I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 27

Hoofdstuk 27
Jacob p.o.v

'Jacob?' Ik kijk op. Het is inmiddels bijna drie uur s'nachts, maar Kayla loopt de woonkamer in. 'Hee, wat is er?' Vraag ik en zet de tv zachter. Met een slaperig gezicht komt ze naast me zitten. 'Ik kan niet slapen.' Zegt ze en legt haar hoofd op m'n schouder. 'Hoe dat zo?'

'Ik heb met je moeder gepraat...' Begint ze. Ik knik langzaam. 'En ze heeft beloofd dat ze me zal helpen als ik Luna zal willen worden.' Ik knik opnieuw. Ik glimlach. 'Dus? Wil je Luna worden?' Vraag ik verast. Kayla haalt haar schouders op. 'Ik wil wel, maar ik denk dat mijn vader er niet mee eens in...' Zegt ze zacht. Ik haal mijn hand door mijn haar. 'Niks overhaasten en vraag het hem.' Zeg ik en trek haar op mijn schoot.

'Je ziet er moe uit.' Zeg ik en pak haar handen even vast. Ze knikt. 'Ik ben ook moe.' Ik laat haar weer los. 'Ga dan slapen.' Langzaam knikt ze en staat weer op, waarna ze de woonkamer uitloopt.

Kayla p.o.v
*Een paar dagen later...*

'Ik ben thuis!' Roep ik naar boven, als ik mijn eigen huis in loop en naar Jacob zwaai. Zachtjes doe ik de deur dicht, als ik geschreeuw hoor.

'Ben je heel serieus? Dit kan je haar niet aandoen!' Hoor ik Jackson van boven schreeuwen. Ik zet mijn tas op de grond neer. 'Het is Kayla's soulmate, pap!' Hoor ik hem weer schreeuwen. Een naar gevoel bekruipt me. Hebben ze het over mij?

Snel loop ik naar boven, waar ik mijn vader en Jackson in de gang verbaasd naar me kijken. 'Wat is er aan de hand?' Vraag ik. Jackson loopt langs me heen, zijn ogen zwart en zijn hoektanden lang. 'We verhuizen naar Tokyo.' Sist hij en loopt dan langs me heen naar zijn slaapkamer. Met een klap gooit hij zijn slaapkamer deur dicht.

Ongelovig kijk ik mijn vader aan. 'Tokyo? En Jacob dan?' Vraag ik. 'Er is me verteld dat je erover nadenkt om Luna te worden...-' 'Ga je me serieus van Jacob vandaan trekken?' Roep ik uit. Mijn wolf huilt bij het idee om Jacob kwijt te raken.

Tokyo! Ik zal hem nauwelijks meer kunnen zien.

'Ik ga niet, je bekijkt het maar.' Schreeuw ik. 'Kayla, ik ben je vader en je gaat gewoon met me mee!' Roept hij terug. 'Hij is mijn soulmate! Dit kan je me niet aandoen.' Mijn vader komt met zijn gezicht dichter bij de mijne. 'Hij is een hybride, Kayla. Ik ga er hoogstpersoonlijk voor zorgen dat jij geen slachtoffer van word.' Sist hij. Ik wil met mijn klauwen uithalen, maar Jackson houdt me tegen. Blijkbaar hoorde hij mijn hartslag versnellen. 'Hij blijft je vader, La.' Zegt hij zacht.

'Zie je wat die jongen met je doet? Je broer moet voor voorkomen dat je je klauwen in je bloedeigen vader's gezicht zet!' Roept hij naar me. 'Jij gaat mee naar Tokyo en gaat daar een normale vriend vinden.' Sist hij naar me en stormt naar beneden.

'Wat? Wanneer vertrekken we?' Vraag ik aan Jackson, met tranen in mijn ogen. Ik wil geen "normale" vriend. Jacob is mijn mate. Ik zal nooit over hem heen komen... 'We vertrekken vanavond, alles is al geregeld.'

Ik merk dat mijn hartslag nog sneller begint te kloppen dan dat die al deed. Mijn ademhaling wordt onregelmatiger en paniek overspoeld mijn lichaam. 'Kayla, doe rustig.' Zegt Jackson en trekt me tegen zich aan, maar ik ruk me los. 'Ik wil bij Jacob blijven, ik kan niet bij hem weg, Jackson. Echt niet.' Zeg ik en blijf mijn hoofd schudden. 'Luister nou, Jacob kan vast en zeker wel is langs komen. Dat beloof ik je.' Probeert hij. 'Maar...' Ik stop met praten. Ik zal Jacob nooit meer zien. M'n vader zal het niet toelaten dat hij langs zal komen.

'Kom op, La. Ik zal helpen je tas in te pakken.'

_____________________________________________
Hee hee!

Ik weet het, het hoofdstuk is veels te kort voor zo lang wachten! Ik zal snel uploaden, maar ik voel me niet zo lekker de laatste paar weken...
Hoe gaat het met jullie? Hebben jullie nu pas vakantie, of moeten jullie, net als mij, maandag weer naar school?

Kus!
Wolflovex