His closed eyes

10

Harry pov.

Met een ruk schiet ik over eind. Ik adem zwaar en mijn ogen schieten heen en weer in hun kassen. Had deze droom een betekenis. Ik lig nog steeds in de auto, en het is donker buiten. Louis zal wel al binnen zijn.

Ik ga naar ons huis en ga naar binnen. De klok slaat 7 uur en het is doodstil, donker en koud in huis. Louis is zeker niet thuis. LOUIS IS NIET THUIS?! Waar is hij dan wel! Ik trek aan mijn haren in frustratie. Dan hoor ik boven gerommel. Ik ga de trap op en zie van onder de badkamer deur een streepje licht binnen komen. Opgelucht haal k adem. Hij is gewoon aan het douchen ofzo. In eens hoor ik een snik uit de badkamer.

''Je houd me niet tegen Harry, Ik... Ik neem aan dat het je ook niet echt uitmaakt. Of ik het nou wel of niet doe...'' Ik denk na en dan worden mijn ogen groot. Hij zal toch niet... Nee? Dat zou hij niet doen. Ik ga de badkamer in en mijn ogen ploppen bijna uit hun kassen.

''LOUIS!'' Hij zit op de grond met een mes in zijn handen. Hij heeft een aantal sneetjes in zijn arm en heeft het mesje nu verticaal op zijn pols staan. ''Louis... nee!' je waagt het niet!'' Hij ademt 4 keer diep in en uit en laat dan het mesje vallen. Luide snikken verlaten zijn mond en hij neemt zijn hoofd in zijn handen.

Louis pov.

Het is allemaal mijn schuld. Ik ben de reden dat Harry in een coma ligt. Anne heeft gelijk... Hoe durf ik nog in zijn buurt te komen!

Ik rijd naar huis toen en er lopen een aantal tranen over mijn wangen. Als ik thuis aankom ren ik meteen de trap op en ga naar Harry zijn kleding kast. Ik trek zijn shirt uit de kast en houd hem tegen mijn gezicht. Ik adem diep in door mijn neus en ga op het bed liggen. Tranen maken het shirt nat.

Hoe kon je het nooit gezien hebben! Hij is je beste vriend, je hoort het te zien als hij down is. Je had het moeten zien... Hem helpen. Als je nou niet zo druk bezig geweest was met Eleanor. Wat zei Harry nou ook al weer in die brief. Om zich beter te voelen sneed hij zichzelf... Zou dat werken?

Ik liep naar de keuken toen en pakte een mesje. Ik liep weer terug naar boven en ging in de badkamer op de vloer zitten. Ik duwde het mesje bij mijn binnen arm tegen mijn huid aan. Er verscheen niets.

Zal dit wel helpen?

Wat zou het ook uitmaken. Ik verdien het om pijn te hebben! Ik ben de reden dat hij misschien nooit meer wakker word! Ik duwde door en een streepje bloed verscheen op mijn arm. Het deed pijn maar toch voelde het goed. Harry had gelijk. Ik duwde nog een paar keer in mijn arm en begon toen te huilen.

Harry heeft dit ook gedaan en het komt allemaal door jou! Hij heeft zichzelf proberen te vermoorden door jou! Jij hoort niet te leven!

Ik zette het mesje verticaal op mijn pols. ''Je houd me niet tegen Harry, Ik... Ik neem aan dat het je ook niet echt uitmaakt. Of ik het nou wel of niet doe...'' Zeg ik zachtjes. Ik wil doordrukken, maar iets houd me tegen. Een gevoel alsof iemand me verteld het niet te doen.

Je mag het nog niet doen Louis! Je moet je excuses nog aan bieden aan Harry.

Ik gooi het mesje aan de kant en begin te huilen. Dan hoor ik beneden de deur open en dicht gaan. ''Louis? '' schreeuwde Niall van beneden. ''J-ja ik kom er zo-zometeen aan!'' ''Louis? Gaat het wel goed met je?'' Voordat ik kan protesteren komt Niall de trap op rennen. Hij opent de badkamer deur en gilt. ''LOUIS WAT BEN JE AAN HET DOEN?''
''Het spijt me, ik heb alles verpest. Het is allemaal mijn schuld van Harry!'' Hij trekt me in een knuffel en zegt zachtjes. ''Nee Louis, het is niet jouw fout. Ik had het ook aan iemand moeten vertellen die hier verstand van heeft. Ga nu alsjeblieft slapen, we hebben morgen een interview.'' Ik knik en we lopen naar mijn kamer. ''Blijf alsjeblieft slapen Niall? Ik wil iemand om me heen hebben.'' Niall knikt en brengt me naar mijn bed.

''Ik slaap wel beneden op de bank. Ik maak je morgen ochtend wel wakker.'' Ik knik en sluit mijn ogen. Die nacht droom ik raar. Over Harry en mij. In het park... We lachen en delen een kus. Dan word Harry aan het einde van de droom een zwarte leegte in getrokken. ''Laat me los, Louis'' De woorden blijven in mijn hoofd galmen.

~~~

''Louis? LOU! Word wakker, we moeten zo gaan.'' Ik schiet overeind, en sla vol met mijn hoofd tegen Niall zijn hoofd aan. ''Au?" Zegt Niall. ''Sorry.'' Mompel ik snel voor dat ik me aankleed en we naar het interview rijden.

~~~

Interviewer: "Geef een groot applaus voor ONE DIRECTION!" De jongens en ik zwaaien naar het publiek en richten onze aandacht weer op de interviewer.

Interviewer: Hoe gaat het met jullie jongens?

Zayn: Het gaat wel goed, alleen we missen iemand in ons midden dus ja...

Ik slik en knipper opkomende tranen weg. Niall legt een hand op mijn knie en knijpt er in. Ik kijk hem aan en glimlach dankbaar.

Interviewer: kunnen jullie ons misschien vertellen. Wat er gebeurd is?

Liam stikte bijna in zijn drinken. Denk Louis denk!

Louis: Hij was iets aan het koken, en toen schoot hij uit met het vlees mes. Het kwam in zijn maag en hij viel daarna flauw door bloedverlies. Hij is met zijn hoofd tegen een tafeltje beland, en hij zou het niet aan kunnen dat zijn hoofd sneller zou helen dan dat hij aan kon. Toen hebben de dokters hem... ze hebben hem...in coma gebracht, zodat hij rustig kon helen. Alleen het is nog de vraag of hij wakker word.

Interviewer: Als dat niet het geval is gaat One direction dan nog door zonder hem?

Er viel een traan van mijn wang en een snik verliet mijn mond.

"Vindt u dit zelf niet ook een beetje een ongepaste vraag?" Viel Liam uit tegen de interviewer.

"Ik eh... nou tja" stottert de interviewer.

Ik zucht en kijk naar mijn schoot. De interviewer stelt snel de volgende vraag, maar ik geef of geen 1 vraag meer antwoord. Ik kan niet meer helder denken na die vraag.

Als we met zijn allen in Harry en mijn huis zitten heb ik nog steeds geen woord gezegd. "Gaat het wel goed met je, Louis?" Vraagt Liam bezorgd. "Jawel, maar ik wil antwoorden op dingen."

"Zoals op wat?" Vraagt Liam. "Wat zouden we doen als Harry niet meer wakker word?" Zeg ik zachtjes. "Louis, ik denk niet dat het zo een goed idee is om-''

"NEE, WAT ZOUDEN WE DOEN? ZOUDEN WE DOOR GAAN? STOPPEN? IK WIL HET WETEN." de tranen stromen over mijn wangen. Ik sta op van de bank en ren naar mijn kamer. Na een kwartiertje hoor ik een klop op de deur, en de deur gaat open.

"Lou, gaat het?" Vraagt een Iers accent me. Ik knipper wat tranen weg en knik. "Het spijt me... Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen... Ik heb hem nodig Niall." Zeg ik. "Dat weet ik, Lou. En-" "Nee, dat weet je niet. Je kunt niet snappen hoe veel ik hem mis."

"Lou, ik begrijp je echt, maar je moet-"

"NEE, JE SNAPT HET NIET IK HOU VAN HEM EN HIJ MOET TERUG KOMEN!"

Ik schrik van mijn eigen woorden. Hou ik van Harry? Alleen als vriend. Toch?

"Ik bedoel als beste vriend, ik bedoel... niet zoals ik van Eleanor hou." Zeg ik zachtjes.

"Ik weet het allemaal niet mee Ni... Alles is de hele tijd zo vaag... En mijn gevoelens doen raar. Ik dacht dat de pubertijd al voorbij was?"

Niall geeft een klein lachje, loopt naar me toe en trekt me in een knuffel. "Alles komt uiteindelijk weer op zijn plek
Lou. Ik beloof het. Alles zal weer duidelijk worden. Je hebt gewoon tijd nodig."

"Dankje Niall. Dankje dat je er voor me nu ik je nodig hebt."

"Altijd Lou, je we zijn toch vrienden? Die laten elkaar niet stikken. En nu we er toch over praten. Er zitten beneden nog 2 jongens die zich zorgen over je maken. Wij blijven vannacht wel bij je slapen, Lou. Is dat oké?"

Ik knik en geef Niall een knuffel. Dan lopen we samen naar beneden. Liam en Zayn lopen naar ons toe en met zijn 3en geven ze me een knuffel.

Ik ben gelukkig dat ik vrienden heb als deze.

Nieuw hoofdstuk. Ik zal proberen snel weer te updaten, maar ik moetmorgen weer naar school. Ik heb er zo veel zin in. (Hoor hoe sarcastisch datwas) maar goed. Ik moet weer leren enzo dus ik zal proberen te updaten. Bye.