✔️ |BOOK II| Park Chanyeol's THROE [EXO ChanHun/SeBaek/ChanSoo]

Forty Seven

A/N: This is it! Sehun's side. :) Medyo napahaba 'to. Omo. Inabot 'to ng 1528 words. Hahaha. And 19 pages. So, ENJOY.

Sehun's POV

Nandito ako ngayon sa bahay ni Miranda. Remember her? Siya yung bukod tanging kinaibigan ko ng pumunta ako dito sa America noon. Noong panahon na nagkaamnesia pala si Chanyeol-hyung.

And speaking of Chanyeol-hyung. Iniwan ko siya sa condo niya kanina after may mangyari samin.

Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman. Dapat hindi ako nagpadala sa tukso. Pero the fact na nakatowel lang siya kanina. I can't resist it.

"Uwaaah~" napabangon ako sa sofa na hinihigaan ko ng marinig ko ang pag'iyak ni Baby Chaekyun.

Agad akong pumunta sa kanya at binuhat siya. Agad naman tumahan si Baby. Ang cute cute niya talaga. Mana sakin, pogi.

"Sehun. Eto na oh." Abot ni Miranda sakin ng isang paper bag na may lamang pagkain. Nag'insist kasi siya na ipagluto ako. Actually, kapatid ni Miranda ang nag'aalaga kay Baby Chaekyun habang nasa trabaho ako. Pero kailangan ko ng magresign kasi lumipat ng ibang lugar ang kapatid niya. Ayokong kumuha ng baby sitter na hindi ko naman gaanong kilala kaya ako na lang.

"Salamat." Sabi ko at binalutan ko ng maliit na kumot si Baby Chaekyun. Lumabas na ako ng bahay ni Miranda at sumakay sa kotse ko. Inilagay ko naman si Baby Chaekyun sa passenger's seat na may nakalagay na parang stroller sa upuan pero walang gulong.

Habang nagdadrive ako ay may naramdaman akong kakaiba. Para bang may mangyayaring hindi maganda?

Nang makarating ako sa building kung saan nandun ang condo ko ay pinark ko na agad ang sasakyan ko. Agad kong kinuha si Baby Chaekyun. Sumakay ako ng elevator at ng malapit na ako sa unit ko ay para akong binuhusan ng malamig na tubig.

Gusto kong tumakbo palayo at iwasan sila, siya. Pero para akong napako. Nang magawi sakin ang tingin nila ay agad silang lumapit.

"S-Siya na b-ba ang anak ko?" Tanong ni Kyungsoo sakin. Halos balutin ako ng galit at sama ng loob dahil sinabi niya.

Anak niya? Ang kapal din ng mukha niya noh?

"Wala kang anak." Sabi ko at lalagpasan ko na sila ng harangan niya ako.

"S-Sehun..." May tumulong luha sa mga mata ni Kyungsoo-hyung, gusto kong maawa pero mas pinili kong huwag.

Eto na siguro ang tamang oras para sabihin ko sa kanya, sa kanila lahat ng nararamdaman ko.

"Huwag kang magpaawa. Kasi hindi ako maaawa sayo. Pagkatapos mong iwan ang tinatawag mong ANAK ay babalik ka ngayon na parang nag'iwan ka lang ng kung ano. Kyungsoo-HYUNG, hindi mo alam ang hirap na dinanas ko! Kung ang pang'iiwan ang batayan mo ng pagiging isang ama pwes, sinasabi ko sayo... HINDI. KA. ISANG. MABUTING. AMA." Sabi ko at hinigpitan ko ang yakap ko kay Baby Chaekyun.

"Wala kang alam! Hindi ko naman ginustong iwan siya! Sa palagay mo ba hindi ako nasaktan?! Gulong gulo na ang isip ko noon, wala si Chanyeol para samahan ako sa pagpapalaki sa anak ko! Sa anak namin! Sa palagay mo, anong gagawin ko?!" Sigaw ni Kyungsoo-hyung habang umiiyak.

Umiyak rin si Baby Chaekyun kaya inalo ko siya para tumahan. "Hindi ko kailangan ng paliwanag mo. Wala kang anak. Makakaalis na kayo."

"Sehun naman." Sabi ni Luhan-hyung.

"O gusto niyong magpatawag pa ako ng guard at i-ban kayo dito?" Wala na silang nagawa kundi ang umalis bukod sa isang tao. Si Chanyeol-hyung.