His closed eyes

26.

Louis pov.

Ik opende mijn ogen. Harry lag op tegen mijn borst te slapen. "Wakker worden, Harry." Fluister ik. Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd en hij kreunt. Hij draait zijn hoofd tegen mijn borst. "Ik wil nog niet." Ik grijns. "Kom op. Je wilt toch niet weer dat ik mijn dekens van je af trek?" Hij schudt vlug van nee en springt op.

We zitten aan de ontbijt tafel en ik pak zijn handen. De littekens op zijn polsen maken me misselijk. "Het spijt me zo..." ik wijs naar de littekens en hij schud zijn hoofd. "H-Het is oke... Ik had het zelf kunnen stoppen." Hij heeft tranen in zijn ogen en hij staat op. Hij loopt de kamer uit en ik besluit hem even alleen te laten. Als ik naar boven loop om mijn kleding aan te trekken komt Harry naar buiten. Hij heeft een zwarte skinny aan en een wit lange mouwen shirt. Ik loop naar hem toe en geef een kus op zijn voorhoofd. Een snik verlaat zijn mond, en ik sla mijn armen om hem heen. "Het komt goed. Ik ben nu bij je." Hij knikt en slaat zijn armen om mijn middel. Ik laat los en glimlach. Dan loop ik mijn kamer in en kleed me aan. We besluiten wat tv te kijken. De jongens zouden vanmiddag komen voor een filmdagje. Ik liep naar boven en deed mijn pyjama aan. Harry deed hetzelfde en de deurbel ging. "ik ga wel!" Ik open de deur. "IK HEB COLA MEE, VOOR ALS JULLIE NIKS HADDEN!" Schreeuwt Niall. ''Ik heb popcorn mee!'' Gilt Liam er direct na. Ik kijk Zayn verwachtingsvol aan. ''Ja... Ik heb alleen mezelf mee.'' Ik rol met mijn ogen en sluit de deur achter de jongens. ''HAREEEY!'' schreeuwt Niall. Hij springt in Harry zijn armen en knuffelt hem. De andere jongens doen hetzelfde en trekken mij mee. ''Groepsknuffel!'' Gilt Niall nog eens. Ik grinnik en laat los.

''Laten we eerst doen of waarheid doen.'' Zeg ik. De jongens knikken en we gaan zitten. ''Doen of waarheid aan.... Zayn.'' Zegt Liam. Zayn denkt even na en haalt zijn schouders op. ''Spuit slagroom in je haren en giet er limonade over heen.'' Grijnzend kijkt Liam naar Zayn die er niet zo blij mee blijkt te zijn. Hij zucht en loopt naar de keuken. Als hij terug komt heeft hij een slagroom bus en limonadesiroop in zijn handen. Hij spuit en giet het over zijn haren en de siroop druipt van zijn kuif af. Ik kan mijn lach niet inhouden en proest het uit, samen met de andere jongens. ''Gooi me de slagroom bus even, wil je?'' Zegt Niall en Zayn gooit de slagroom bus. En Niall spuit het in zijn mond. ''mwillen jullie mook mwat?'' We schudden van nee en Niall haalt zijn schouders op. ''Ik ga deze troep even uit mijn haren haren.'' Zegt Zayn. ''NEE! Je hebt nog aan niemand doen of waarheid gevraagd, dan kunnen we niet verder.'' Zegt Niall heel snel. ''Prima. Harry doen of waarheid?'' ''Doen?'' ''Goed, geef Louis een kus op zijn lippen.'' Daarmee loopt hij weg en Liam en Niall kijken ons verwachtingsvol aan. Ik draai mijn hoofd en Harry geeft een snelle kus op mijn lippen. ''WAS DAT HET?'' Vraagt Liam verbaasd. ''Hij zei niet hoe lang.'' Zegt Harry blozend. ''O, dus je wilt met andere woorden mijn lippen niet?'' Vraag ik grijzend. ''Nee-Nee, I-Ik bedoel al-leen maar...'' Stottert hij. Ik steek een hand op. ''ik zit je maar te plagen, Harry.'' Zeg ik en ik duw zachtjes tegen zijn hoofd. ''Doen of waarheid, lou?'' ''Laat ik doen wat nog niemand heeft gedaan... Waarheid.'' Harry denkt na. ''Vanaf wanneer vond je me leuk?'' Hij kijkt naar zijn schoot en ik til zijn kin op. ''Al sinds de eerste keer dat ik je ontmoette voelde ik dat je meer dan een beste vriend zou worden.'' Hij kijkt me even aan, staat op en loopt weg. ''Wat is er met hem?'' Zegt Zayn die net naar beneden komt lopen. ''H-Hij gat t-toch ni-et?'' Vraagt Niall bang. Ik schud mijn hoofd. ''Nee, ik ga wel even bij hem kijken.'' Ik loop achter Harry aan de keuken in. Toch voel ik me een beetje angstig, wat als hij toch wel...

''O, Hazza. Wat is er?'' Harry staat met zijn ellebogen op het aanrecht en leunt met zijn gezicht in zijn handen. Zijn schouders gaan af en toe op en neer. Ik sla mijn armen om zijn middel en leg mijn hoofd op zijn rug. Hij kruimt onder mijn armen door en gaat op de grond zitten. ''W-Waarom nu pas? W-Waarom ik?'' Zegt hij wanhopig. Ik ga naast hem zitten en sla mijn armen om hem heen. ''I-Ik weet niet waarom nu pas... Maar ik weet wel waarom jij. Omdat jij het altijd al bent geweest. Jij bent zo mooi en lief. O god, wat ben jij mooi. Als je lacht, huilt, schreeuwt als je slaapt. Je bent altijd mooi! En ik hou zo veel van je dat het pijn doet om naar je te kijken als jij je zo down voelt, en ik er niets aan kan doen. En... Ik weet misschien ook wel waarom nu pas.'' Zucht ik. Hij kijkt op en een traan rolt over zijn gezicht. Ik veeg hem weg en kijk hem aan. ''Ik wist eigenlijk al vanaf onze eerste ontmoeting dat je bijzonder was. En ik duwde de gevoelens die ik voor je had ergens diep in een hoekje. Ik wilde niet Homo zijn, dat was ik niet en zou ik ook nooit zijn. Maar dat perfecte jongetje met de krullen en de groene ogen liet me daar in eens heel anders over denken. Maar ik wist ook zeker dat hij niet van mij hield. En daarom duwde ik mijn gevoelens nog verder weg, tot ik ze niet meer zag. En nu iedereen ze steeds meer terug getrokken heeft... Zie ik eindelijk in wat voor een gruwelijke vergissing het was om ze weg te stoppen. Maar... Ik heb een vraag voor jou...'' Hij kijkt me aan en snikt. ''Waarom, na alles wat je door mij hebt mee gemaakt. Wil je nog steeds met mij samen zijn?'' Hij kijkt me vol verbazing aan. ''O-Omdat jij het altijd al was, lou. Je was het eens, en blijft het voor altijd.'' Ik kijk hem aan en een traan rolt over mijn wang.