His closed eyes

19

Louis pov.

Ik open mijn ogen. Er is iemand aan het schreeuwen en het komt uit de hut naast ons. Ik kijk naar Eleanor. Ze slaapt nog, maar haar wenkbrauwen zitten in een frons. Weer klinkt er een gil en Eleanors ogen schieten open. Ze kijkt me aan en ik zucht. 'Ik ga wel even kijken. Ga maar weer slapen.'' Ik geef haar een kus op haar voorhoofd en aai door haar haren. Ze sluit haar ogen en valt weer in slaap. Het gegil is gestopt, maar ik hoor nog steeds onrustige bewegingen. Mijn ogen schieten open en ik sta op. De gillen kwamen uit de hut van Harry! Ik schoot mijn sloffen in liep de gang op. Niall staat bij Harry zijn deur. Hijs schrikt zich dood en vraagt dan ''Ga jij, Lou?'' Ik knik en Niall loopt weg. Ik open zachtjes zijn deur met de reserve sleutel.

Als ik binnenkom ligt Harry in zijn bed. Hij ligt verstrikt in de dekens, er lopen zweetdruppels langs zijn gezicht en hij ligt hevig te trillen. Het is een angstaanjagend gezicht. Zijn ogen zijn stijf dicht en hij draait onrustig heen en weer. Ik klik zijn nachtlampje aan en ga naast hem zitten. ''Nee...Alsjeblieft?'' mompelt hij en een traan loopt over zijn wang. Dan gilt hij en het haalt me uit mijn trans. ''Harry?'' Hij geeft geen reactie en gilt opnieuw. ''HARRY!'' Schreeuw ik terwijl ik aan zijn schouder schud. Hij schiet omhoog en kijkt me met grote ogen aan. Zijn mooie groene ogen staat angstig en vol verdriet. Dan valt hij in mijn armen, en knijpt in mijn shirt alsof zijn leven er van af hangt. Ik sla mijn armen om hem heen en trok hem dicht tegen me aan. ''J-Je... Ze ver-moorden j-je. H-Heel langzaam. I-Ik kon ni-ets d-doen.'' Snikte hij in mijn nek. Ik trek hem nog dichter tegen me aan en wieg zachtjes heen en weer. Skye heeft gelijk. Hij heeft het moeilijk, en ik negeer het. ALWEER. Ik schreeuwde tegen hem, terwijl hij me nodig heb. ALWEER! ''Het is oke, Ik ben hier nu.'' Ik wieg hem heen en weer. Hij begint rustiger te worden, maar laat mijn shirt niet los. Hij snikt en blijft maar herhalen: ''Het spijt me. Het spijt me zo.'' En ik blijf maar nee schudden. Nadat hij voor de 5e keer heeft gezegd dat het het spijt duw ik hem van me af. ''Waarvoor? Voor verliefd zijn op mij? Je ongemakkelijk voelen als ik je een kus op je voorhoofd geef? Alsjeblieft, Harry. Dat is ook vervelend. Ik vond het gewoon vervelend dat je me niet vertrouwd.'' ''Maar, ik vertrouw je wel! Dat is het nu juist. Ik weet niet wat ik wil. Ik wil niet dat je affectie toont omdat ik het niet prettig vind, en ik wil het wel omdat ik van je hou! Maar ik wil het gewoon alleen als jij hetzelfde voelt.'' Hij snikt en kijkt me niet aan. Ik voel een steek in mijn borst. ''Oh, Harry... Het spijt me. Waarom heb ik tegen je geschreeuwd? Dit helpt toch niks! God wat ben ik dom!'' Ik trek hem aan zijn hoofd tegen mijn borst en sla mijn armen om hem heen. Ik ga met Harry in mijn armen liggen en maak patronen door zijn haren heen. ''Het spijt me zo, Hazza.'' Ik zucht en er loopt een traan over mijn gezicht. ''Het geeft niet, Boobear.'' IK schrik op. Het lijkt eeuwen geleden sinds hij me zo genoemd heeft. Om de een of andere reden maakt het me warm van binnen. Ik duw mijn neus in zijn zachte haren. Ze ruiken naar appel shampoo en het haakt me helemaal vrolijk. ''Kun... Zou... Zou je vannacht misschien...'' Probeert Harry. ''Ja... Ik blijf vannacht hier.'' Hij nestelde zich dicht tegen me aan en zo vielen we samen in slaap.

''Lou, Harry? Word wakker! We gaan zo aanmeren.'' Ik kijk slaperig op en zie Eleanor met een grijns staan. ''NEE, DIT IS NIET WAT HET LIJKT!'' schreeuw ik. Ze slaat haar hand voor mijn mond en wijst naar Harry. Ik kijk naar hem en mijn hart smelt. Er valt een kleine straal licht door het patrijspoortje over zijn gezicht, Er hangt een plukje haar over zijn gezicht en zijn lippen hangen een beetje open. Als ik niet met Eleanor was geweest, had ik de mijne er meteen op gezet. Ik besef me nu hoe mooi hij is. Ik kijk Eleanor aan en ze geeft me een zoen en een knipoog. Dan loopt ze de kamer uit en ik kleed me aan. Ik pak Harry en mijn tassen en zet ze op de gang.

Als we van boord mogen loop ik naar Harry en til hem in bruid stijl op. Zijn hoofd valt tegen mijn borst en hij mompelt iets wat ik niet versta. Ik grinnik en til hem verder naar de tourbus. Niall houd de deur voor me open en Skye staat binnen en ze geeft me een korte glimlach. Ik glimlach terug en loop verder. Ik open de gordijntjes van Harry zijn ''bedstee'' en leg hem er rustig in. Ik leg de dekens over hem heen. Aangezien hij toch slaapt kan ik hem best een kus op zijn voorhoofd geven. Als ik opsta trekt hij aan mijn arm. ''WACHT! Ik wil knuffelen.'' Zegt hij met een klein schor stemmetje. Een grijns verschijnt op mijn gezicht en ik ga rustig naast hem liggen. En hij valt weer rustig in slaap.

We komen aan bij de 3 huizen die voor ons bezet zijn gehouden in een bungalow park. Niall, Liam en Zayn gaan samen, Skye en Eleanor en ik en Harry. Je zou zeggen... Waarom de meisjes niet bij de jongens? Paul verbood het ons gewoon. Toen we in het huisje aankwamen was Harry wakker en hij rende meteen naar boven en ik volgde hem op de hielen. ''NEE, HARRY! STOP!'' Gilde ik lachend, maar hij rende door. ''HARRY!'' Hij rende een slaapkamer in en schreeuwde hard: ''GECLAIMD!'' Ik keek rond. Hij had de grootste kamer. Ik zuchtte. En keek hem aan. Hij stond als een achterlijke idioot te grijnzen. ''O, dit vind jij grappig? 'Ik rende naar hem toe en gooide hem op het bed. Ik ging bovenop hem zitten en begon hem te kietelen. ''NEE, LOU!'' gilde hij. ''GEEF MIJ DE GROTE SLAAPKAMER EN JE MAG GAAN!'' Hij schudde van nee en duwde me in eens om. ''DAT NOOIT!'' Ik grinnikte en duwde hem weer om. Ik vergat even dat het bed niet zo groot was dus vielen we samen van het bed en ik landde boven op Harry. Mijn lippen raakte de zijne even en het meest bijzondere gevoel ging door mijn lichaam, maar hij draaide geschrokken zijn hoofd weg. ''Sorry.'' Hij kroop onder me vandaan en trok het beddengoed recht. Ik glimlachte en stond op. We liepen samen naar beneden en gingen met thee en koffie op de bank zitten. ''Harry? Jij bent mijn beste vriend sinds de X factor. Je weet dat ik wil trouwen met Eleanor. Zou jij misschien... Wil jij mijn getuige zijn?'' Harry stikte bijna in zijn koffie. Hij keek me even aan en knikte toen met een glimlach. ''Natuurlijk, Lou!'' Ik lach en geef hem een knuffel. "heb je haar al gevraagd?'' Ik schud van nee. ''Ik ga het binnenkort doen. Ik wil alleen het juiste moment.'' Hij knikt. ''Oh, En Eleanor komt vanavond ook langs.'' Hij glimlacht. ''Ik ga nog even slapen, Lou. Ik ben nog wat moe.'' Ik knik en hij gaat naar boven.

Harry pov.

HOE KAN HIJ DIT AAN MIJ VRAGEN! GETUIGE OP EEN BRUILOFT DIE IK NIET EENS WIL ZIEN GEBEUREN? Een snik verlaat mijn mond en ik bijt in mijn kussen. Ik kan hem toch moeilijk teleurstellen... Hij rekent op me! Maar hoe kan ik dit nu ooit doen?

''SHIT. SHIT SHIT SHIT!'' sis ik. Een traan loopt over mijn wang. ''HAARRRYYY? ELEANOR IS ER!'' Schreeuwt Louis van beneden. ''Ik kom er zo aan!'' Ik zucht en gooi wat koud water in mijn gezicht. Dan loop ik naar beneden en ga in een stoel zitten. Louis en Eleanor zitten tegen elkaar aangeplakt op de bank, en ze knuffelen met elkaar. Het doet pijn om er naar te kijken. We kijken een of andere film en ik besluit mijn aandacht daar maar op te richten. Het gaat over een jongen die een meisje niet kan hebben omdat ze al met iemand anders is, HOE IRONISCH! Denk ik. Aan het einde is de jongen ten einde raad en verteld het meisje alles. Ze is niet onder de indruk en gat weer verder met haar leven met de andere jongen. Uiteindelijk besluit de jongen om van een brug af te springen. Hij wordt met spoed naar het ziekenhuis gebracht, maar het is al te laat. Het eindigt met het meisje die voor dezelfde brug staat, en sorry zegt. PFF een beetje zelfmoord plegen omdat je iemand niet kan hebben... Wie doet dat nou? Dan schrik ik op. JIJ Harry! DAT HEB JIJ GEDAAN!

''Ik ga douchen Louis.'' zeg k terwijl ik hard op mijn lip bijt. De tranen staan in mijn ogen. Eleanor kijkt niet op en Louis knikt. ''Kun je aan de kant gaan Harry? Je staat er voor.'' Zegt Louis snel. Ik kijk hem nog even aan voordat ik verslagen omhoog loop. Waarom geeft hij niet om me? Ik loop mijn kamer in en open het boekje met tweets. Ik lees ze door en zucht. Waarom geeft er niemand om me? Is het laatste wat ik denk voordat ik mijn lichaam naar de badkamer toe breng. Naar mijn mesje. Maar dit keer is hij niet voor mijn buik. Dit keer is hij voor andere pekken.