I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 15

Hoofdstuk 15
Kayla p.o.v

Mijn ogen schieten op van de pijn. Snel ga ik rechtop zitten en pak mijn schouder vast. De tranen schieten in mijn ogen en ik sta snel op. 'Jackson?' Huil ik. Geen reactie. Mijn hoofd tolt en ik kan nauwelijks nadenken. Ik loop naar de deur, maar voordat ik er ben, val ik op de grond. Grote tranen lopen over mijn wangen heen. Mijn benen doen nu vreselijk pijn. Zulke pijn heb ik nog nooit gevoeld. Het voelt of mijn botten stuk voor stuk breken. De pijn in mijn benen gaat naar mijn voeten en tenen. De pijn in mijn schouder gaat naar mijn nek, armen en handen. 'Jackson?' Roep ik. Opnieuw geen reactie. Ik probeer op te staan en zie een briefje op mijn bureau liggen.

Ben rond één uur terug. Weet niet of je dit leest, aangezien je heerlijk lag te slapen. :)
Slaap lekker kleine zus!
Jackson

Een gil verlaat mijn mond als een bot in mijn arm kraakt. Het klinkt alsof het breekt. Ik probeer helemaal op te staan en pak moeizaam mijn mobiel op. De tranen rollen opnieuw over mijn wangen. Wat is dit? Waarom doet het zoveel pijn?

Ineens gaat mijn mobiel.

'Jacob?' Huil ik. 'Kayla? Waar ben je? Wat is er aan de hand?' Ik begin harder te huilen. 'Het doet pijn...' Huil ik. 'Ik voel het. Ben je thuis?' Met moeite komt er enig geluid uit mijn mond. 'Ja.' Huil ik. 'Ik kom nu naar je toe, James belt je zo.' Zegt Jacob en hangt op. James?

Precies zoals Jacob zei, belt Jacob me een paar seconde daarna. 'Hee Kayla.' Zegt hij. 'Ik kan niet opstaan.' Snik ik. Ik hoor wat gepraat op de achtergrond en een auto starten. 'Ik kom mee. Jacob rijdt nu. Wanneer wordt je zestien?' Vraagt James rustig. Mijn ademhaling word zwaarder en het voelt of ik stik. Hard begin ik te hoesten. 'Kayla, doe rustig alsjeblieft. Adem rustig in.' Maar het hoesten stopt niet. M'n telefoon valt uit mijn hand en ik geef over. Geschrokken kijk ik naar de grond, waar allerlei donkerrood bloed ligt, wat net uit mijn mond kwam.

Moeizaam pak ik mijn telefoon weer op. 'Het gaat niet goed.' Hoest ik. Ik sla een gil als mijn pols uit zichzelf doorbuigt. 'Sssssh... We zijn er binnen een kwartier. Ga even rustig in je bed liggen en zet mij op de luidspreker.' Probeert hij. Moeizaam ga ik op mijn rug liggen en zet de telefoon op luidspreker. 'Wanneer wordt je zestien?' Ik draai me hoofd richting de klok. 'Vandaag. Het is kwart over twaalf s'nachts.' Zeg ik. Als ik mijn hoofd weer recht draai, schiet een enorme pijn door mijn nek en rug. 'Wat is er aan de hand?' Huil ik paniekerig. Mijn lichaam voelt of het stuk voor stuk breekt. 'Dat legt Jacob je dadelijk uit.' Zegt hij.

De pijn in mijn lichaam stopt uit het niets en ik adem diep in. Even voel ik licht. Het is volledige stil en rustig. Ik adem rustig uit.

'Kayla? La? Ben je er?' Hoor ik een stem vaag zeggen.

Boem. En ik was weer terug. Een heftige pijn schiet door mijn rug heen en ik hol mijn rug. De tranen rollen nog steeds over mijn wangen en worden steeds erger.

'Kayla? Antwoord me.' 'Hmm...' Kreun ik vaag. Mijn zicht word wazig en mijn ogen blijven wegdraaien. 'Ik voel me niet goed...' Kreun ik. 'Luister, de pijn is nou heel erg, maar het wordt steeds minder erg. Als je botten minder pijn gaat doen, gaat je hoofd tollen.' 'Hoe weet je dat?' Kreun ik vaag. 'Omdat ik het zelf heb meegemaakt.'

Mijn hoofd tolt en ik sluit mijn ogen. Ik zal graag willen vragen wat James bedoeld, maar mijn stem wilt niet. Ik open mijn ogen en zie alleen vage vlekken, niks is duidelijk. Al snel draaien mijn ogen weg en wordt alles zwart.
___________________________________
Hallootjes!
Sorry voor het korte hoofdstuk, maar ik wilde hier eindigen. 😁
Ik zal hoofdstuk 16 snel updaten, hij staat namelijk al klaar. 😏
Ik heb volgende week (maandag tot vrijdag) tentamen week, maar ik zal uiteraard uploaden!

Liefs,
Wolflovex