Chanyeol, tişörtünü çekiştiren oğlunu eliyle kabaca itti ve kaşlarını çattı. Chanhyun fazlasıyla yaramaz ve bencil bir çocuktu. Ve birde şımarık... her istediği olmak zorundaydı eğer olmazsa appasının ve babasının burnundan fitil fitil getirebiliyordu.
"Chanhyun biraz daha konuşursan, ikizleri bir daha görmezsin." Chanyeol, dudaklarını büzmüş ve ellerini beline koymuş oğluna sertçe baktı. Tanrım! Chanhyun bir kız gibiydi.
"Baba seni appama söyleyeceğim. Bakalım appam seni akşam yatağa alacak mı?" Chanhyun alaycıl bir şekilde konuştu ve babasının kasılan yüzünü zevkle izlemeye koyuldu. O Baekhyun'u daha çok seviyordu.
"Seni... canavar!" Chanyeol dişlerinin arasında tısladı.
"Appam en çok beni seviyor." Chanhyun saçlarını savurarak Chanyeol'un kırmızın elli tonuna geçişlerini izliyordu
"Hayır beni seviyor, sen yokken ben vardım çocuk." Chanyeol, Chanhyun'a dil çıkarttı.
"Ama şimdi ben varım şimdi toz ol adam." Chanhyun, babasını bacaklarından iteklemeye başladı.
Chanyeol, bacağını kaldırıp Chanhyun'un poposuna kendince yavaşca tekme attı ve Chanhyun yere yüz üstü yapıştı.
"APPA!" Chanhyun canının yanmamasına rağmen ayaklarını yere vurarak ağlamaya başladı.
"APPA! CHANYEOL BANA TEKME ATTI!!" Chanhyun, babalarına sinirlendiğinde onlara ismiyle hitap ederdi.
Chanyeol eli ayağı birbirine dolanmış bir şekilde Chanhyun'un yanına diz çöktü ve Chanhyun'un kulağını sıkmaya başladı.
"Bok torbası, ikizleri bir daha göremezsin ağlarsan."
Baekhyun, odaya dalarak Chanhyun'un dolan gözlerini ve Chanyeol'un onun kulağını çekerken yakalamıştı.
"Chanyeol hemen oğlumun kulağını bırak." Baekhyun, Chanyeol'u itekleyerek Chanhyun'u kucağına aldı ve kızarmış kulağına öpücük kondurdu. Chanhyun, somurtan Chanyeol'a dilini çıkartarak sırıttı ve zafer benim hareketi çaktı.
Chanhyun, Baekhyun ve Chanyeol'un kendi çocukları değildi. Baekhyun çocuk sahibi olmak için çok uğraşmasına rağmen hep hastanelerden ağlayarak ayrılıyordu. Sonunda Sehun ve Luhan'ın yetimhane fikrine sıcak bakmışlar ve yetimhanede daha anneye muhtaçken bırakılmış Chanhyun'u almışlardı. Öz çocukları kadar çok seviyorlardı Chanhyun'u ikili.
"Chanyeol durmadan onun canını yakıyorsun." Chanhyun'a odasına işaret ederek gitmesini istedi. Ufak çaplı tartışma habercisiydi bu. Chanhyun kafasını eğerek paytak paytak odası a girdi.
"Çocukla çocuk oluyorsun." Baekhyun kaşlarını çattı. Chanyeol'un Chanhyun'la uğraşmasını istemiyordu.
"Baekhyun beni di-"
"Ne dinleyeceğim ya, daha baba olmayı beceremiyorsun."
"BENİM OLMAYAN BİR ÇOCUĞA BABALIK YAPAMAM!" Chanyeol sonunda patlayarak bağırdı.
"O BİZİM ÇOCUĞUMUZ APTAL!"
"Chanhyun bizim öz çocuğumuz değil o sadece yetimhaneden aldığımız bir yabancının çocuğu."
Baekhyun gözlerinden yaş akmasına engel olamayarak Chanyeol'u omuzlarından itekledi.
"Sen aptalın tekisin. Bunca zaman boyunca Chanhyun'la bir çocuk oldun ve onunla kavga ettin. Ona kötü davrandın. Chanhyun'a gerçek bir babalık yapmadın."
Chanyeol, Baekhyun'un ellerini tutarak onu geri itti ve kendinden uzaklaştırdı.
"ASIL APTAL SENSİN. BİR ÇOCUK SAHİBİ BİLE OLAMADIN LUHAN GİBİ!" Chanyeol, Baekhyun'un kalbini kıran cümlesini söyledi ve kapıyı çarparak evden çıktı.
Baekhyun, duvara elini dayayarak yere çöktü. Böyle bir adamla evlendiğine lanet ediyordu. Chanhyun, odasından çıkarak ağlayan babasına yaklaştı ve ona kocamanca sarıldı.
"Appa ağlama ben seni öz oğlun gibi çok seviyorum."
"C-Chanhyun..." Baekhyun, Chanhyun'un sözüyle daha fazla sarsılarak ağlamaya başladı.
"D-Duydun mu bir tanem?"
Chanhyun kafa sallayarak Baekhyun'u onayladı. Önemli değildi bir başka birinin çocuğu olması. O Chanyeol ve Baekhyun'u çok ama çok seviyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Admiration; hunhan"
Fanfiction"Ne o yoksa aşık mı oldun?" Sehun boşalttığı kristâl bardağı bırakıp, yüzünde ki sırıtışıyla Luhan'a döndü. "Sanmıyorum." Luhan gülümsemesini yüzünden silip yüksek tabureden zıplayarak indi. "Adeta bir ceylan gibi sektin." "Kapa çeneni!" Luhan, Sehu...
