His closed eyes

20

Random persoon pov.

Louis zat beneden televisie te kijken met Eleanor. Ze zaten dicht tegen elkaar aan en hij had zijn armen om haar heen geslagen. Harry was een half uurtje eerder naar boven gegaan en zei dat hij ging douchen. Louis had enkel oke gezegd en had zijn aandacht weer volledig op Eleanor gericht.

Verslagen was Harry de trap op gelopen en was de badkamer in gegaan. Maar hij ging niet douchen. Een traan liep over zijn gezicht. Maar alles was Oke met hem. Hij liep naar het kastje en zag een mesje liggen. Een grote drang om het op zijn pols te zetten vormde zich weer in zijn lichaam. Maar hij was oke. Zelf toen hij rustig het mesje horizontaal over zijn pols liet glijden was hij oke. Harry wist het zeker. Hij WAS oke.

Louis begon zich al af te vragen waarom hij geen kraan hoorde open draaien en geen water hoorde stromen. Eleanor stond op en zei dat ze moest gaan. Louis liep met haar mee naar de deur. Langs de trap, en van boven hoorde hij niks. Het was dood stil. Louis begon zich lichtelijk zorgen te maken, maar hij wilde zich rustig houden bij Eleanor. "Doei lou, ik hou van je." Fluisterde Eleanor in zijn oor. Als antwoord trok Louis haar naar hem toe en plantte een zachte kus op haar lippen. Ze glimlachte en liep weg. Zodra de deur dicht was sprintte Louis de trap op.

Ik ben oke, alles gaat goed met mij.

"Harry? Gaat het goed daar binnen?" Vroeg Louis toen hij bij de badkamer deur aankwam. Het was even stil. "I-Ik ben oke... Alles is go-ed." Hoorde hij een stotterende stem van binnen zeggen. De stem klonk normaal, maar toch... een toon van pijn en verdriet klonk in de stem. "Weet je het zeker Harry? Je zit hier nu al een half uur en ik heb nog geen water horen lopen." Zei Louis op een ongeduldige toon. "Nee, alles gaat goed hier. Ik ben oke... Het zijn maar kleine schrammetjes." De paniek greep Louis om zijn keel. Schrammetjes? Harry zou toch niet... "HARRY OPEN DE DEUR!" "Waarom? Ik ben oke, dat zei ik toch al. Het is niks. Gewoon kleine sneetjes. Net of ik gewoon een schaafwond heb." Hoorde hij een stem zeggen. Een snik verbrak de stilte en Louis hield het niet meer. Hij duwde en beukte tegen de deur. "HARRY! OPEN VERDOMME DIE DEUR, NU!" "Das niet nodig Louis, ik help mezelf hier wel uit. Ik ben oke... Ik ben oke." Louis hield het niet meer van angst en begon van een afstandje tegen de deur aan te rennen. Na 3 keer tegen de deur aan te rennen sprong hij open en toonde Harry. Louis zijn ogen werden groot en vulde zich met tranen.

Harry zat op de grond. Een mesje in zijn rechterhand en zijn beide polsen onder het bloed. Er lag bloed op de vloer en op de kleding van Harry. "O, hazza" was alles wat Louis uit kon brengen. Hij liet zich op zijn knieën naast Harry vallen en trok de jongen op zijn schoot. "I-Ik ben niet-niet oke, Louis!" Schreeuwde Harry in Louis zijn borst. De tranen stroomden over Louis zijn wangen. "Sssh, Sssh Hazz. Het komt wel goed." Harry schreeuwde en huilde tegen Louis zijn borst aan. Louis vond het vreselijk om Harry zo te zien huilen. Harry bleef zo hard huilen dat hij bijna stikte in zijn tranen. Louis voelde een groot schuldgevoel als een golf over hem heen spoelen. De jongen op zijn schoot was echt gebroken.

Na een poosje zat Harry alleen nog maar te snikken. Louis stond op en tilde Harry op. Hij zette hem op de wc bril en pakte een washandje. Hij maakte Harry zijn polsen schoon en deed er een verbandje om heen. Louis tilde Harry op in bruids modus en droeg hem naar zijn bed. Hij deed Harry zijn shirt en broek uit en deed hem een van zijn shirts aan en een paar trainings broek. Hij ging zelf ook even iets anders aan doen. Toen hij terug kwam en naar Harry keek brak zijn hart. Harry zat lijkbleek op het bed. Zijn hoofd naar beneden en zachte snikjes verlieten zijn lippen. Harry zijn polsen zaten in het verband gewikkeld en toen hij opkeek zag Louis dat Harry zijn ogen waterig en emotieloos stonden. Hij had wallen onder zijn ogen en zijn haar hing er slap bij. "Het gaat niet goed, Lou. Helemaal niet goed." Fluisterde Harry zachtjes. Louis knikte enkel en ging naast Harry zitten. Hij trok hem tegen zich aan en ging liggen. "Het komt goed Hazz. Ik beloof het je." Harry legde zijn hoofd tegen Louis zijn borst en Louis had zijn armen om Harry heen gelagen. Al snel werd de ademhaling van Harry regelmatig en er viel nog een traan op Harry zijn wang. Louis veegde hem zachtjes weg en gaf een kusje op Harry zijn voorhoofd. "Ik hou van je, Harry. Echt waar. En het komt goed." Hij deed zijn ogen dicht en viel met Harry in zijn armen in slaap.