DELİKANLI KIZLAR

43

Buse

Hayatı mı sorgulamalıydım, yoksa kendimi mi?

Nasıl bi durumun içine düşmüştük biz?

Kardeşim, kardeş dediği insana nasıl yapar bunu?

Bir açıklaması var mıdır ki?

Gerçi böyle bir olayın açıklaması olur mu?

Okulun uzun koridorun da yavaş ve yorgun adımlarla ilerlemeye devam ettim.

Bütün okul Aslının başına gelenleri konuşuyordu. Engel olmuyordum artık, herşeyi kendi isteğiyle yapmıştı. Sonuçlarına da katlanmalı.

Karşıma çıkan Seline boş gözlerle baktım.

Yaptığı şeyden pişmanlık duyuyor gibi gözükmüyordu.

Tam karşımda durduğunda tek kaşımı kaldırdım.

Ne yüzle, buradaydı?

-Sende mi sırtını çevireceksin bana?

Şuan o dolu gözleri bile masum gösteremezdi artık onu.

-Senin bize yaptığını yapıyorum.

Başını hızla iki yana salladı.

-Ben size sırtımı çevirmedim. Asla bunu yapmam!

Gözlerimi devirdim.

-Yapma Selin, neler yaptığını ben dahil bütün okul biliyor. İnkâr etme artık.

Bir adım attığında elimi 'dur yolcu' der gibi kaldırdım.

-Aslı senin yüzünden ölüyordu.

-Aşkım için yaptım.

-Tek taraflı aşk mı olurmuş?

Her zaman sakin olandım ben. O yüzden kızlar hiçbir zaman beni karşısına almak istemezdi. Çünkü içime atar biriktirirdim. Ve sonunda öyle bi patlardım ki, konuşmaya cesaret edemezlerdi. Tabi kızlara karşı asla böyle birşey olmadı.

Onlar benim kardeşim, nasıl olsundu?

-Asrın da sevecek beni.

Gözlerimi devirdim.

-Asrın, Aslıyı seviyor Selin. Boş hayaller bunlar.

-Hayır! Sevecek beni. Göreceksiniz!

-Yeter artık! Sen, seni sevmeyen biri için kardeşini harcadın! Hem de o kız seni affetmişken!

Koridorun ortasında sesimizi yükseltmiş, birbirimize bağırırken, herkes bizi dinliyordu. Ve bu benim zerre umrumda değil.

-Affetmeseydi! Ben mi dedim affet diye!

Attığım tokatla başı yana savrulurken sinirim hâlâ geçmemişti.

-Nankörsün! O kızın iyi niyetini kullanan bi kahpesin!

Birşey söylemek için araladığı dudaklarını Asrının kükremesiyle tekrar kapadı.

Hızlı adımlarla olduğumuz yere gelip Selinin kolundan tutup sarstı.

-Sen nasıl böyle birşey yaparsın?! Nasıl Aslıyı öldürtmeye kalkarsın?!

-Öldürmek istemedim! Sadece korksun istedim!

Rüzgar, Asrını kolundan tutup geri çekti. Ben ise olanları sadece izliyordum.

Koridorun başında gözüken İpek, hızlı adımlarla yanımıza gelip, hiç beklemediğimiz anda Selinin suratına tokadı geçirdi.

-Yılan!

Can İpeğin beline sarılıp çekerken, Selin çoktan ağlamaya başlamıştı.

-Niye yaptın! O kız senin kardeşindi be, affetti o seni herşeye rağmen!

Asrının kurduğu cümleye sakin ve keskin çıkan sesimle cevap verdim.

-Çünkü Selin, sana aşık.

Kurduğum cümleyle bakışlar bana dönerken ben çok normal birşey söylemiş gibi onlara bakıyordum.

Bu sefer İpek sözü üstüne alıp konuşmayı devam ettirdi.

-Asıl amacı Aslıyı korkutmaktı. Aslı korkacak ve bu şehirden gidecekti. Ama unuttuğu birşey vardı. Aslı, senin aksine hiçbir şeyden kaçmaz.

Asrınla arkadaşları şaşkınlıkla Seline bakarken, İpek yanıma geldi.

Asrın elini kaldırdığın da arkadan gelen sesle hepimiz arkamıza döndük.

Aslı koşarak yanımıza geliyordu.

Asrının önüne geçip, Seline vurmak için kaldırdığı elini indirdi.

-Sen ona vuracak kadar masum musun? Bu işin içinde sende yok musun?

Asrının gözlerinde ki pişmanlık bile Aslının onu affetmesine yetmezdi.

-Ben sana zarar verecek hiçbir şeyin içinde bulunmam.

-Aslının başına gelenler neydi peki?

Daha ne ara geldiğini anlamadığım Ulaş denen çok Aslının yanında bitti.

-Sanane lan, sen ne karışıyorsun?

-Aslıyı ilgilendiren herşey beni de ilgilendirir.

Asrın ellerini yumruk yapıp sinirle Ulaşa baktı.

-Hangi sıfatla?

Ulaş, Aslıya bakıp tekrar Asrına baktı. Asrın, Ulaşın surat ifadesini görünce yayvanca sırıttı.

Aslı, Ulaşın elini tutup Asrına baktı.

-Sevgilim sıfatıyla.

Asrının suratında ki gülümseme yavaşca sönerken bu sefer Ulaş sırıttı.

Aslı, yavaşça Seline döndü.

-Bundan sonra benden uzak dur Selin, yoksa elimden kimse alamaz seni.

Ulaş

Arabanın önüne geldiğimiz de Aslı elimi bırakıp arabaya bindi. Sürücü koltuğuna geçip arabayı çalıştırdım.

-İçeride olanlar için üzgünüm. Asrının benden uzak durması için yaptım. Özür dilerim.

Bunların olmasından rahatsız değildim.

-Özür dileme. Asrın senden uzak duracaksa eğer sen doğru olanı yaptın.

Gülümseyerek başını cama yasladı.

Onun gülümseyişini görmek bile mutlu eder olmuştu beni.

Ve ben onun gülümsediği her anı görmek için elimden geleni yapacaktım.