Ms. Tea and Me (Completed)

She Doesnt Drink Coffee

"Ang inaalala ko lang talaga tong paa ko eh. Grabe naman kasi tong boots na to, baduy na, pinilay pa ata ko."

I know its her indirect way of asking my help. In those hours that Ive met her, Im starting to figure out how her beautiful mind works.

"Oo nga. Kawawa ka naman. Mahaba-haba din yung lakarin mula arrival lounge hanggang sa abangan ng bus." I said jokingly.

"Ayoko namang abalahin ka pa. Alam ko namang simula nung nahulog ako sa escalator, puro abala na ginawa ko sayo. Ang bait mo nga diba? Wala kang reklamo dyan kahit ano irequest ko. Saka baka nga may susundo sayo dun."

"Actually wala. Sobrang biglaan yung byahe ko hindi ko nasabihan man lang sina Matt." Which reminds me to call them as soon as we touch down.

"Ahh. So magcocommute ka lang din papunta sa bahay nila?"

"Yes and No. Magcocommute lang din ako pero may apartment ako dun."

Her eyes almost pop out of her head. I couldnt help but smile at her amusely.

"Wag ka mag-isip ng kung ano-ano. Maliit lang yun apartment ko dun."

"Kahit na. Binata ka ba talaga? Baka naman nakapag-asawa ka ng briton tapos ano, nagdivorce kayo tapos yun. May bahay ka na!"

"Teka! Teka! Binata talaga ako noh!"

"Ano ba yang work mo sa pinas at magaya ka nga! Grabe ka! Tatahimik-tahimik ka dyan ang yaman mo pala. Pero teka, pano yun? Sino nag-aasikaso pag wala ka?"

"Hindi ako mayaman." I pointed out. "Yung asawa ng kuya ko nag-aasikaso ng apartment ko. Mabait yun. Once a month nililinis nya. She paid the bills, sya din nagpapa-upa sa mga tourist pag wala ako. Swerte nga, medyo slow ang season ngayon, libre yung apartment ko. Hindi na ko makikitira sa kanila. Medyo may privacy ako."

"I see. Buti ka pa. Isipin mo anytime pwede ka magpunta sa London kasi may tutuluyan ka na pala. Pamasahe na lang kulang. Pero kung kumikita ka sa apartment mo, edi pwede mo ng dun kunin yung pamasahe mo diba? Ang bongga! Bakasyunan lang ang London. Yung tipong, ay gusto ko kumain ng fish and chips, makapunta nga ng London!"

"Hindi naman ganun. Actually bihira na nga halos ako makabakasyon. Busy sa work." And I dont want to leave Jaz alone. Usually I schedule my London trips when shes visiting Barcelona.

"Haaay! Eh pano na kaya ko? Siguro naman hindi ako maloloko ng mga tao sa London diba? Hindi naman siguro ako marerayp dun mula airport hanggang hotel."

"You know what, I can help you find your hotel." I offered.

"Naku wag na. Dami ko ng abala sayo."

"Maliit na bagay."

"Sige na nga. Mapilit ka eh."

Shes good at that. Making it sound like it was my idea to help her when in fact shes actually almost begging me to help her.

When she turn her head towards the window, I took that cue and placed my headset on my ears and started reading my book.

I tried but I just couldnt trust my own thoughts lately. My mind kept coming back to her, the first time we met, that moment when I fell in love with her. And I remember it so vividly like it happened yesterday.