His closed eyes

13

Louis pov.

Ik kon het niet geloven. Mijn beste vriend was gewoon dood. Geen vrolijke lach, geen lieve diepe kuiltjes in zijn wangen en geen Harry dingen meer. Ik liep weer Naar Harry toe. Hij lag in een andere kamer. Alle apparaten die hem in leven hadden gehouden waren ontkoppeld. Het enige apparaat wat er nog was, was zo een hartslagmeter. Er was nog een hartslag, hij was erg laag, maar hij was er nog. Ik ging op een stoel zitten en pakte zijn hand. ''Oh Harry, wat is er toch gebeurd.'' Zei ik zachtjes. Zijn ademhaling was onregelmatig en ik wist dat het niet lang meer zou duren voordat hij compleet zou stoppen met ademen. Zijn hand was koud en zijn gezicht bleek. Ik dacht even na. Anne had de juiste beslissing gemaakt. Het had niemand verder geholpen als Harry als zoutzak in een rolstoel zou zitten. Wat zou ik deze jongen gaan missen. Ik dacht aan alles waar we de afgelopen jaren samen doorheen waren gegaan. Het maakt niet uit hoe ver ik ga, maar de x factor blijft mijn favoriete moment. Harry was daar 16 en had van die krulletjes waar je uren mee kon spelen. Harry en ik hadden elkaar ontmoet en we konden het meteen goed met elkaar vinden. Toen ik hem hoorde zingen. Het was zo zuiver en zo mooi. Ik dacht dat ik nog nooit zo een mooie stem gehoord had. Daarna werden we met de andere jongens in een band gezet. We verloren de finale, maar stopte niet met zingen. Daarna speelden we in het voorprogramma van Big time rush. Toen werden we steeds bekender en gingen zelf touren. En kijk ons nu eens. Big time rush zou nu bij ons in het voorprogramma kunnen zingen. Ik glimlachte bij de gedachte. Maar die verdween weer zo snel als dat hij verschenen was. Zouden we nu nog wel verder gaan? Harry wilde wel dat we door gingen. Dat heeft hij gezegd in zijn brief.

Ik werd ruw uit mijn gedachten gehaald door een eentonige piep. Ik vroeg me eerst af waar het piepende geluid vandaan kwam, maar besefte al snel dat de piep uit het hartslag apparaat van Harry kwam. De streep op het scherm was compleet horizontaal. Een zucht verliet mijn lippen en er vormden tranen in mijn ogen. ''Harry?'' Met een luide snik liet ik mijn hoofd in mijn handen vallen. De tranen bleven komen en ik dacht dat ik zou stikken in mijn tranen. ''Kom terug Harry! Ik heb je nodig Alsjeblieft!'' Maar Harry kwam niet terug, dat wist ik wel. Ik legde mijn hoofd nog dieper in de lakens en voelde dat ik al huilend in slaap viel. Mijn hoofd werd licht en ik zakte langzaam weg.

Random persoon pov.

Louis lag te huilen terwijl de piep bleef doorzetten. Harry was dood. En het was zijn schuld. Hoe kon Louis met deze gedachte verder leven. Hij sloeg uit frustratie op het matras. Hij schreeuwde en huilde, maar niks zou zijn beste vriend meer terug kunnen brengen.
Plotseling werd er heel diep, luid en angstig ingeademd. Harry schoot overeind en zat te hijgen. Tegelijker tijd keek Louis omhoog. Harry keek eerst angstig om zich heen. Toen zag hij Louis. De 2 jongens keken elkaar diep in de ogen aan. Louis hield het niet meer. Hij sprong bovenop Harry zijn schoot en trok hem in zijn armen. Hij snikte in Harry zijn nek. En Harry gooide zijn armen om Louis heen. "Lou... het sp-" begon Harry stotterend. "Sst, zeg gewoon maar even niks." Fluisterde Louis in Harry zijn oor. Louis trok Harry nog dichter tegen hem aan en de twee jongens huilden in elkaars armen.

Na 1 uur lieten ze elkaar pas weer los. "Niet te geloven! Hij leeft!" Schreeuwde een verpleegster en ze rende weg. Louis lachte luid en de tranen stroomden nog steeds over zijn wangen. Dokter Johnson kwam binnen, en vroeg allemaal vragen aan Harry. Hij beantwoorde ze allemaal zonder enige moeite. Dokter Johnson was zo blij dat hij Harry en Louis een knuffel gaf en wegliep om Harry zijn moeder, zus en de jongens te bellen.

"Zeg Harry, heb je pijn aan je hoofd ofzo?" Vroeg Louis in eens. "Nee, totaal niet eigenlijk... Hoezo?" Zei Harry lachend. Direct daarna klonk door de hele kamer een pats. Louis zijn hand stond op Harry zijn wang en Harry keek hem niet begrijpend aan. "DAT WAS OMDAT JE ME ZOMAAR ALLEEN LIET, JIJ STOMME IDIOOT!" Schreeuwde Louis boos. De tranen stroomden weer over zijn wangen. Louis trok direct daarna Harry weer in zijn armen en hield hem dicht tegen zich aan. "Het spijt me zo boo... Echt waar."

------------5 weken later-----------

Louis pov.

We stonden op een podium in San Francisco te zingen. Met zijn vijven te zingen. MET HARRY! Ik lachte en sloeg een arm om Niall zijn nek heen terwijl we Live while we're young zongen. De fans gilden en er waren 10 tallen borden met teksten zoals: Welkom terug Harry! We love you, Harry!
Het leek erop dat het Harry blij maakte. De eerste tonen van Gotta be you klonken en vanuit mijn ooghoeken zag ik Harry even wankelen. Hij liep een stukje naar achteren en ging even zitten. "Hey, Hazz. Als je even wilt pauzeren, moet je het zeggen he?" Zei ik bezorgd. "Louis, het gaat prima!" Snauwde hij. Hij liep bij me weg en begon zijn solo stuk. Niall liep naar me toe. "Hij ziet er slecht uit in eens. Moet hij niet rusten?" Vraagt hij aan me. "Hij zegt zelf van niet."
Harry begint met zijn uithaal en grijpt halverwege naar zijn buik. In principe is dat vrij normaal, alleen grijpt hij naar de plek waar het mes was geweest. Een golf van paniek spoelde over me heen. Toen Liam aan zijn volgende solo begon liep ik weer naar Harry toe. "Harry, je moet echt even rusten! Je hebt pijn. Ik zie het en Niall ook." "Louis! Laat me met rust het gaat prima met me oke! Is het zo moeilijk te begrijpen?" Hij loopt weer weg en zingt zijn uithaal weer. Zayn zijn solo begint en ik loop weer naar hem toe. "Harry, stop! Je ziet er vreselijk uit! Je moet rusten. Maakt niet uit of we het lied wel of niet afmaken je moet-" "LOUIS, HOUD JE BEK DICHT! DOE NIET ALSOF JE MIJN MOEDER BENT, IK KAN DIT BEST!" Ik schrik van zijn reactie en hij begint weer met zijn uithalen. Niall kijkt me aan met een blik die zegt: laat hem maar even. Zodra Harry zijn laatste en hardste uithaal doet kijkt hij me aan met een blik die zei: Ik zei het toch? Hij houdt zijn buik nog steeds vast, en ik vertrouw het niet. Hij liep naar me toe en fluisterde in mijn oor. "Ik zei het toch." Ik keel hem achterna en hij liep het podium af. "Trek bet je niet aan Louis, hij is gewoon moe. Hij reageerde net ook al zo op mij." Zegt Niall zachtjes. "Hij mag wel moe zijn, maar dat hoeft hij niet op ons af te reageren!" Grom ik terug. Ik loop het podium af achter Harry aan. Harry liep de WC in en ik liep achter hem aan. Toen hij de deur dichtrok deed ik hem meteen weer open. "Harry, alleen omdat je moe bent hoef je nog niet gelijk- O GOD GAAT HET WEL!" Mijn woede maakte plaats voor bezorgdheid. Harry zat voorovergebogen over de WC pot. Hij was aan het overgeven. Ik liep naar hem toe en hield zijn haar uit zijn gezicht en wreef over zijn rug. Hij spoelde zijn mond bij de wasbak nam een kauwgompje en ging op de grond zitten. Ik ging naast hem zitten en hij legde meteen zijn hoofd op mij borst. Er rolde een paar tranen van zijn gezicht af en ik fluisterde eigenwijs in zijn oor. "IK zei het toch?" Hij keek omhoog en duwde me tegen mijn schouder aan. Ik lachte en trok hem weer tegen me aan.

We liepen terug het Podium op en zeiden dat Harry zich even niet goed voelde. Als teken dat het goed was schreeuwde alle fans een keer. Harry glimlachte en het volgende lied kwam.

Na het concert gingen we af en alle fans schreeuwden. Toen we af waren vloog Eleanor me om de hals. "LOUIS, JULLIE WAREN GEWELDIG." Ze drukte een lange kus op mijn lippen die ik naar al te graag aan nam. Toen ik opkeek zag ii dat Harry weg keek. Ik had het idee dat hij nog steeds niet helemaal over zijn liefde heen was. Maar dat zou nog wel komen... toch? Hij keek omhoog en gaf me een glimlach. Ik staarde hem aan en besefte dat hij echt heel knap is. Ik bedoel, ik vond altijd al dat hij een leuke jongen was om te zien, maar het viel me op dat hij serieus knap was. Zijn haar zat in een knotje, en er staken een paar plukjes haar uit. Zijn witte T-shirt liet zijn tattoos op zijn armen riem en ik kon de zwaluwen ook nog voor een deel zien. En dam zijn ogen... Ze zagen er weer een soort van vrolijk uit. Zijn lippen waren licht roze en het kuiltje in zijn wang was er weer. Die lippen... o wat zou ik de mijne daar graag nog een keer op zetten. Maar ik hield van Eleanor. Ik zou haar nooit kunnen verlaten. Maar toch...
"Louis? LOUis? LOUIS!"
"Huh, wat?" "We gaan naar het hotel." Zei Harry lachend. Ik grinnikte en pakte Eleanors hand. We liepen naar de auto en reden naar het hotel. In het hotel deelde Harry en ik een kamer en Eleanor sliep met Skyeler op een kamer. Niall stond er op dat ze mee zou gaan. Hij was een keer met haar uit geweest en ik heb het idee dat hij haar echt leuk vind.

Toen we in de kamer aankwamen ging Harry gelijk op bed liggen. We hadden een soort van "park" waar een soort huisjes stonden, alleen dan bestond het huisje alleen uit een bed en een kast. Harry lag met zijn ogen dicht en ik ging naast hem liggen. Hij rolde zijn hoofd op mijn borst en ik sloeg een arm om hem heen. Eigenlijk stond mijn bed aan de andere kant van de kamer, maar ik wilde dicht bij Harry blijven. Ik sloot mijn ogen en samen vielen we in een rustige slaap. Ten minste... uiteindelijk bleek dat rustige niet lang te duren...

Clifffffhangerrrr. Ik had even inspiratie voor dithoofdstuk. Hij is langer geworden dan dat ik dacht... VERDER wilde ik even demensen die mijn verhaal lezen super bedanken. Ik heb nu over de 550 reads en ikben er zo blij mee. DUS SUPER BEDANKT DAT JE MIJN VERHAAL WILT LEZEN! Bye