Mafyanın Çocuk Bakıcısı✅ #Wattys2017

M. Ç. B. 17. Bölüm

Yorum ve votelerinizi bekliyorum...

Umarım beğenirsiniz...

İyi okumalar...

.....................

Rabia dan...

~1 hafta önce ~

Abimin beni odaya göndermesiyle karşı çıkmayıp çıkmıştım. Aniden sinirlenmesi beni korkutsada ses çıkarmayıp soruda sormamıştım. Şimdi ise odada bir uçtan bir uca gidip geliyordum. Bir yandanda tırnaklarımı kemiriyordum.
Heyecanlanınca hemen tırnaklarıma baş vuruyorum.

Lise döneminde sınavlara girincede böyle oluyordum. Bazen tırnaklarımız olmasa ne yapardık diye saçma düşünceler üretiyorum.

Lise dönemim aklıma gelince yatağa oturdum. Gerçekten zor günlerdi. Ben lisenin ilk dönemlerinde annemi ve babamı bir trafik kazasında kaybetmiştim. Daha 16 yaşındaydım. O günlerde rüzgar yurt dışında Üniversite okuyordu. Annemlerin ölüm haberi ona ulaştığında hemen çıkıp gelmişti. Bizim pek aramız yoktu. Hep tartışıp kavga çıkarırdık. Şimdi ise birbirimizden başka kimsemiz yoktu. Daha o dönemleri atlatamamışken bir de başıma burak adında bir çocuk bela olmuştu. Piskopat gibi peşimi bırakmamıştı. Beni okula hep rüzgar götürüp getirirdi.

Sonra abim Baran abiler ile tanışmıştı. Canı ilk ozaman görmüştüm ilk başlarda ondan nefret etmiştim. Ama sonra aklımdan çıkmamaya başladı. Anlayacağınız gülüşünü görebilmek için yapmadığım şaklabanlıklar kalmamıştı. Kendimi onun gözünde çocuklaştırdığımı biliyorum ama hepsi bir gülüşünü görebilmek içindi.

Şimdi ise aramızda bir dağ kütlesi vardı.

En son benimle ayazın bizde kaldığı gün konuşmuştu herhalde. O gün elimi yakmıştım. O ise elimi sarıp sarmalamıştı.
Ahhhhh o günden sonra o tarihi aklıma kazımıştım.

Kapının açılma sesi ile düşüncelerimi kenara itip gelene baktım. Rüzgardı.

"Abi. "dedim. Ama bana bakmadı. Bakışları yerdeydi. Tekrar seslendim.

" Abi"

Bana baktığında gözlerinin kızarmış olduğunu fark ettim. Ne yani koskaca ben yıkılmam diyen adam ağlamışmıydı. Neyi var bunun.?

"Eğer o burak piçini başına bela etmeseydin şuan yaşayacakların başına gelmezdi "dedi sesini yükselterek. Nerden çıktı bu konu. Neyi yaşayacağım. Kaşlarımı çattım. Bana sesini yükseltmişti demi o. Yüz hatlarımın gevşediğine eminim. Gözlerimin dolduğunu saymıyorum bile.

" Nereden çıktı bu ko-"

Konuşmama izin vermeden sesi odamda yankılandı.

"KES SESİNİ. "

Yatakta geriledim.

" Noldu. Anlatacak mısın artık. Seni bu kadar sinirlendiren ne? "diye sordum titreyen sesimle.

Öfkeli gözleri gözlerimi delip geçti..

" Nemi oldu o piç kurusu gene ortaya çıktı. Nemi oldu, seni eninde sonunda alacağını söylüyor. Nemi oldu, ben ise sadece elim koğlum bağlı oturuyorum. Olan bu. "diye bağırdı.

Gelmişti. Geceleri kabusum olan piskopat yine ortaya çıkmıştı. Gözümden bir damla yaş aktı.

" Ağlama "dedi rüzgar sakin sesiyle.

Elimde değildi. Korkuyorum. Onun neler yapabileceğini biliyorum. Hayır... Hayır. Bu sefer olmaz.

Belime dolanan kollar ile oturduğum yerde sıçradım.