Ms. Tea and Me (Completed)

My Talkative Companion

"So sino si Jaz?" She asked after the stewardress did their drills.

The love of my life. The one who Im running away from because she broke my heart and fell for someone much better looking than me. And now Im stuck with you - the exact replica of her. Thats what I wanted to say, but I replied, "A friend. Co-employee ko. Actually pareho kayo ng last name. Hindi kaya magkamag-anak kayo?"

"Common last name ang Mendoza sa atin. Hindi siguro."

"Well, Mendoza din sya."

"Friend mo lang talaga? Nung akala mo ako sya, grabe yakap mo. Parang hindi mo na pakakawalan."

"Akala ko kasi sumunod sya sa akin." And she chose me over him. I thought for a split second she love me.

"Friend mo lang susunod na sayo pagpunta mo ng London? Mayaman siguro mga kaibigan mo? Well, ikaw din naman mukhang mayaman eh. Me lahi ka siguro no? Kasi sobrang puti mo eh. Dadaigin mo nga si Edward kulang na lang nga kuminang ka na parang may glitters. Teka! Baka vampire ka ha? Kasi tingnan mo oh brownish ang mata mo. Hindi black na kagaya ng mga pure pinoy na katulad ko."

"My dad is british national."

"Ahhh. So dun ang punta mo? Bibisitahin mo dad mo? Gwapo din siguro sya no? Im sure! Kasi yung mga pinay na katulad ko mabilis mafall sa mga foreigner. Lalo na kung may London accent."

"Well my dad fell in love with my mom."

"Sabagay! Yung gandang pinay talagang mabenta sa mga foreigners. Yun nga din ang wish ko. Makakilala ng english man tapos magpapakasal kami at magkakaanak ng dalawa. Tapos hindi na ko uuwi ng pinas. Well, uuwi lang para magbakasyon pag may time. Siempre busy na kami nun diba? Magwowork ako, tapos may dalawa pa kong anak. Tapos siempre magastos ang bakasyon sa pinas kasi apat na bibilhin naming pamasahe. Balikan pa yun!"

I had to smile as I listen to her. She can get easily lost in her thought. And the funny part is she says it out loud.

"So?"

I stared at her blankly. Am I suppose to answer?

"So bibisita ka ba sa Dad mo kaya ka pupunta ng London? Ako kasi kundi mo naitatanong, tourist visa lang yung sa akin. Ang bongga nga eh. Nagtry lang ako mag-apply tapos naapprove ako. Kaya gorabels na ko diba? Nagleave ako sa work ko, binenta ko yung iba kong gadgets at heto na ako. Nakasakay sa plane papuntang London. May list na nga ako ng pupuntahan ko eh."

Her voice is deep low. Not annoying in anyway thats why even though she kept rambling about nothing and everything, she spoke with conviction that it sounded like shes talking about something important.

"So?"

I gave her another blank look.

"So, bakit ka nga pupunta ng London?"

I cant help it. For the first time after a long long time, I laughed out loud.

"Ano nakakatawa sa tanong ko?" Its her turn to look clueless.

"Ang daldal mo kasi. Nakalimutan ko na natinatanong mo pala ako."

"Ang bagal mo sumagot eh. Hello? Keep up! Kalalaki mong tao ang bagal mo mag-isip."

Did she just insulted me?

"No. Im visiting my step brother. Well, actually nasa London din ang Dad ko ngayon. Anyways, I have a month worth of vacation and Ive decided to spend it with them." No need to tell her the gory details. Im sure this will be the last time Im going to see her.