I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 26

Hoofdstuk 26
Jacob p.o.v

'Jacob?' De geur van Kayla komt m'n neus binnen. 'Ik ben hier.' Met opgetrokken wenkbrauwen, loopt ze de woonkamer in. 'Wat is er?' Vraag ik bezorgd en sta op. Ze is duidelijk boos.

'Moest James me serieus op komen halen, alleen omdat Jeffrey bij me was?' Ik zucht en loop naar de kapstok. 'We gaan weg.' Zeg ik en wil haar haar jas geven, maar ze pakt hem niet aan. Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Pak aan.' Ze rolt met haar ogen. 'Je bent echt vreselijk, Jacob.' Zucht ze en wilt naar boven lopen, maar ik trek haar aan haar arm terug. 'Laat me los.' Sist ze fel.

'Waarom ben je zo boos?' Vraag ik, niet onder de indruk van haar vernietigende blik. 'Omdat je me niet vertrouwd met een andere jongen en me daarom door die hielenlikker van je, me op laat halen.' Zegt ze. Ik laat haar los. 'Die hielenlikker is mijn beta.' Zeg ik. 'En ik ben je mate, met een vrije wil. Waarom heb je me op laten halen?' Vraagt ze geïrriteerd. 'Omdat ik bezorgd om je ben.'

En je voor mij alleen wil. Zucht mijn wolf.
Ja, dat ook.

'Denk je dat ik vreemd zal gaan?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee natuurlijk niet.' Zeg ik. 'Voor wat wil je dan niet dat ik met hem om ga?' Ik rol met mijn ogen en zucht. 'Omdat ik dat je zeg, Kayla. Doe niet zo kinderachtig en trek je jas aan.' Zeg ik en duw de jas in haar richting. 'Waarom doe je er zo vaag over? Laat me met hem omgaan of vertel er wat er aan de hand is.'

Je bent jaloers, Jacob. Zegt mijn wolf.
Ik? Jij hebt haar uitgekozen als mate! Grom ik terug.

Ook al kan ik niet ontkennen dat ik niet jaloers ben en mijn titel als Alpha, maakt het er misschien wat makkelijker op om haar letterlijk op te eisen.

Kayla p.o.v

'Kayla, trek je jas aan en ga mee naar mijn ouders.' Zegt hij en kijkt me recht aan. Ik hoor iets in mij, waarschijnlijk mijn wolf, piepen. Ik kijk hem alleen aan, waardoor Jacob begint te fronsen. 'Trek aan.' Zegt hij rustig, maar aan heel zijn houding ziet hij dat hij niet rustig is. Ik schud mijn hoofd.

Jacob zucht en trekt me naar zich toe. Hij pakt mijn arm vast en trekt mijn jas letterlijk voor me aan. 'Jacob! Laat me los.' Roep ik boos. Jacob pakt mijn kin vast, waardoor ik hem geschrokken aankijkt. 'Je luistert naar me als ik wat zeg, begrepen?' Ik zeg niks, maar Jacob laat me los. De dominantie en het Alpha-gedrag straalt van hem af. 'Lopen.' Hij knikt naar de deur. Ik kijk hem even aan, maar loop dan naar buiten.

We stappen in de auto en ik kijk naar mijn pols, waar de afdruk van Jacob zijn hand in staat. Het is helemaal stil, ongemakkelijk stil zelfs. Ik wil vragen hoelang het rijden is, maar ik gun hem geen enkel woord. Hij mag erin stikken.

Jacob pakt mijn arm beet en kijkt naar mijn pols. 'Heb ik dat gedaan?' Vraagt hij. Ik frons. 'Nee, misschien was het Jeffrey.' Zeg ik en ruk me los, waarna ik uit het raam kijk. Jacob zucht. 'Jezus, La. Doe niet zo kinderachtig!' Zegt Jacob. Ik kijk hem verontwaardigd aan. 'Ik ben kinderachtig? Ik ben niet degene die verwacht dat zijn mate hier wegtrekt bij elke andere jongen hoor.' Jacob zucht opnieuw en haalt zijn hand door zijn haar. 'Waarom doe je er zo beledigd over?' Vraagt hij. Ik frons. 'Misschien omdat we niet eens samenwonen, elkaar niet lang kennen en je denkt te bepalen met wie ik omga. Zelfs Jackson bepaalt dat niet voor me.' Zeg ik. Jacob gromt geïrriteerd en start zijn auto.

Eikel.

~~~

Jacob p.o.v

We stappen na een half uur rijden uit de auto en ik kijk naar Kayla's pols, waar een rode plek van mijn hand zit. Ik grom gefrustreerd. Het was niet de bedoeling om haar pijn te doen.

'Babe, het was niet de bedoeling om je zo hard vast te pakken.' Zeg ik. Ze kijkt me even aan. 'Het gaat me niet eens om m'n pols, maar om dat je denkt dat je me nu rond kan commanderen nu je Alpha ben.' Ik schud mijn hoofd. 'Dat doe ik niet. Ik wil gewoon niet dat Jeffrey bij je in de buurt komt. Jeffrey heeft zich vroeger niet altijd even respectvol naar meisjes toe.' Leg ik uit.

Jeffrey is een paar jaar ouder dan mij en ik herinner me nog alle verhalen over hem. Hij zal een meisje verkracht hebben in het dorp. Na een hele discussie in de roedel, wilden sommige hem weg hebben, maar mijn ouders hadden besloten hem in de roedel te houden, omdat hij nog zo jong was.

'Vroeger? Nu niet meer toch?' Vraagt Kayla. Ik schud mijn hoofd. 'Niet zover ik weet.' Zeg ik. 'Tuurlijk is dat vreselijk, maar jij bent geen haar beter dan hem geweest, dus waarom verdien jij wel een tweede kans en hij niet?'

'Jackie!' Ik draai me om en zie Chelsay blij op me af rennen. Ik zak door mijn hurken en Chelsay rent naar me toe. 'Wie is zij?' Fluistert ze zachtjes en wijst naar Kayla. Ik grinnik en sta op. 'Dat is Kayla, mijn mate.' Zeg ik en loop naar Kayla toe.

'La, het spijt me echt. We praten er thuis verder over, oké?' Fluister ik in Kayla's oor. Kayla knikt en kijkt Chelsay aan. 'Hee lieverd.' Glimlacht Kayla. 'Hallo...' Zegt Chelsay met een verlegen glimlach.

We lopen het huis binnen, snel geef ik Kayla een kus op haar wang voordat we de woonkamer binnen lopen.

'Hallo lieverd. Jij moet Kayla zijn!' Zegt mijn moeder en staat op. 'Wat leuk je eindelijk te ontmoeten!' Glimlacht m'n moeder en geeft Kayla een hand. 'Ook leuk u te ontmoeten.' Antwoord ze verlegen en kijkt mij aan.

'Waar is Justin?' Vraag ik en plof op de bank neer. 'Je vader maakt even klaar voor bed, Chelsay is ook nu boven.' Zegt ze en zet het eten op tafel.

Kayla staat verlegen om zich heen te kijken. 'Ga maar zitten hoor, doe of je thuis bent.' Glimlacht mijn moeder en knikt naar de tafel.

'Jezus Justin! Laat je zusje met rust!' Hoor ik mijn vader van boven roepen. Mijn moeder zucht en wilt opstaan, maar ik hou haar tegen. 'Ik help hem wel even.' Zeg ik en loop naar boven.

Kayla p.o.v

De moeder van Jacob, Kylie, gaat tegenover me zitten. 'Nou, het eten moet dus maar wachten.' Glimlacht ze. Ik knik verlegen. Ik ben nooit zo goed met nieuwe mensen leren kennen. 'Nou Kayla, vertel is. Jacob had een tijdje terug verteld dat je veranderd was.' Ik knik. 'Dus bij welke roedel zit je nu?' Ik bijt op mijn onderlip. 'Ik niet bij een roedel. Mijn vader wilt het niet hebben.' Kylie kijkt me een klein beetje verward aan. 'Maar wil jij het zelf ook niet dan?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik denk niet... Ik denk niet dat ik geschikt ben om Luna te zijn.' Zeg ik en kijk naar mijn handen. Kylie is even stil. 'Maar Jacob zal je helpen, dat weet je toch. Daarnaast kan ik je ook helpen.' Zegt ze en kijkt me vriendelijk aan. Een beetje verast kijk ik haar aan. Ik knik dan. 'Ik zal erover nadenken.'