"Admiration; hunhan"

15.bölüm

•Luhan- Medals

Sehun, eve ağzında ki sigarayla girdiğinde ciddi bir insanı bile rahatsız ettirecek derecede olan ölüm sessizliği ile karşılandı. Şaşırmamıştı, Luhan'ın evden çekip gitmelerini sonra geri dönmelerini biliyordu. Her zaman yaptığı şeyi yapmayarak koltuğa oturdu. Bu sefer Luhan'ın peşinden gidip, tokat yemeyecekti.

"Bana geri döneceksin, sıçan." Sehun sigarasını tütürürken boşluğa konuştu. O kadar kendinden emin bir şekilde konuşmuştu ki...

Sıkıntıyla iç çekere ayağa kalktı ve Luhan'la birlikte yattıkları odaya girdi. Aklına gelen fikirle Luhan'ın dolabını açtığında bu manzarayla karşılaşmayı cidden beklemiyordu. Boş bir dolap... sinirle ellerini saçlarına daldırıp, karıştırdı. Mızmız bir sevgiliyle uğraşmak yoruyordu onu.

"Eğer bana olan sinirinle birisiyle yatarsan, bir postada ben sikerim seni Luhan." Sehun, sinirle evden çıkarak Luhan'ın eskiden çalıştığı yere gitti.

Sehun, arabadan saf öfkeyle inerek kapıdan içeri girdi. Tanrı'ya diz çökecek duruma gelmişti. Luhan'ın böyle bir şey yapmamasını diliyordu. Nefesini düzene soktuğunda odaya yaklaşmıştı. Korkuyordu, cidden korkuyordu.

•

Luhan, sıkıntıyla içini çekti. Daha sevgili olalı kaç gün olmuştu ki, böyle ufak pürüzleri oluşmuştu? Tamam, biraz seks düşkünü olabilirdi ama her zaman Sehun'u hissetmek istiyordu ve onu hissetmek hoşuna gidiyordu. Son olayda biraz bokunu çıkartmış olabilir ama şakadan ibaretti. Sehun'u becermek güç isterdi. Hem Luhan kendini üstte görmeye alışık değildi.

Düşünce havuzunda boğuşurken kapının sertçe duvara çarpmasıyla, oturduğu yerde sıçrayarak korku dolu gözlerini kapıya çevirdi. Sehun... Sehun hafif dolmuş gözleriyle ve biraz rahatlamış ifadeyle bakıyordu. Luhan, Sehun'a hâlâ kırgındı. Gözlerini ellerine sabitleyerek karşısında ki adama bakmayı kesti.

"Üzgünüm." Sehun, yaklaşarak üzgün olduğunu belirtti. Luhan, hafif bjr kafa sallamakla yetindi. Sevgilisi bile olsa ona o kelimiyi söylemeye hakkı yoktu. Bir başkasından duysa acıtmazdı hatta kahkaha atarak karşılardı ya da 'doğru' derdi. Ama canından çok sevdiği kişiden o hakereti duymak... sanki canlı canlı kalbini söküyorlarmış gibi bir acı vermişti.

"Susacak mısın?" Sehun, durgunlukla sordu. Hatasını biliyordu. Ve Luhan'ı böyle susskun ve sakin görmek istemiyordu.

Luhan yine cevap vermedi, hâlâ ellerine bakmayı sürdüyordu. Sehun'a diyecek ve ya söylecek bir şey bulamıyordu.

"Luhan bebeğim, lütfen konuş benimle. Aksi takdirde çekip gideceğim. Sabaha kadar seni bekleyemem." Sehun kaşlarını çattı. Uzatmaya gerek yoktu.

Luhan, sinirle gülerek Sehun'a baktı.

"Benden doğru düzgün özürdilemek yerine hâlâ su yüzeyine çıkmaya çabalıyorsun. Ne duruyorsun gidebilirsin. Seni burda zorla tutmuyorum. Hatanı kabul ettiğinde gelirsin."

"Uzatıyorsun, basit bir hakeretti o kadar uzatmana gerek yok. Artık şu şımarık ve mızmız çocuğu içinden çıkar."

"Basit bir hakaret değildi. Nasıl bir işte çalıştığımı sen biliyorsun. Özürdilemeyeceksen siktir git."

"Kabul et artık lanet olası önceden oruspuydun." Sehun, Luhan'ın kolunu sıkarken öfkeyle konuştu.

Luhan, şaşkınlık ve hayretle Sehun'a baktı. Özürdilemesi yerine Luhan'ı daha fazla kırıyordu. Sehun'dan bunları beklemiyordu.

"S-Sana inanamıyorum. Bir insan sevgilisine bunları diyemez." Luhan hâlâ kolunu sıkan eli sertçe itti ve kolunu kurtardı. Luhan ağlamayacak güçlüydü.

"İleri gittim özürdilerim."

"Seni bir daha görmek istemiyorum. Kelimelerini tartarak konuşmayı öğren. Bitti!" Luhan, çatlayan sesiyle herşeyi bitirdiğinde ayaklandı. Kalbi ilk defa kan alıyordu. Mutluluğu Sehun'da bulacağını sanıyordu ama yanılmıştı.

"Bir ilişkiyi böyle bitirmek kolay değil Luhan. Özürdiledim işte artık kapat şu konuyu." Sehun, Luhan'ın bileğini tutarak kendine çevirdi. Luhan ağlıyordu.

"Ağlama dayanamıyorum." Sehun Luhan'ın yanaklarını başparmağı ile silerken söyledi.

"B-Bırak beni." Luhan Sehun'un elinden kurtulmaya çalışırken konuştu.

"Sana her ne kadar sevdiğimi hissettirmesem bile seni o kadar çok seviyor ve değer veriyorum ki bir bilsen." Luhan'ı kolları arasına alarak alnına öpücük kondurdu.

"Herşey için özürdilerim, küçük sıçanım."

Luhan, hâlâ ağlamaya devam ederken kollarını Sehun'un beline sardı. Herne olursa olsun Sehun onu seviyordu.

"Kafamı dinlemem izin ver, ara versek iyi olacak." Luhan gözlerini eliyle sildi ve konuştu.

"Luhan..."

"Sehun git." Luhan odadan çıktı ve Sehun'u ardından bıraktı.

Sehun pişmanlıkla odadan çıktı ve bara girdi. Bar bu saatlerde sakin ve durgun oluyordu. Kim sabah içmeye ve eğlenmeye gelirdi ki. Sehun, Baekhyun'u görmesiyle uzun tabureye oturdu ve "Selam." dedi.

"Ne oldu Sehun?" Baekhyun, Sehun'un moralinin bozuk olduğunu anlarcasına soru yöneltti.

"Luhan'a ağır konuştum ve ilişkimize ara verdi. Kafasını dinlemeye ihtiyacı varmış." Sehun önüne konulan hir şişe birayı eline aldı.

"Ne dedin ki?" Baekhyun işini bırakarak oturdu.

"Birazcık oruspusun demiş olabilirim."

"Bu konuda hassaslaştığını biliyorsun Sehun, alttan almak yerine şu lanet sivri diline geleni ona söylüyorsun." Baekhyun, elinde ki bezi Sehun'un kafasına geçirdi.

"Herşeyi batırdım."

"Bunu fark etmen güzel birşey." Baekhyun bardağı silerken konuştu.

"Bana geri dönmeyecek." Sehun birasından bir yudum aldı.

"Senden başka kimsesi yok. Luhan sana, sen ona muhtaçsın. İkinizde birbirinizi bir puzzle parçası gibi tamamlıyorsunuz. İlişkinizi bozan senin patavatsızlığın ve Luhan'ın seks düşkünü olması."

"Başıma aşk doktoru kesildin. Kes sesini ve işini yap."

"Sen kime emir veriyorsun be! Ben Luhan'a benzemem."

"Luhan'a en son emir verdiğimde sağlam bir tokat yemiştim.

Baekhyun, kahkaha atarak saçlarını eliyle geriye itekledi. Luhan ve Sehun'un ilişkileri her ne kadar tartışmalarla dolu olsa bile çok özeldi onların arasında ki iletişim. İkiside birbirine zıttı ve geçinmek zor oluyordu ama birbirlerini seviyorlardı. Âşkları daha ağır basıyordu. Âşk herşeyin üstünden gelirdi.

•Sehun'un Luhan'la vıcık vıcık aşk yaşamasını beklemeyin. Sehun hâlâ Sehun Luhan hâlâ aynı Luhan. İyilik meleği olamayacaklar maalesef birbirlerine karşı. Luhan'ı biraz üzüyüm dedim...