dat je bang voor me bent.' Zegt hij rustig. 'Je hebt me proberen te vermoorden.' Zeg ik en kijk hem recht aan. Hij laat me los.

'Zoals ik al zei, een hybride is een kruising tussen een weerwolf en vampier. De bloeddorst komt van mijn vampier-kant en is moeilijk onder controle te houden. Mijn weerwolf-kant heeft mijn vampier-kant tegengehouden.' Zegt hij.

Jacob p.o.v

'Kayla?' Hoor ik iemand in het huis roepen. 'Jackson is thuis.' Zeg ik en kijk haar de achterdeur, wachtend tot hij binnenstormt. 'Hoe weet je...-'

De achterdeur klapt open en Jackson kijkt ons aan. 'Er ligt bloed in de woonkamer en keuken.' Zegt hij. 'Ik heb m'n hand opengehaald.' Zegt Kayla en bijt hard op haar lip. Jackson's blik schiet naar mij toe. 'Als je haar met een vinger hebt aangeraakt...-' 'Te laat.' Zeg ik. Jackson's ogen schieten van hun blauwe kleur naar zwart toe. Hij gromt hard en dierlijk. Kayla kijkt hem met grote ogen aan.

Jackson schiet op me af en bespringt me. Ik geef hem een harde schop, waardoor hij twintig meter verder tegen een boom aan knalt. Kayla slaakt een geschrokken gil en houdt haar handen voor haar mond. Ik sta op van de grond. 'Ik heb haar alles verteld, Jackson.' Zeg ik. Jackson staat pijnlijk op en ontbloot zijn tanden naar me.

Kayla kijkt me aan en rent dan naar haar broer toe. Ze legt bezorgd haar hand op haar schouder. 'Jacks...-' La, het gaat al.' Zegt Jackson met een pijnlijk gezicht. 'Hij is een weerwolf, die genezen sneller.' Zeg ik. Jackson gromt naar me. Kayla's gezicht wordt bleker dan dat ze al was en ze laat haar broer los. 'Maar...-' Ze schudt haar hoofd, terwijl de tranen weer in haar ogenhoeken verschijnen. Kayla doet een paar stappen naar achter, waarna ze het huis inrent.

'Kayla!' Roept Jackson haar na. Ik sta in een flits voor de deur, maar Kayla draait hem nét op slot, voordat ik binnen kan komen. Jackson staat binnen een paar seconden naast me. Hij trapt agressief tegen het huis aan. Een grote deuk is het resultaat. 'Rustig! Ze moest het ooit weten.' Zeg ik fronsend. Jackson kijkt me woedend aan. 'En wie denk jij te zijn om met mijn leven te bemoeien, of die van Kayla! Je bent een week terug ons leven in gewandeld en kijk wat je doet!' Schreeuwt hij kwaad. 'Ben je serieus? "Ons leven in gewandeld"? Ik ben de mate van Kayla! Wat had ik anders moeten doen, haar laten lopen?' Roep ik terug. Jackson rolt met zijn ogen en doet een paar stappen naar achter en kijkt naar het huis.

'Wat doe je?' Vraag ik en ga naast hem staan. 'Kayla's raam staat open, maar ik kan niet hoog genoeg springen of klimmen om bij de tweede verdieping te...-' Ik neem een hoge sprong, pak me aan de rand van hun aflopende dak vast en slinger mezelf omhoog, naar de eerste verdieping. Ik maak een diepe buiging naar Jackson, die me pissig aankijkt, waarna ik Kayla's slaapkamer in klim.

Geschrokken kijkt Kayla me aan. Ze zit huilend op haar bed. 'Hoe ben je...-' 'Geklommen.' Zeg ik en hurk voor haar bed neer. 'Waarom huil je?' Vraag ik bezorgd. Kayla haalt haar hand door haar haar en schudt haar hoofd. 'Het word gewoon wat te teveel.' Zegt ze en kijkt me aan. M'n wolf piept door haar verdriet.

'Je broer veranderd niet hierdoor hè? Hij blijft nog steeds dezelfde persoon.' Zeg ik en kijk haar aan. Kayla bijt even op haar lip maar knikt dan. 'Ik voel me gewoon... verraden.' Zegt ze. Ik frons. 'Hoezo dat?' Kayla haalt haar schouder op. 'Ik vertel hem altijd alles. Jackson is niet alleen een broer voor me, maar ook een goede vriend.' Zegt ze. Ik knik begrijpend en kijk op de klok. Half zes. 'Is het goed als ik de deur voor Jackson open doe?.' Vraag ik en sta op. Kayla knikt.

'Wat eet je eigenlijk?' Vraagt ze ineens. Ik frons en kijk haar aan. 'Hoezo dat?' Kayla haalt haar schouders op. Ik zucht en ga naast haar zitten. 'Ligt eraan. Ik woon in de roedel van mijn ouders. Ik kan op bloed leven. Mensen en dieren bloed. Ik kan ook jagen, maar ook gewoon "normaal" eten.' Vertel ik haar. 'Maar wat eet je het liefst?' Vraagt ze. Ik bijt op mijn lip en twijfel even. 'Ik drink geen mensenbloed meer, maar het is gewoon het beste. Ik word er sterker en sneller van.' 'Meer?' Vraagt ze. Verbaasd kijk ik haar aan. 'Je zegt "ik drink geen mensenbloed meer." Heb je dat ooit gedaan?' Ik ben even stil en knik dan. 'Ben er nu iets meer dan een half jaar mee gestopt. Het is moeilijk om te beheersen, zoals je vanmiddag zag...' Zeg ik zacht. Kayla knikt.

'Waarom ben je er mee gestopt?' Ik sta op. 'Is dit een kruisverhoor of zo?' Zeg ik nerveus. Ik wil niet dat ze denkt dat ik een... Monster ben. Kayla kijkt me aan. 'Waarom zo nerveus?' Vraagt ze. 'Ik ben gewoon niet altijd... Ik weet niet. Laten we het erop houden dat ik niet altijd even vriendelijk ben geweest.' Zeg ik nerveus. 'Maar hoe bed...-' 'Ik heb mensen vermoord, Kayla.' Zeg ik direct. Kayla valt stil en ik loop naar de deur.

'Ik spreek je nog ja?' Zeg ik en loop haar slaapkamer uit.