Zostań Moim.... Śniadaniem Kochanie

5.4K 425 61

przez Therealityisbrutal94

autorstwa @Therealityisbrutal94

Leo Pov

Może to po prostu to dziwne uczucie wypełniające nas po brzegi. Zumiarkowane i dosięgające naszych końców. Powiew ciepłego wiatru i jasne chmury w letni dzień. Dokładnie takie mam wyobrażenie. Czuję jak dreszcz przebiega po jej plecach. To dziwne, ale odruchowo przejeżdżam dłonią po tamtym miejscu. Obejmuję ramieniem i obchodzę się jak z dzieckiem. Boże... Czy ja... Czy ja właśnie? Nie.
Tak.
Nie.
Tak.
Nie.
Może?.
Zamknij się!!!!!!

Nie! Zakochałeś się!

Nie prawda!

Prawda!

Nie!!!

gdy to to prawda? Prawda zawierająca coś cennego?
Ale niby jak?
To tak wygląda miłość?
Jedno spotkanie?
Jedna noc?
Masa docinek i to co uwielbiam... Ona.
Czy my właśnie stworzyliśmy coś innego?
Jesteśmy wyjątkiem?
Zamiast Kopciuszka jest piękna i seksowny?

Alex Pov

~ A co chcesz na śniadanie? - pytam usadzona przez niego na blacie. Z ogromnym uśmiechem nachylam się do przodu łącząc w harmonii nasze usta.

~ Kawałek ciebie - odrywa ode mnie usta i gryzie mnie w szyję.

~Leooo!!! - piszczę kurcząc się pod wpływem jego muśnięcia .

~Mmmm - udaje, że się delektuje.

~Spadaj stary koniu - śmiejąc się odpycham go w tył. W mgnieniu oka staję na ziemi czując się znowu mała. Czy on znowu urósł??? Kurcze.

~Oj nie pozwalaj sobie młoda krowo - klepie mój tyłek po czym wybucha śmiechem.

~To za krowę - cisnę w niego pobliską mąką. Widzę jak zdezorientowany dostaje w goły tors - a to za klapsa - uderzam w jego ramię śmiejąc się.

~ Mrs. Devries widzimy się za minutę na dywaniku u dyrektora - przybiera stanowczą, męską postawę. Podwijam rękaw swojej koszuli i z równie poważną miną dodaję.

~ Z miłą chęcią Mr. Devries. Doskonale się składa bo mam do niego pewną sprawę. Ostatnio zaczyna działać mi na nerwy . - odwracam się do niego tyłem ~Nie znasz może osoby, która z miłą chęcią pomogła by mi skopać temu draniowi tyłek? - pytam z wrednym uśmiechem.

Hykam kiedy przytula mnie od tyłu.

~ Powiadasz, że działa Ci na nerwy? - pyta z kpiną uczepiając się mojej szyi kiedy ja staję przed kuchenką. Przenosi swoje ręce na bój brzuch i szepcze - Zobaczę co da się zrobić, ale myślę, że wolałby gdybyś sama się nim zajęła.

~Tak masz rację - radośnie odwracam się do niego twarzą - Czym mniej świadków przy zbrodni tym lepiej. Po prostu go zabiję będzie mniej roboty - uśmiecham się zwycięsko. Bim Bam 1:0 dla mnie!

~ Cholera. A ja słyszałem, że wpadłaś mu w oko, ale skoro planujesz jego śmierć... To już nie ważne - wpadłam mu w oko?? Hahaha zabawne.

~Zapytaj czy potrzebuje kropli do nawilżenia oczu, bo zapewne daję mu wycisk na maxa - dogryzam wrednie

~No kropli to może nie, ale gdybyś tak mogła zrobić mu śniadanie - mili się do mnie. ~Było by tak cudownie - dodaje niczym małe, słodkie dziecko

~Wiesz w zasadzie to brzmi nieco kusząco - uśmiecham się pod nosem zagryzając warge - To idealna szansa na otrucie tego drania - przybijam sobie piątkę

~Przegięłaś - dociska mnie do blatu po czym namiętnie całuje

~ Moja głowa.... - cichy pomruk wciąż jest nam niezauważalny ~.... Cholera wy.....