This ain't love

Hoofdstuk 13

Olivia's pov.

'Het spijt me!! Het spijt me dat ik je heb buiten gesloten , het spijt me dat ik zo over je dacht. Ik weet dat ik zei dat je moest weggaan , dat ik niet met je wou praten , maar toen ik je zag weg lopen realizeerde ik me dat het helemaal het tegenovergestelde is dat ik wil. Ik wil dat je blijft , ik wil met je kunnen praten. Ik weet niet wat dat betekend maar ik weet dat ik terug opnieuw wil beginnen. '

Was het gene dat ik wou zeggen maar "Jayden..."was het enigste dat ik kon zeggen.

We keken elkaar recht in elkaars ogen aan en ik moest me inhouden voor te huilen.

"Jayden , het..-"begon ik maar werd onderbroken door Jayden's vinger dat hij op mijn lippen legde zodat ik zweeg.

"Oki ik snap het al. Je wilt niet dat ik me ermee bemoei. Je wilt alleen zijn en niet met me praten du-"

"Nee!" Stopte ik hem.
"Dat is niet wat ik wou zeggen. Aub luister gewoon" voegde ik er smeekend aantoe.

"Olivia , ik ken je niet goed maar ik weet dat je mensen steeds buiten sluit en ik wil niet een van die mensen zijn." Onderbrak hij me weer.
Ik had beter niet achter aangegaan. Ik had hem beter laten lopen, dat zou minder pijn hebben gedaan dan zijn woorden. Niet dat ik ze niet verdiende want dat deed ik maar al te goed.

"Sorry , het spijt me evht..." Verontschuldig ik me , terwijl de tranen die ik inhield nu over mijn wangen rolde.

Zijn ogen werden groot en deed snel zijn armen terug rond me en nam me stevig in zijn armen vast, alsof hij bang was dat ik weer zou gaan lopen

"Het spijt mij ook. "Zei hij en nam me nog steviger vast.
Weer zaten we weer een tijdje te knuffelen maar deze keer onderbrak ik onze knuffel om naar hem te kijken. Waarom zou hij opeens zo bezorgd zijn ?

"Je bent aan het fronsen."zei hij zachtjes.
"Ow."
"Aan wat was je aan het denken?"
"Euhm niets hoor..."loog ik. Ik ga hem echt niet vertellen dat ik me afvraag waarom hij opeens zo bezorgd is.
"Oki" was het enigste dat hij nog zei voor hij mijn hand nam en we zo samen terug naar mijn huis wandelde. De hele wandeling nar huis was stil , geen enkel woord werd er gezegt. Het enigste geluid dat je hoorde was de wind en onze voetstappen. Het was een soort van rustgevend , zeker met Jayden's hand in dat van mij.

We draaide mijn straat in en al snel stonden we voor de voordeur.

"Euhm , zou je misschien nog even mee binnen willen komen? Ik wil niet alleen zijn...." Vroeg ik aarzelend en keek naar mijn voeten die opeens zo interessant werden.

Jayden nam mijn kin vast met zijn vrij hand , duwde mijn hoofd naar boven zodat ik naar hem moest kijken.

"Maar natuurlijk wil ik dat mijn Nerdje." Zei hij en knipoogde nog voor hij mijn kin weer los liet. Ik voelde mijn hart in mijn keel klopen en mijn handen begonnen te zweten.

"Wat is er? Je ziet opeens zo rood?"vroeg hij grijnzend. Hij wist goed genoeg dat het zijn schuld was. Hij wist welk effect dat hij op me had.

Maar why the fuck heeft hij z'n effect op me !!??

Toen we binnen gingen landde mijn ogen op mijn ma dat op de zetel zat met een boek op haar schoot. Ik was  compleet vergeten dat ze bijna naar huis kwam.

Ze keek op en haar ogen landde snel op onze handen die nog steeds in elkaar zaten. Ik trok snel mijn hand weg maar was te traag ;  de glimlach op haar gezicht groeide. Ik keek haar smeekend aan zodat ze haar mond zou houden.

Aub aub aub !! Laat het voor wat het is en lees verder !!

"Oh hej, Jayden was het toch?"

Fuck !!

"Euhm jha , goeiemiddag mevrouw Wilson." Zei Jayden wat gegeneerd en keek ongemakkelijk naar de grond ; wat er zo schattig uitzag.

Wtf Olivia !! Schattig? Jayden ?

"En waar hebben we je bezoek aan te danken?" Vroeg ze terwijl haar glimlach langzaam in een grijns veranderde.

"Euhm. Ik kom Olivia met haar huiswerk helpen. Ik hoop dat u het niet erg vind." Loog hij.

"Maar natuurlijk niet . Je mag komen wanneer je maar wilt. Ik ben hier als jullie twee me nodig hebben" Zei ze grijnzend.

Ik rolde met mijn ogen en liep snel naar mijn kamer met Jayden die mijn voorbeeld volgde.
Eenmaal in mijn kamer gooide ik mezelf op mijn bed terwijl Jayden in de deuropening blef staan.

"Duss..." Zei hij.
"Duss..." Herhaalde ik zijn woorden terwijl ik recht ging zitten.

"Ik wil je niet pushen maar zou ik iets over Nick mogen vragen?" Vroeg hij terwijl hij de deur stil dicht deed en naast me kwam zitten.

Het ging net zo goed . Waarom over Nick beginnen.

"Een vraag that's it". Zei ik uiteindelijk zuchttend.

"Hoe lang deed/doet hij je dit al aan?" Vroeg hij zacht , bang voor mijn antwoord terwijl hij mijn handen vast hield.

"H-hij doet dit a-al..." Stotterde ik met tranen in mijn ogen. Ik kan het niet. Het geraakt gewoon niet over mijn lippen, ik kan het hem niet vertellen. Ik trok weg en wou weer eens weglopen maar werd direct weer tegengehouden door Jayden.

"Het komt wel goed. Dat beloof ik je. En ik ben er voor je , je kunt me echt wel vertouwen. Aub praat met me." Kalmeerde hij me.

Ik ademde diep in en uit voor ik terug naast hem ging zitten en hem een knuffel gaf.
"Dankje" zei ik tegen zijn schouder toen de eerste traan uit mijn oog ontsnapte.
Hij nam me steviger vast en knikte zachtjes. Op dat moment vergat ik het verleden voor even. Al de jaren van pesten , kleineren ,...vergat ik voor een second door een simpele knuffel.
Hij was er nu voor me en dat is al wat telt.

Maar vergeet niet dat hij er niet voor altijd zal zijn. Vergeet niet dat elke relatie in je leven wat voor relatie dan ook ooit kapot gaat. Of je het nu zelf wilt of niet ale relaties gaan kapot.

Die gedachtte zette ik opzij en onderbrak onze knuffel.

Ik schraapte mijn keel , veegde mijn tranen weg voor ik sprak.

"Dus het was vier jaar geleden.....

—————————— •
Wha-ha-haa het verhaal van Olivia kom je pas het volgende hoofdstuk te weten.😂😂