Mafyanın Çocuk Bakıcısı✅ #Wattys2017

M. Ç. B. 18. Bölüm

Selam arkadaşlar...

Hikayemi okuyup beğeniyorsanız yorum ve votelerinizi bekliyorum...

Ve hepinize canı gönülden yorum ve voteleriniz için teşekkür ederim.

Destekleriniz içinde.

Seviliyorsunuz.

Iyi okumalar....

.................................................

Ayşe den...

Rabialarla vedalaştıktan sonra bizde arabalara binip eve gitmek için yola koyulmuştuk. Onu öyle beyazlar içinde görünce yalan olmasın benimde evlenesim geldi. Ama kader kısmet işi bu.

Baran arabayı evin önünde park edip indi. Bende arkasından.  Arka kapıyı açtığımda Ayazın neşeyle araban kendi başına inmesi bir oldu. Sonra elimi tutup eve doğru çekiştirmeye başladı.

"Anne ben acıktım. "diyordu bir yandanda.

Barana baktığımda ise çoktan evin kapısını açmış içeriye girdiğini anladım. Zaten bu gün bir garipti. Sinirli gibiydi. Ve baya aceleci.

İçeriye girip kapıyı arkamızdan kapattım. Sonrada bir hamleyle ayazı kucağıma alıp odasına çıktık ve üzerini değiştirip, aşağıya inip yiyecek bir şeyler hazırlayıp yemiştik.

Şimdi ise Salonda oturmuş çizgi film izliyorduk.

"Ayşe... "
Baranın sesini duymamla ona döndüm. Elinde küçük bir bavul vardı.

" Efendim Baran "

Yanımıza gelip ayazı alnından öpüp kokusunu içine çekti. Sonra da kolumdan tutup beni mutfağa doğru çekiştirdi. Kendide girdikten sonra ben daha ne olduğunu anlayamadan beni tezgahın üzerine oturttu ve kendiside bacak arama girdi.

" Ne yaptığını sanıyor-"dudaklarımızı birleştirmesiyle lafımı tamamlayamadım. Elimden geldiğince karşılık vermemeye çalışıyordum. Ama inanın bu oldukça zordu. Elleri kalçama inip beni kendine daha çok bastırdığında ağzımdan küçük bir inilti kaçtı. Dudaklarımızı ayırıp alnını alnıma yasladı.

"Ayşe... "

" E....efendim... "

Ağzını açmış konuşacakken mutfağın kapısı açıldı ve Emre içeriye girdi.

" Abi herşey hazır. "dedi. Beni gördüğün de ise pis pis sırıttı. Utancımdan yüzümü Baranını göğsüne sakladım. Bir dakika.

Ne hazır? Nereye gidiyorlardı bunlar?

" Tamam. Çık dışarı. "dedi Baran sert sesiyle.

" Aa abi olmuyor ama benden gizliniz saklınız mı var. Yok.. e ozaman siz devam edin ben yok muşum gibi. "dedi emre.

" Bide yemek hazırlanıyor orada valla çarpılırsınız benden söylemesi. "diyede ekledi.

Baranı kendimden uzaklaştırarak indim tezgahın üzerinden. Ve kızaran yüzümü görmemeleri için koşar adımlarla mutfaktan çıktım. Rezillik. Burak'dan sonra bide emre çıktı. Başımı yere eğip salona girdim. Rüzgar ve Mert bir koltukta Burak ise ayazın yanında ağlıyor du. Hep Beraber gelmiş olmalılar. Dur ne dedim ben. Burak ağlıyormu.

"Burak noldu neden ağlıyorsun. "deyip endişeyle yanına oturdum.

Kızaran gözlerini bana çevirdi. Ben onu hep gülerken görüyorum ve insan böyle görünce bir tuhaf oluyor. Ama kıyamamki ben sana. Acaba bir sorunu mu var.?