"Seni uyardım! "Dişlerini sıkarak konuştuğunda onu ilk gördüğüm anda ki öfkesiyle yüz yüze geldim "şimdi buradan gidiyorsun! "Bir elini kolumdan çekerken diğer eli tutuşunu sıklaştırmış cevap vermemi beklemeden beni peşinden sürüklemişti. Birlikte i...
Herkese merhaba! On dördüncü bölüm ile karşınızdayım! Oy, yorum ve destekleriniz için teşekkür ederim, seviliyorsunuz. Keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı: İlyas Yalçıntaş - Lavinia
Ruhu ölüme konmuş bir yıkımım ben. Ahmak bir başkaldırışın zavallı tohumuyum. Ben bir karanlık dünyadayım. Güneşin evladı, bir acıdaki sancıyım. Yalın ayak yürüyen, meczuplara taş çıkartacak zihniyete sahip olanım. Gözden öteye işleyen karanlıklardayım. Gecenin içinde en çaresiz olanım...
Bağrı yanık gecenin zalim tavırlarına mesken tuttuğum virane yerde üzerime yağan hüzünler yeşermeye yüz tutmuş acılarımı simgeliyordu. Mutluluk getiren her şey acıyı da beraberinde getirdiğine şahit olduğumdan acıların ölümsüzlüğünü kavrayabiliyordum. Her şeyden önce acının baki olduğu bu dünyada mutlu son olasılığı neredeyse imkansızdı.
Bir balığın hafızasına çizilmiş güçlükle hatırlanan bir yüreğe sahiptim belki de. Kederin enkazı tırnaklarını derime geçirirken nihayetsiz bir ıstırap bütün ruhumu sarıp sarmalamış kötülüğün yüzünde gördüğüm o bodur ifade bütün benliğimi söküp atmıştı. Kaybediyordum. Hem de hiç kazanmamış gibi.
"Mutfakta her şey hazır mı Karaca? "Diye sordu annem masanın üzerine serdiği dantel örtüyü düzeltirken. Yakın gözlüğüne taktığı altın sarısı rengarenk zinciri giydiği gömleğin düğmesine çarparken gözüm takılıyordu.
"Hazır "gözlerimi zincirinden çektiğimde elindeki oyuncağıyla bacağıma vurarak beni hastanelik bir düzeyde darp etmeye yemin ettiğinden şüphelendiğim Hira'yı kucağıma alırken "ne zaman gelecekler? "Diye sordum Zeynep ablama bakarak.
"Birazdan gelirler "dedi baş parmağındaki eti dişleriyle koparırken "inşallah bir sorun çıkmadan atlatırız akşamı "tedirgin ifadesine cevap veremeyecek kadar büyük bir gerginliğe sahiptim.
Soykan ailesi büyüklerinin evinde toplanma nedenimiz Efsun ve Oğuz'un sonunda babamdan izin alarak aradaki buzları eritmek niyetiyle akşam yemeğine teşrif edecek olmalarıydı. Dün gece Kamer'in bende bıraktığı izlerin etkisinden henüz ayılamamış o efsunlu kafayla belki de bir aile faciasının ortasında durmaya çalışıyordum.
Çalan zille beraber annem ve Zeynep ablam maraton koşucularına taş çıkartacak türden bir hızla kapıya koşarak babamı ve eniştemi geride bırakmışlardı. Hira kucağımdayken Eslem yanımda durmuş birlikte vestiyerin önüne geçmiştik. Zeynep ablam kendisini istemeye geldiklerinde yaşadığı heyecanın neredeyse aynısını yaşadığını ispatlayan bir heyecanla kapıyı açtı.
