AFRODİT

Alo?

Arkadaşlar bölüm geç geldi çok özür dilerim. Her ne kadar hatırlatma koysam da bir önceki bölümü bir kez daha okuyun ve şimdi bunu okuyun bence :)

Hatırlatma:

Aksel'den:
Onunla küvete girdiğimizde, ona baktığımı söylemiştim, çünkü tepkileri çok komikti. Şimdi ise arabayı hızlı sürüyordum. Bunun onu korkuttuğunu biliyordum. Benden korkmalıydı ve ayağını denk almalıydı. Güya eski sevgilimmiş! Hah! İnanmamı engelleyen kişi Gamze idi. Bana her şeyi anlattı, her şeyi. İyi ki de anlattı. Ahh! Şu an yanımdan gelen şeker kokusu onu öldürme hissi uyandırıyordu. Kanı çok güzeldi. Zaten küvette onu öldürmek üzereydim, kendimi gerçekten zor tuttum. Ona dayanmak çok zor.

Herneyse, Gamzenin bana anlattığı  şey şu: Rüzgar, Hazal ve Öykü denen selena üçlüsü, beni kendi taraflarına çekmek için bana kardeşleri, dostlarıymışım gibi davrandılar. Zekice. Bunu kullanacağım.

Arabayı son hız sürmeye devam ederken düşüncelerimi bölen yanımdaki hareketlilik oldu. Döndüğümde Hazal önüne bakıp fazlasıyla saçma bir şekilde sırıtıyordu.

Delirdi mi lan bu?!

Aklına fıkra falan gelmiş olmasın?

Ne fıkrası lan?!

Aman, neye gülüyorsa gülsün, çok da umrumda değil zaten! Hem ben niye, bu kıza takıldım ki?

Neye gülüyordu acep?

Arabanın hızını daha da arttırdım. Korksun diye. Tam o sırada arabanın kapısını açmak için atak yaptı.

Hayır! Olamaz!

Ellerimle hızla saçlarını kavrayıp onu aşağı atlamaması için tutacaktım ki, her şey için çok geçti. O ani bir hareketle açık kapıdan aşağı atladı.
Tabi bunlar bir beş- altı saniyede oldu. Arabayı aniden durdurduğum için öyle bir ses çıkardı ki yolda tekerlek izinin çıktığına emindim. Bundan da önemlisi Hazal aşağı atlamıştı. Hayır hayır! Ölmesine izin veremezdim! Ölemezdi!

Araba tamamen durmuş olduğunda geriye dönüp dönmemekte tereddüt ettim. Eğer ölmüşse geberip gitsin!
Peki ya ölmediyse? Bir yerlerde can çekişiyorsa?!

Ona bir şey olursa kendimi asla affetmeyeceğim! Ya da umrumda değil! Bilmiyorum!

Gözlerim dolup nefes alışım, hızlanmaya başlamıştı. Galiba ağlıyordum. Ya da ağlayıp ağlamamak arasındaydım.

Neden böyle olduğunu bilmiyordum, sadece birkaç günlüğüne tanıdığım bir kız. Ama istemsizce doluyordu gözlerim. Hiç bir sevgi hissetmediğime emindim. Fakat o olmayınca vücudumun verdiği lanet olasıca bir tepkiydi galiba bu.

Veya bu boğazımdaki yumru, ona değer verdiğimi söylüyordu.

Ben kimseyi umursamam! Buna o aptal kız da dahil! Ölmüşse ölmüş! Gebersin.

İçimdeki vampir bunları söylüyordu. Diğer yandan kendimi cezalandırmak istiyordum.

Onun için geri dönmeli miydim? Evet. Ama onu o halde görebileceğime katlanamazdım.