IF I LET YOU GO(1)-(Completed)

Chapter 3

AFTER that day ng magkausap sina Aslea Dennisse at Yugene ay hindi niya ito natanggihan ng hingin nang binata ang kanyang phone number. Natatawa na lang siyang ewan kapag kinukulit siya nito.

Aslea is sleeping. At tunog ng tawagan niya ang gumising sa kanya. Kaya nakapikit ang mga matang inabot niya ito sa side table ng kama niya. At dahil nakapikit pa ang mga mata nito ay hindi na niya ito pinag-abalahan pang tingnan kung sino ang tumatawag.

"Hello?" Nakapikit ang mga matang ani Aslea Dennisse habang nakadapa itong nakahiga sa kanyang kama.

"Hi! Nagising ba kita?" Anang nasa kabilang linya na siyang kinamulat ng mga mata niya. Nang mapagsino ng dalaga ang nasa kabilang linya ay agad itong napabalikwas ng bangon na muntik pa niya ikalaglag sa kama.

"Hey! Are you okay?" May pag-aalang boses ni Yugene mula sa kabilang linya.

"A-ah! Yeah I'm fine. Bigla kasing tumalon itong pusa ko dito sa kama." Pagsisinungaling nito dito na siya namang kinagising ng kanyang pusa. Agad itong lumapit kay Aslea Dennisse at nagpakandong.

"Meow. Meow."

"I see. So, you have a cat ha! Mahilig ka pala sa pusa?" Tanong ni Yugene.

"Yes. I have a cat and I really love her. Ibinigay kasi siya sa akin when I am four years old." Ani AD. "Hey! Genea. Say good morning." At parang nakaintindi naman ang kanyang pusa sa kanyang sinabi. "Meow." Napangiti naman ang binata sa narinig.

"Genea." Ani Yugene sa isip.

"But ka nga pala napatawag ng maaga?" Pag-iiba niya sa usapan nila ng binata. "Um. I just want to say, good morning." At napangiti naman si AD sa tinuran ng binata.

"Mm-hmm! Okay. Good morning, too, then." Anito sa binata na nakangiti.

"Okay. Sige. I need to hung up the phone. Good morning again and have a nice day. Don't forget to eat your breakfast." Ani Yugene.

"Okay. Thanks for calling. Have a safe ahead. Bye." Nangingiti paring ani AD hanggang sa maibaba nito ang tawagan.

HINDI makapaniwala si Yugene sa narinig mula sa dalaga. "Oh! God. It's her." Ani Yugene sa sarili. Para itong iwan na natatawa. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman.

***Flashback***

Isang umaga, naisipan ng batang si Yugene na maglakad-lakad sa labasan ng hacienda na pag-aari ng lolo niya. At habang naglalakad siya ay natanaw niya ang batang babae na naglalakad rin. Agad niyang napansing sinusundan nito ang isang maliit na pusang naglalakad. Kaya bigla huminto si Yugene sa paglalakad at naaliw siyang pagmasdan ito.

At dahil ang buong attention ng batang babae ay nakatuon lang sa pusang sinunusundan nito ay kaya hindi niya napansin si Yugen na nakatayo. Ng makalapit ang pusa sa kanya ay biglang umupo ito sa paanan ng kanyang mga paa kung saan siya nakatayo. Samantala ang batang babae ay hindi siya nito pinagkaabalahang tingnan. Sa pusa lang ito nakatingin.

"Hey! Anong ginagawa mo?" Saka napaangat ito ng tingin sa kanya. "H-huh!" Gulat nitong sagot.

"Sabi ko, anong ginagawa mo?" pag-uulit ni Yugene sa tanong niyang nakangiti. "Ano. Sinusundan ko ang pusang yan." Sagot nito sabay turo niya sa pusa.

"Mm-hmm. You like the cat?" Tanong ni Yugene dito. Agad naman itong tumango bilang sagot. "Okay! Sige sayo na ang pusa." Anito at agad niyang binuhat ang pusa. "Anong pangalan mo?" Tanong dito ni Yugene.

"I'm Aslea Dinnisse Vergara." Ang walang kagatul-gatol nitong sagot. Agad naman nag-isip si Yugene ng marinig niya ang pangalan ng kaharap.

"Mm-hmm! Bigyan natin ng pangalan ang pusa ha," maya ay anito. "That's it. Genea ang itatawag natin sa kanya." Ani Yugene at napangiti naman si Aslea.