I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 29

Hoofdstuk 29
Kylie p.o.v

'Jacob?' Roep ik naar boven, als ik zijn huis binnen loop. De schoonmaakster had de deur voor me open gedaan en gezegd dat Jacob al drie dagen lang op zijn bed ligt. 'Jacob?' Ik zucht diep als ik geen antwoord krijg. Die jongen is Alpha en ligt op zijn bed te niksen! Niemand heeft hem nog gezien.

Ik loop de trap op. 'Jacob?' Roep ik voor de derde keer en wil zijn kamer inlopen, maar ik stop voor de deur. Ik hoor zijn hart door mijn sterke gehoor snel kloppen. Langzaam open ik de deur en zie Jacob met zijn handen in zijn gezicht op bed zitten. Zijn hele kamer is afgebroken. Zijn dekens zijn aan flarden gescheurd, zijn bureau ligt doormidden op de grond, de gordijnen liggen in stukken stof op de grond en in de deur naar de badkamer zit een gat. Het is verder nog een grote puinhoop, met allerlei kleding dat op de grond ligt.

'Jacob Waters!' Roep ik boos en kijk om me heen. 'Wat heb je in vredesnaam gedaan!' Roep ik uit en kijk rond zijn kamer. Jacob kijkt eindelijk op. Zijn gezicht is bleek, wat erg raar is met zijn getinte huid. Hij heeft zwarte ogen, die me emotieloos aankijken. 'Ik voel me niet goed, ma.' Zegt hij en kijkt uit het raam.

'Wat is er aan de hand?' Vraag ik en loop naar hem toe. 'Kayla is weg.' Zegt hij. Ik knik langzaam. 'Weet ik, James had het verteld. Ik wou je er niet direct mee lastig vallen, dus ik wou nu even langskomen.' Zeg ik en kijk hem bezorgd aan. Hij kijkt uit het raam. 'Mijn wolf heeft het vandaag al twee keer overgenomen. Gister drie keer.' Zegt hij, zonder enige emotie.

'Jacob? Heb je je emotie's uitgezet?' Zeg ik verontwaardigd. Ik begrijp het helemaal, echt waar. Jacob's emoties zijn als hybride veel sterker dan die van een mens, of zelfs weerwolf ooit zal zijn, maar ik ben zwaar tegen emoties uitzetten. Helemaal in Jacob's geval. Nou is het zijn weerwolf die het heeft overgenomen, maar als zijn vampier-kant het overneemt...

Jacob p.o.v

Ik voel geen emoties meer. Tenminste, ik voel ze wel, maar ze komen niet echt door. Ik kijk mijn moeder aan. 'Mam, kijk even om je heen, dan zie je wat er gebeurd als ik mijn emoties aanzet.' Zeg ik. Het gaat niet eens persé om mijn emoties, maar om die van Kayla. Ze is verdrietig en heeft duidelijk heimwee.

Het maakt me gek.

Dus ik heb simpelweg mijn emotie's uitgezet. 'Jacob, ik begrijp dat je het moeilijk vindt...' Begint mijn moeder, maar stopt als ik haar aankijk. Ze zucht. 'Je bent Alpha, ik vertrouw je.' Zegt ze dan. Ik knik en kijk weer uit het raam. M'n moeder drukt een kus op mijn wang. 'Als er wat is, kom je langs ja?' Vraagt ze bezorgd. Ik knik langzaam, zonder enige emotie's.

Kayla p.o.v

Huilend lig ik op mijn bed. Tokyo is vreselijk. Nee... Het ligt niet aan Tokyo, maar aan Jacob.

Die hier niet is.

Mijn hart doet letterlijk pijn. Ik heb overgegeven, gehuild en op bed gelegen. Ik had nooit gedacht dat mijn mate zoveel invloed op ze zal kunnen hebben, alleen maar door hier niet bij me te zijn.

Jackson's geur komt binnen en een paar seconde later opent hij de deur. 'Ik hoorde je huilen.' Zegt hij en loopt bezorgd naar me toe. 'Ik voel Jacob's emotie's niet meer.' Zeg ik en ga rechtop zitten. Jackson knikt langzaam. 'Hij heeft vast zijn emoties uitstaan.' Zegt hij en trekt me in zijn armen. 'Je moet je op wat leuks concentreren, La.' Zegt hij. Ik knik langzaam. Mijn wolf piept luid en huilt zachtjes verder, terwijl ik mezelf probeer te herpakken. 'Morgen gaan we naar school, dan heb je wat afleiding.' Zegt hij en laat me los. Ik knik opnieuw en kijk naar m'n nagels en zucht dan. Oké, ik kan dit.

Jacob p.o.v

Ik kan dit niet! Ik grom gefrustreerd en probeer mijn emotie's weer onder controle krijgen. Hoe kan één meisje, mijn soulmate, dit met mijn wolf doen?

Mijn telefoon trilt en ik kijk op mijn scherm.

James.

'Hee, met Jacob.' Zeg ik vermoeid. 'Hee, Jack. Er zijn vampieren gezien in het jachtgebied. Maaike zit er ook bij.' Ik grom geïrriteerd. Kan dat kind niet gewoon eens... Ik weet niet, dood of zo? 'Ik kom eraan.' Mompel ik en hang op.

~~~~

Geïrriteerd loop ik het jachtgebied op, een groot veld tussen de bossen in. 'Maaike?' Roep ik, terwijl ik om me heen kijk. Als ik zal fluisteren, zal ze me een paar kilometer verderop nog horen, dus dit moet ze zeker horen. James draaft naar me toe en ruikt in de lucht. 'Ze is hier wel.' Zegt hij en kijkt om zich heen. Ik spits mijn oren en hoor snel geren. Grommend draai ik me om en direct kijk ik in de ijsblauwe ogen van Maaike, die vlak voor me stil staat. 'Goedemiddag Alpha.' Zegt ze overdreven. Een geïrriteerde grom verlaat mijn mond. Het is zo raar. Voor mijn neus zie ik een zestien-jarig, knap meisje, maar in werkelijkheid is ze een 450 jaar oude vampier.

James komt weer naast me staan. 'Ik ruik bloed. Wat heb je gedaan, Maaike?' Vraagt hij. Ze grijnst, waarbij ze haar lange hoektanden ontbloot. Dit is niet jullie territorium, ik heb hier vrij spel.' Zegt ze simpel.

Ik grom geïrriteerd en doe een stap dichterbij. 'Als jij iemand met een vinger aanraakt, ik zweer het je...-' 'Dan wat, schatje?' Zegt ze met een schuin hoofd. Ik torren boven haar uit in mijn wolvenvorm, met meer dan twee meter hoogte, maar alsnog lijkt ze niet geïntimeerd.

'Ik vroeg je wat. Wat ga je doen?' Ik ontbloot mijn tanden naar haar. 'Beetje chagrijnig omdat Kayla weg is, Jack?' James gromt luid en wild op haar afschieten, maar ik houd hem tegen. Respect voor de Alpha is belangrijk in onze roedel.

Maaike begint te lachen en kijkt mij weer aan, als ik terug verander in mijn mensen vorm. 'Maak je geen zorgen, als je vriendin gewoon niet meer terugkomt, kan ik je nog wel een beetje gezelligheid geven hoor.' Ze pakt mijn hand vast en legt die op de rand van haar broek. Ik grom luid en geef haar een duw, waardoor ze op de grond beland

Ik hurk voor haar neer. 'Kom nog een keer tussen mij en Kayla met een van je kut grappen...' Dreig ik en zet mijn gevoel uit, waarna ik op sta en naar de wachters loop. 'Neem haar mee.' Is het enige wat ik zeg, waarna ik in een wolf verander en wegren.