I was a wolf, and she my moon

Hoofdstuk 5

Hoofdstuk 5
Jacob p.o.v

Je weet nog dat ik zei dat Kayla haar gang moest gaan? Ik heb daar dus nu spijt van. Toen ik terug kwam van de wc, zat ze aan de Bacardi cola. Stomdronken dus.

'Jacob! Zeur niet zo!' Mompelt ze en trekt me mee. 'Kayla, je bent dronken.' Zeg ik en trek haar naar me toe, zodat ze eindelijk stil staat. 'Ik ga je naar huis brengen.' Zeg ik verder. Kayla trekt een pruillip. 'Maar ik heb het naar me zin.' Zegt ze overdreven. Ik grinnik. 'We praten morgen als je wakker word wel, dan heb je een kater.' Kayla kijkt me vaag aan. 'Ik heb geen katten.' Zegt ze serieus Verbaasd denk ik na. Katten? Ik sla op mijn voorhoofd. Kater ja... Katten. Op zo'n manier.

Ineens gaat ze tegen me aan staan en brengt haar gezicht dichter bij mijn gezicht. Ze glimlacht en wilt haar lippen op de mijne drukken, maar ik doe mijn hoofd naar achter. Tot grote irritatie van mijn wolf. Ze kijkt me overdreven boos aan. 'Jacob!' Zucht ze overdreven. Ik grijns. 'Morgen praat je wel anders. Kom jij gaat naar huis.' Lach ik en trek haar mee richting de auto.

Als we in de auto stappen, slaat Kayla haar armen boos over elkaar. 'Ik wil niet naar huis.' Zegt ze, even overdreven als daarnet. Ik zucht en start de auto, waarna we wegrijden.

~~~

'Godverdomme Kayla!' Roept Jackson naar Kayla toe, als we uitstappen. 'Stel je niet zo aan, Jackson!' Sist Kayla naar hem en wilt naar me toe lopen, maar Jackson trekt haar ruw terug en gaat voor haar staan. Alsof ik een gevaar voor haar zal zijn!

'Kayla, ga naar binnen. Nu.' Jackson's ogen worden zwart en ik frons. Kayla blijft eigenwijs staan. 'Sorry, ik mocht niet met haar omgaan, omdat ik mezelf niet onder controle heb, toch? Kijk je hier staan dan, man! Met je zwarte ogen!' Sis ik naar Jackson. Kayla kijkt me vaag aan, waarna ze in Jackson's ogen probeert te kijken, maar hij draait zich weg. 'Jackson? Wat bedoeld hij met zwarte ogen?' Vraagt ze en schut aan zijn schouder.

'Kom Kayla, ik loop met je mee naar boven.' Zeg ik, aangezien ze nogal vaag loopt. Zachtjes duw ik haar van Jackson weg, die zijn zwarte ogen probeert te verbergen. Als Kayla hem niet meer kan zien, ontbloot hij zijn tanden naar me, die veranderd zijn in die van een wolf. 'Als je haar wat doet hè...' Sist hij. 'Dan wat, Jackson?' Zeg ik uitdagend. Jackson gromt gefrustreerd, waarna ik achter Kayla aan naar binnen loop.

'Jackson is zó chagrijnig!' Zegt Kayla, nog even dronken als daarnet, terwijl ze de trap op loopt. Correctie: probeert te lopen. 'Jezus La.' Zucht ik en til haar op, waarna ik haar naar haar slaapkamer toe til. Ik zet haar weer op de grond neer. Lachend laat ze zich op bed vallen. Waarom ze lacht? Geen idee.

'Hee babe, ik ga. Ga je omkleden en ga slapen.' Zeg ik. Ze gaat recht op zitten. 'Kom je morgen langs?' Vraagt ze. Ik knik. 'Is goed. Ik spreek je morgen dan, ja?' Kayla knikt en laat zich weer achterover in bed vallen, waarna ik het huis uitloop.

Kayla p.o.v
*De volgende dag*

Hoofdpijn. Hoofdpijn. Hoofdpijn. Ik kreun als ik me omdraai in m'n bed. Oh god, waarom moest ik nou nóg een glas hebben?

Ik hoor voetstappen op de gang, waarna m'n slaapkamerdeur opengaat. 'Goeiemorgen zonneschijn.' Hoor ik Jacob lachen. Ik kreun opnieuw en verstop m'n hoofd onder m'n dekbed. Ik heb me gister zo vreselijk misdragen...

'Heb je een kater?' Grijnst hij en trekt de deken van me af. Ik ben met kleding en al in slaap gevallen. Ik negeer zijn vraag maar. Nee, ik lig voor de gein nog om half drie in bed met een deken over mijn hoofd.

Ik schaam me dood! Ik heb hem geprobeerd te zoenen en me als een debiel gedragen. Ik kom omhoog. 'Kijk niet naar me, ik zie er niet uit.' Mompel ik en houd me hand voor mijn gezicht, zodat hij me niet kan zien. Ik loop direct me kamer uit, richting de badkamer. Ik hoor Jacob lachen vanuit m'n kamer.

Ik kijk in de spiegel en zie een meisje, lijkbleek, wallen en een vogelnest op haar hoofd, wat zich naar mijn mening geen recht heeft om haar genoemd te worden. Ik haal mijn oude make up eraf, trek mijn kleding uit en stap onder de douche, om mezelf op te frissen.

Jacob p.o.v

Ik hoor de douche aangaan en plof op Kayla's bed neer. Ik kijk rond haar kamer. Ze heeft een grote kamer, met een tweepersoonsbed, een grote kledingkast en een lang bureau. Op haar bed liggen honderden kussen's verspreid, die voornamelijk wit zijn. Ik pak de foto van haar nachtkastje.

Het is een foto van een blonde vrouw, die op haar hurken met een klein meisje zit, die vrolijk in de camera kijkt. Ik gok dat de blonde vrouw Kayla's moeder is. Ik zet het fotolijstje terug en pak de andere, waar een man in pak op staat, waarschijnlijk haar vader.

Haar geur is overal om me heen. Rond haar bed, op de stoel... Overal. En het maakt me helemaal gek.

Een paar minuten later, loopt Kayla aangekleed en wel naar binnen. 'Gaat ie?' Ze kijkt me aan met een blik van "zie ik er zo uit?" Ik grinnik en negeer het maar. 'Ik ga ontbijten.' Zegt ze en seint naar de trap. Ik knik en sta op, waarna we naar beneden lopen. 'Waar is Jackson?' Vraag ik. Kayla pakt drie rijstwafels en legt ze op een bord, waarna ze die smeert met humus. 'Die heeft een basketbal wedstrijd.' Antwoord ze. 'Wil je ook wat te eten of te drinken?' Vraagt ze vriendelijk. Je bloed zal fijn zijn... 'Nee thanks.' Zeg ik. 'En waar zijn je ouders?' Kayla haalt haar schouders op en bijt op haar onderlip. 'M'n moeder spreek ik niet meer en mijn vader is samen met mijn stiefmoeder ergens in New York.' Zegt ze en kijkt naar haar bord, terwijl ze harder bijt op haar lip. 'Hé doe rustig!' Lach ik. 'Je bijt heel je lip naar de klote.' Zeg ik grijnzend, als ze begint te blozen. 'Ja sorry.' Mompelt ze en loopt naar de eetkamer, waar we aan tafel gaan zitten.

'Hoezo spreek je je moeder niet meer?'

Kayla p.o.v

Ik kijk naar mijn rijstwafels, terwijl ik Jacob's blik voel branden. 'Ik weet het niet. Ze was er nauwelijks meer, heeft me op de trein gezet en toen was ik hier. Jackson is nooit boos op haar geweest en zei dat ik het later misschien ooit nog zal snappen.' Jacob knikt langzaam. 'Als ik haar bel, neemt ze soms nog op, maar de gesprekken zijn kortaf en ik begrijp niet waarom ze zo doet.' Zeg ik en houd me tranen in. Ik mis m'n moeder elke dag nog. Het is alsof ze dood is, zo voelt het.

Ik kijk Jacob aan en zie dat hij medeleven heeft. 'Maare... Hoe zijn jouw ouders?' Vraag ik. Jacob lijkt duidelijk door te hebben dat ik van onderwerp verander, maar laat het verder. 'Ik heb een goede band met mijn ouders.' Zeg ik. 'Broers of zussen?' Vraag ik terwijl ik een hap van mijn rijstwafel neem. Jacob knikt. 'Ik heb een zusje en broertje, een tweeling. Ze zijn vijf jaar' Grijnst hij. Ik grinnik om zijn grijns. 'Wat is daar mee?' Vraag ik. 'Nee niks, maar ze zijn gewoon... Ja ik weet niet.' Grijnst hij. 'Ik ben gek op ze, maar af en toe...' Ik grinnik zachtjes. 'Snap ik.'

'Waar woon je eigenlijk?' Vraag ik, met volle mond. Jacob kijkt even naar zijn handen. 'Ergens bij het bos in de buurt.' Zegt hij. 'Oh gaaf! Ik wist niet dat daar ergens een dorp of überhaupt huizen waren.' Vaag knikt hij. Ik ben even stil. 'Woon je in een dorp?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Soort van.' Antwoord hij, even vaag als daarnet. 'Wat is soort van?' Jacob kijkt me aan. 'Gewoon, hoezo wil je dat weten?' Ik haal mijn schouders op en kijk naar mijn rijstwafel. 'Sorry...' Mompel ik.

____________________________________
Extra lang hoofdstuk voor vandaag! <3
Hoe vinden jullie het tot nu toe? Als jullie een feedback hebben, hoor ik het graag. :)

Much love,
Wolflovex